ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ
               ‘ਚੌਕੀਦਾਰ’ ਵਾਲਾ ਜਿਗਰਾ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਊ ਤਰਸੇਮ ਚਾਹ ਵਾਲਾ...?
                                                          ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ
ਬਠਿੰਡਾ : ‘ਚਾਹ ਵਾਲੇ’ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਏਡਾ ਜਿਗਰਾ ਨਹੀਂ। ਜੇਡਾ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਚੌਕੀਦਾਰ ਹੈ। ਹੱਕ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦੀ ਸਮਝ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ। ਧੰਨ ਹੈ ਉਹ ‘ਚਾਹ ਵਾਲਾ’, ਰਾਫੇਲ ਡੀਲ ਦਾ ਰੌਲਾ ਜੋ ਅੱਖ ਦੇ ਫੋਰੇ ਨਾਲ ਝੱਲ ਗਿਆ। ਇੱਧਰ, ਗਿੱਦੜਬਾਹੇ ਦਾ ‘ਚਾਹ ਵਾਲਾ’ ਤਰਸੇਮ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਹਾਸੇ ਠੱਠੇ ’ਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਖ ਦਿੱਤਾ। ‘ਛੱਡ ਚਾਹ ਵੇਚਣੀ, ਤੂੰ ਕਿਸੇ ‘ਚਾਹ ਵਾਲੇ’ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਹੈ, ਡੇਢ ਕਰੋੜ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਜੋ ਤੇਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ’। ਡੇਢ ਕਰੋੜ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਾ ਝੱਲ ਸਕਿਆ। ਨਾ ਟਿਕਟ ਖ਼ਰੀਦੀ ਤੇ ਨਾ ਲਾਟਰੀ ਪਾਈ, ਐਵੇਂ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵਧਾ ਬੈਠਾ। ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਦਵਾਈ ਲੈਣੀ ਪਈ। ਕਿਰਤੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਝੱਲਣੀ ਕਿਤੇ ਸੌਖੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਡਾਇਲਾਗ ਹੈ ‘ਛੋਟੇ ਲੋਕ, ਛੋਟੀ ਸੋਚ’। ਜੋ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ’ਤੇ ਨਚਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਸੋਚਦਾ ਹੋਵੇਗਾ, ‘ਅਸੀਂ ਛੋਟੇ ਹੀ ਚੰਗੇ, ਚਾਹ ਵਾਲੇ ਫੱਟੇ ’ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹੀ ਹਾਂ, ਤੋੜਦੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ।’ ਗੱਲ ’ਤੇ ਆਈਏ, ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਗੁਲਾਬਗੜ੍ਹ ਦੀ ਸਕੂਲੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਡੇਢ ਕਰੋੜ ਦਾ ਦੀਵਾਲੀ ਬੰਪਰ ਨਿਕਲਿਆ। ਪੂਰਾ ਟੱਬਰ ਦਿਨ ਭਰ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਖਾਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ। ਗ਼ਰੀਬ ਆਦਮੀ ਦਾ ਏਨਾ ਮਾਜਨਾ ਕਿਥੇ।
                   ਕੱੁਝ ਵਰੇ੍ਹ ਪਹਿਲਾਂ ਅਬੋਹਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿਕਲੀ। ਲਾਟਰੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਇੰਜੈੱਕਸ਼ਨ ਲਗਾਏ ਗਏ। ਕੀ ਪਤਾ, ਏਡੀ ਵੱਡੀ ਲਾਟਰੀ ਦਿਲ ਹੀ ਫ਼ੇਲ੍ਹ ਨਾ ਕਰ ਦੇਵੇ। ਕਦੇ ਲੋਹੜੀ ਬੰਪਰ, ਕਦੇ ਦੀਵਾਲੀ ਬੰਪਰ ਤੇ ਕਦੇ ਰਾਖੀ ਬੰਪਰ। ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਇਹ ਬੰਪਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਹਨ। ਨੇਤਾ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ‘ਸਦਾ ਦੀਵਾਲੀ ਸਾਧ ਦੀ’ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਐ। ਕਈ ਵਰੇ੍ਹ ਪਹਿਲਾਂ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਚੌਂਕ ’ਚ ਕਰੋੜ ਦੇ ਲਾਟਰੀ ਵਿਜੇਤਾ ਗ਼ਰੀਬ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ। ਪੁਲੀਸ ਛੁਡਵਾ ਕੇ ਲੈ ਕੇ ਗਈ ਕਿਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਟਿਕਟ ਹੀ ਨਾ ਖੋਹ ਲਵੇ। ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਥਾਣੇ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ। ਲਾਟਰੀ ਮਹਿਕਮੇ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੈਂਕ ਖੁਲ੍ਹਵਾ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਟਿਕਟ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਾਇਆ। ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਇੱਕ ਕੁੱਲੀ ਦੀ 50 ਲੱਖ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿਕਲੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਟਰੀ ਵਿਕਰੇਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਟੈਕਸੀ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਗਏ। ਉਸ ਦੇ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤੇਰੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿਕਲੀ ਹੈ। ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਥੋਕ ਲਾਟਰੀ ਵਿਕਰੇਤਾ ਰੂਪ ਸਿੰਘ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਲਲਾਰੀ ਨੂੰ ਦੀਵਾਲੀ ਬੰਪਰ ਨਿਕਲਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਲਲਾਰੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ।
           ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ ਤਾਂ ਜਲੰਧਰ ’ਚ ਕੇਲਿਆਂ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ। ਇਵੇਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਦੋ ਜਣਿਆ ਨੇ ਸਾਂਝੀ ਟਿਕਟ ਖ਼ਰੀਦੀ। ਡੇਢ ਕਰੋੜ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ। ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਡੇਢ ਕਰੋੜ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਕਲੇਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਬੰਪਰ ਕਈ ਘਰਾਂ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਬਦਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਬੰਪਰ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਹੋਣਗੇ, ਅੰਬਾਨੀ ਅਡਾਨੀ ਧੰਨ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੱਤ ਲਾਟਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਚੌਕੀਦਾਰ ਆਪਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਡਰ ਕਾਹਦਾ। ਜਦੋਂ ਯੂ.ਪੀ.ਏ ਸਰਕਾਰ ਸੀ, ਡਰ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਵੀ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਢੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਤਾਹੀਓਂ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਘੁਟਾਲਿਆਂ ਦਾ ਢੋਲ ਖੜਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਸੰਗਰੂਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਇੱਕ ਜੋਤਸ਼ੀ ਦੀ ਜਦੋਂ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਆਮਦਨ ਕਰ ਮਹਿਕਮੇ ਨੇ ਕੁੰਡਲੀ ਫਰੋਲੀ ਤਾਂ ਵਾਹਵਾ ਕੱੁਝ ਨਿਕਲ ਆਇਆ। ਜੋਤਸ਼ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਲਾਟਰੀ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹੈ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਦੀ ਵਰਤਾਰੇ ਹੀ। ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਨਿੱਤ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸਰਕਾਰੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਸੰਨ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੀ।
                  ਖ਼ੈਰ, ਗੱਲ ਤੇ ਮੁੜੀਏ, ਬੰਪਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਨਿਕਲੇ, ਆਖ਼ਰ ਜਿੱਤ ਲਾਟਰੀ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਲਾਟਰੀ ਮਹਿਕਮਾ ਠੱਗੀ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਦਾ। ਸਰਕਾਰੀ ਤੱਥ ਹਨ ਕਿ ਲੰਘੇ ਪੰਜ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਵਿਚ 16.43 ਕਰੋੜ ਦੀ ਲੱਛਮੀ ਨੇ ਟਿਕਟਾਂ ਖ਼ਰੀਦਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਛੱਪਰ ਨਹੀਂ ਪਾੜੇ। 408 ਬੰਪਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਇਨਾਮ ਅਣਵਿਕੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਖ਼ਰੀਦਦਾਰਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਖ਼ਾਲੀ ਰਹੇ। ਪਿਛਲੇ ਵਰੇ੍ਹ 4.30 ਕਰੋੜ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਲ 2016 ਵਿਚ 4.28 ਕਰੋੜ ਦੇ ਇਨਾਮ ਅਣਵਿਕੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੱਕ ਖ਼ਰੀਦਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਹੱਕ ਦੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕੌਣ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ। ਤਾਹੀਓਂ ਤਾਂ ਤਰਸੇਮ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ।
                                            ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਧੇਲਾ, ਕਰਦੀ ਮੇਲਾ-ਮੇਲਾ
ਬਠਿੰਡਾ (ਸੁਖਜੀਤ ਮਾਨ) :  ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਨਿਯਮ ਬਿਮਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ‘ਤੰਦਰੁਸਤੀ’ ਦਾ ਲੇਪ ਜ਼ਰੂਰ ਚਾੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਸਫਲਤਾ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਪਈ ਹੈ। ਖੇਡ ਵਿਭਾਗ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੂੰ ਦਮੋਂ ਕੱਢ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਖ਼ਾਲੀ ਖੀਸੇ ਖੇਡ ਮੁਕਾਬਲੇ ਨੇਪਰੇ ਚਾੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜੱਦੋ-ਜ਼ਹਿਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਖੇਡ ਕਿੱਟਾਂ ਤੋਂ ਸੱਖਣੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਖਿਡਾਰੀ ਟਰੈਕ ਸੂਟਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਸਕੂਲੀ ਵਰਦੀਆਂ ਤੇ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਹੀ ਉਦਘਾਟਨੀ ਸਮਾਰੋਹ ਦੀ ਪਰੇਡ ’ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੁੰਦੇ ਆਮ ਵੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਖੇਡ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਕਿ ‘‘ਤੁਸੀਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਪਾਈ ਚੱਪਲਾਂ ਨਾ ਵੇਖੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੌੜ ਵੇਖਿਓ ਕਿਵੇਂ ਹਵਾ ਨੂੰ ਗੰਢਾਂ ਦਿੰਦੇ ਨੇ’’।