Showing posts with label Kisan Andolan. Show all posts
Showing posts with label Kisan Andolan. Show all posts

Thursday, February 22, 2024

                                                       ਧਰਤੀ ਦਾ ਫੁੱਲ 
                                       ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਲਾਲ ਗੁਆ ਬੈਠੇ..! 
                                                       ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ  

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਬਠਿੰਡਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬੱਲ੍ਹੋ ਦਾ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਸਿੰਘ ਖਨੌਰੀ ਬਾਰਡਰ ’ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ‘ਖੇਤੀ ਸ਼ਹੀਦ’ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੋ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ਜਿੱਤ ’ਤੇ ਮੁੜਿਆ, ਉਦੋਂ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਆਸ ਬੱਝੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰਬਤ ਨੇ ਪਿਛਾਂਹ ਸੁੱਟੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹੁਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ  ਨੇ ਪਲਟਣੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। 21 ਵਰਿ੍ਹਆਂ ਦੇ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਦੋ ਘੰਟੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਬਿਰਧ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ, ‘ਬੇਬੇ ਤੂੰ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀ, ਅਸੀਂ ਮੋਰਚਾ ਜਿੱਤ ਕੇ ਮੁੜਾਂਗੇ।’ ਉਸ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਮੁੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੱਜ ਮੌਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਆ ਗਈ, ਉਹੀ ਦਾਦੀ ਹੁਣ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ’ਚ ਮੰਦੇ ਹਾਲ ਪਈ ਹੈ। ਬਚਪਨ ਉਮਰੇ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਦਸ ਵਰਿ੍ਹਆਂ ਦੀ ਉਮਰ ’ਚ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵਿਰਵਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਦੇ ਇਕਲੌਤੇ ਭਰਾ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦਾਦੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੌਰ ਨੇ ਕੀਤਾ। 

          75 ਵਰਿ੍ਹਆਂ ਦੀ ਦਾਦੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੌਰ ਕੋਲ ਆਸਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਬਚੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਕਰਜ਼ੇ ਦੀ ਪੰਡ ਬਚੀ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਮੋੜ ’ਤੇ ਖੜੀ ਦਾਦਾ ਮਾਂ ਹੁਣ ਇਕੱਲੀ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਚੁੱਕੇਗੀ।  ਵੇਰਵਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਚੋਂ ਦੋ ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਉਦੋਂ ਵਿਕ ਗਈ ਜਦੋਂ ਬੈਂਕ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਲਾਹੁਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਜਸਵੀਰ ਕੌਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਹਾਲੇ ਕੁਆਰੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਦੰਦਲਾਂ ਪੈਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਬਾਪ ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੱਸ ’ਤੇ ਕੰਡਕਟਰ ਹੈ। ਘਰ ਦਾ ਤੋਰਾ ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਤੋਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਾਪ ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਘਰ ਦੇ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ’ਚ ਬੁੱਝਿਆ ਬੈਠਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਚਿਰਾਗ ਹਕੂਮਤ ਨੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੁਝਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ’ਤੇ ਬੈਂਕਾਂ ਦਾ ਕਰੀਬ ਦਸ ਲੱਖ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਹੈ। ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸਾਫ ਦਿੱਖਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਰਜ਼ੇ ਦੀ ਪੰਡ ਵੇਲ ਵਾਂਗੂ ਵਧੀ ਤਾਂ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਸਵੀਂ ਦੀ ਪੜਾਈ ਵਿਚਕਾਰੇ ਛੱਡਣੀ ਪਈ।

          ਜਿਹੜਾ ਘਰ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਥੰਮ ਸਮਝਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਉਹੀ ਆਪਣਾ ਲਾਲ ਗੁਆ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਦਾ ਦਾਦਾ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਸਾਬਕਾ ਫੌਜੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਚਰਚੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਦਾਦਾ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਲੜਿਆ ਤੇ ਪੋਤਾ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ’ਤੇ ਡਟਿਆ ਹੈ। ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਏਨੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਖਨੌਰ ਬਾਰਡਰ ’ਤੇ ਖੜਿਆ ਕਿ ਹਰਿਆਣੇ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓ ਆਈ ਮੌਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਦਬੋਚ ਲਿਆ। ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲਾਂ ’ਚ ਉਤਰਨ ਵਾਲੇ ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦਾ ਤਪਦਾ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖ ਇੰਜ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਗਮਲੇ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਧਰਤੀ ਦਾ ਫੁੱਲ ਹੋਵੇ। ਦਾਦੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੌਰ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੋਤਰੇ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਹੀ ਕੋਲ ਬਚੀ ਹੈ। ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਦਾਰੂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਘੋਲਾਂ ਚੋਂ ਹੀ ਘਰ ਦੇ ਚੰਗੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦਾ ਸੀ। 

         ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੋਰਚੇ ਚੋਂ ਆਪਣੇ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਧਰਵਾਸ ਅਤੇ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਇਸ ਭੈਣ ਦਾ ਜਹਾਨ ਸੁੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਘਰ ’ਚ ਪਸਰੀ ਸੁੰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ।  ਇਨ੍ਹਾਂ ਭੈਣਾਂ ਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇਕਲੌਤੇ ਭਰਾ ਦੇ ਸਿਹਰੇ ਬੰਨਣ ਦੇ ਅਰਮਾਨ ਹੋਣਗੇ ਜਿਹੜੇ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਹਕੂਮਤੀ ਜਿੱਦ ਨੇ ਮਸਲ ਦਿੱਤੇ।  ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਜਵਾਨ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਅਜਾਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿਆਂਗੇ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੋਹਤਬਾਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜੂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਖਨੌਰੀ ਮੋਰਚੇ ’ਤੇ 13 ਫਰਵਰੀ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਭਕਰਨ ਡਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰੀ ਸੀ।

                                          ਉਦਾਸ ਹੈ ਹਰ ਗਲੀ ਮਹੱਲਾ..

ਪਿੰਡ ਬੱਲ੍ਹੋਂ ’ਚ ਅੱਜ ਉਦਾਸੀ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਝੋਰਾ ਵੀ ਜਿਹੜਾ ਸਦਾ ਲਈ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਟਕੋਰਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਖ਼ਬਰ ਪੁੱਜੀ ਤਾਂ ਹਰ ਨਿਆਣੇ ਸਿਆਣੇ ਦੀ ਅੱਖ ਨਮ ਹੋ ਗਈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਛਿੰਦਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅੱਜ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਬਲੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਏਡਾ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣਾ ਔਖਾ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਚੋਂ ਦਰਜਨਾਂ ਕਿਸਾਨ ਖਨੌਰੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਕੁੱਦੇ ਹੋਏ ਹਨ।


Saturday, November 13, 2021

                                             ਪੁਲੀਸ ਕਟਹਿਰੇ ’ਚ 
                                  ਲਾਲ ਕਿਲਾ ਹਿੰਸਾ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਰ
                                                ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ     

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਪੰਜਾਬ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਪੰਜ ਮੈਂਬਰੀ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਹੋਏ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਕਟਹਿਰੇ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਇਜਲਾਸ ਦੌਰਾਨ ਰੱਖੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਟਰੈਕਟਰ ਮਾਰਚ ਦੌਰਾਨ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਹਿੰਸਾ ਨੂੰ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜਾਂਚ ਟੀਮ ਗਠਿਤ ਕਰਨ, ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਨੂੰ ਉਚਿਤ ਮੰਚ ’ਤੇ ਉਠਾਉਣ ਤੇ ਪੀੜਤਾਂ ਦੇ ਕੇਸ ਮੁਫ਼ਤ ਲੜਨ ਲਈ ਐਡਵੋਕੇਟ ਜਨਰਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ’ਚ ਸੀਨੀਅਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦਾ ਪੈਨਲ ਬਣਾਉਣ ਸਮੇਤ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। 

            ਇਸ ਸਾਲ 30 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਗਠਿਤ ਇਸ ਕਮੇਟੀ ਨੇ 26 ਜਨਵਰੀ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਮਗਰੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਹੋਏ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦੀ ਛਾਣਬੀਣ ਲਈ ਪੀੜਤਾਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ। ਵਿਧਾਇਕ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵੈਦ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਬਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿਚ ਸਰਵਜੀਤ ਕੌਰ ਮਾਣੂਕੇ, ਫਤਹਿਜੰਗ ਸਿੰਘ ਬਾਜਵਾ, ਹਰਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਚੰਦੂਮਾਜਰਾ ਅਤੇ ਕੁਲਬੀਰ ਜੀਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਕੋਲ ਇਹ ਮਾਮਲਾ ਵੀ ਚੁੱਕੇ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਜਾਂ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰੇ। ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਐਡਵੋਕੇਟ ਜਨਰਲ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਸੀਨੀਅਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦਾ ਪੈਨਲ ਬਣੇ, ਜੋ ਪੀੜਤਾਂ ਦੇ ਕੇਸ ਮੁਫ਼ਤ ਲੜੇ। 

           ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਪਾਸਪੋਰਟ ਵਾਪਸ ਦਿਵਾਏ ਜਾਣ। ਕਮੇਟੀ ਵੱਲੋਂ 83 ਪੀੜਤਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨ ਵੀ ਕਲਮਬੰਦ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ’ਤੇ ਮੋਹਰ ਲਾਈ ਕਿ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਬੈਰੀਕੇਡ ਹਟਾ ਕੇ ਟਰੈਕਟਰ ਮਾਰਚ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਤਹਿਤ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਰਸਤੇ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਇਹ ਨੁਕਤਾ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਤਹਿਤ ਹੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੋਕ-ਟੋਕ ਦੇ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਗਰੋਂ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮੋੜਾ ਦੇ ਕੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ 29 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਗੁੰਡਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਧਰਨੇ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ ਇੱਟਾਂ ਵੱਟੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਲਟਾ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਥੋਂ ਚਲੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਪੀੜਤ ਜਥੇਦਾਰ ਗੁਰਮੁੱਖ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਰਸਤੇ ’ਚੋਂ ਫੜ ਕੇ ਪੁਲੀਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਠੁੱਡੇ ਮਾਰੇ।

            ਮਹਿਲਾ ਭਿੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਜਗ੍ਹਾ ’ਤੇ ਛੱਡਿਆ ਗਿਆ| ਪੰਜਾਬ ’ਚੋਂ ਦੋ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਬਿਨਾਂ ਇਤਲਾਹ ਦੇ ਲੈ ਕੇ ਗਈ। ਲੱਖਾ ਸਧਾਣਾ ਦੇ ਭਰਾ ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਚੁੱਕਿਆ। ਗੁਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਦਰਜ ਰਿਪੋਰਟ ’ਤੇ ਬਣਦੀ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੁਕਤਸਰ ਦੀ ਨੌਦੀਪ ਕੌਰ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਹਰਿਆਣਾ ਪੁਲੀਸ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਤੱਥ ਉਭਾਰੇ ਹਨ ਕਿ ਮੋਗਾ ਦੇ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦਿੱਲੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਕਰਕੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਜ਼ਬਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਹ 8 ਲੱਖ ਰੁਪੲੇ ਭਰੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜਰਮਨੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦਾ ਮਨਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੇਸ ਦਰਜ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਯੂਕੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਪਿੰਡ ਬੰਗੀ ਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ ਦੇ ਗੁਰਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕੇਸ ਦਰਜ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਜਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਦਾ ਵੀਜ਼ਾ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਾਸਪੋਰਟ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਕਈ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਕਰਜ਼ਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜ਼ਮਾਨਤੀ ਰਾਸ਼ੀ ਭਰੀ ਹੈ।

                                ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਓਵਾਦੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੇੜੀਏ ਕਿਹਾ

ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪਮਾਨਿਤ ਵੀ ਕੀਤਾ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਓਵਾਦੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਾਲਿਸਤਾਨੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੇੜੀਏ ਦਰਿੰਦੇ ਵੀ ਕਿਹਾ। ਥਾਣਿਆਂ ਵਿਚ ਕਰਾਰਾਂ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਹੋਈ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਪੁੱਟੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਗਾਲ਼ੀ ਗਲੋਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਸੱਟਾਂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ’ਤੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਵੇਂ ਬਰਾੜੀ ਗਰਾਊਂਡ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਧਰਨੇ ਦੇ ਰਹੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕੀਤੀ ਗਈ।

                                   2-2 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦੇਵੇਗੀ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ

ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਚੰਨੀ ਨੇ ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਹਮਾਇਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਿਆਂ ਅੱਜ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਟਰੈਕਟਰ ਰੈਲੀ ਦੌਰਾਨ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਵੱਲੋਂ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤੇ ਗਏ 83 ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ 2-2 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਦੇਣਗੇ। ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਦੇਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਟਵੀਟ ਕਰਕੇ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਹੈ।

Monday, March 1, 2021

                                                           ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ
                                              ਕਬੀਰਾ ਖੜ੍ਹਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇ...!
                                                          ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਹੀ ਯੱਭ ਹੈ। ਛੇਤੀ ਕਿਤੇ ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਬੁਰੇ ਦੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਕੋਲ ਅਣਘੜ ਡਾਂਗ ਐ। ਲੱਭ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨੂੰ ਰਿਹੈ। ਚੰਦਰਾ ਕਿਸ਼ੋਰ! ਸੱਤ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਗਿਆ। ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ’ਚ ਅੱਜ ਵੀ ਨਾਅਰਾ ਗੂੰਜਦੈ ‘ਬਹੁਤ ਹੁਈ ਮਹਿੰਗਾਈ ਕੀ ਮਾਰ, ਅਬਕੀ ਬਾਰ ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ’। ‘ਮੋਦੀ ਬਰਾਂਡ’ ਦੀ ਭੱਲ ਬਣਾਈ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਚੁੱਕ, ਕਿਸ਼ੋਰ ਨਾਥ ਤੁਰਦੇ ਬਣੇ। ਝੋਲੇ ਵਾਲਾ ‘ਫਕੀਰ’ ਆਇਐ, ਹੁਣ ਸੁਣ ਲਓ ਜੁਮਲੇ, ਚਾਹੇ ‘ਮਨ ਕੀ ਬਾਤ’।ਦਸੌਂਧਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗੁਰੂ ਘਰੋਂ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤੈ। ਮਾਈ ਭਾਈ! ਧਿਆਨ ਧਰੋ, ਕਿਤੇ ਰਾਮਦੇਵ ਟੱਕਰੇ ਤਾਂ ਦੱਸਣਾ। 2014 ਚੋਣਾਂ ਵੇਲੇ ਦਾ ‘ਰਾਮਦੇਵੀ ਟੇਵਾ’ ਸੁਣੋ, ‘ਤੇਲ ਮਿਲੇਗਾ ਪੈਂਤੀ ਰੁਪਏ, ਜੇ ‘ਕਮਲ’ ਨੂੰ ਲਿਆਓਗੇ’। ਅੱਖ ਤਾਂ ਫਰਕੀ, ਸੱਤ ਵਚਨ ਆਖ, ਸਭਨਾਂ ‘ਪਤੰਜਲੀ’ ਦੇ ਬੋਲ ਪੁਗਾਏ, ਗੱਦੀ ’ਤੇ ‘ਫਕੀਰ-ਏ-ਮੋਦੀ’ ਲੈ ਆਏ। ‘ਅਬ ਪਛਤਾਏ ਕਿਆ ਹੋਤ..!’ ਦੇਸ਼ ‘ਕਪਾਲ ਭਾਤੀ’ ਕਰ ਰਿਹੈ, ਰਾਮਦੇਵ ਗੁਣ-ਗਾਣ, ‘ਵਤਨ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰੋ’। ਇੱਕੜ ਦੁੱਕੜ ਭੰਬਾ ਭੌ..! ਤੇਲ ਕਰਤਾ ਪੂਰੇ 100। ਜ਼ੋਰ ਸੇ ਬੋਲੋੋ, ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਕੀ ਜੈ!

              ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਤੀਰ (ਚਾਚਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹੀਆ) ਅੱਜ ਸਾਡੇ ’ਚ ਹੁੰਦੇ। ਰੀਝ ਨਾਲ ਲਿਖਦੇ, ‘ਰਾਂਝੇ ਤਾਂ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰੀਆਂ ਸੀ, ਬੰਦਿਆ! ਤੂੰ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਚਾਰਤਾ।’ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨੂੰ ਵੇਖ ਜਮ ਨਗਰੀ’ ਵੀ ਕੰਬੀ ਹੋਊ। ਰਾਮਦੇਵੀ ਸਕੀਮ ’ਤੇ ਰੱਬ ਹੱਸਿਆ, ਜਦੋਂ ਬਨਾਰਸ (ਵਾਰਾਨਸੀ) ’ਚ ਢੋਲ ਵੱਜਿਆ, ਨਰੇਂਦਰ ਬਾਬੂ ਫੁੱਲੇ ਨਾ ਸਮਾਏੇ, ਹਮਾਤੜਾਂ ਨੇ ਭੰਗੜੇ ਪਾਏ। ‘ਆਪਣੀ ਲੱਸੀ ਨੂੰ ਕੌਣ ਖੱਟੀ ਆਖਦੈ।’ਬਰੇਕਿੰਗ ਨਿਊਜ਼! ਨਾਰਦ ਮੁਨੀ ਤੋਂ ਸੁਣੋ। ‘ਬਨਾਰਸ ’ਚ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਤੇਲ 150 ਰੁਪਏ ਲਿਟਰ, ਘਰੇਲੂ ਗੈਸ ਸੌ ਰੁਪਏ ਵਧੀ, ਪਿਆਜ਼ ਸੱਤਰ ਤੋਂ ਟੱਪਿਆ, ਪੈਟਰੋਲ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸੌ ਨੂੰ ਢੁੱਕੀ, ਦਾਲਾਂ ’ਚ ਤੀਹ ਫੀਸਦ ਦਾ ਉਛਾਲ।’ ਬਾਕੀ ਰਵੀਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਤੋਂ ਸੁਣੋ, ‘ਏਹ ਹੈ ਚਮਤਕਾਰ, ਤੇਜਸਵੀ ਯਾਦਵ ਸਾਈਕਲ ’ਤੇ, ਈ-ਸਕੂਟੀ ’ਤੇ ਮਮਤਾ ਸਰਕਾਰ।’ ਕੋਈ ਦਰਸ਼ਕ ਬੋਲਿਐ, ‘ਭੰਡਾਂ ਭੰਡਾਰੀਆ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਭਾਰ..!’ ਗੁੱਸੇ ’ਚ ਵਾਰਾਨਸੀ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਸਿਲੰਡਰ ਕੂੜੇਦਾਨਾਂ ’ਚ ਵਗਾਹ ਸੁੱਟੇੇ। ਵਪਾਰੀ ਨਾਅਰੇ ਮਾਰਦੇ ਅੱਗੇ ਵਧੇ..!

             ਰੁਕੋ! ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਪਿਛਾਂਹ ਚੱਲੋ। ਵਾਰਾਨਸੀ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਦੀ ਨਗਰੀ ਐ। ਆੜ ਧਰਮ ਦੀ, ਬਦਲ ਕੇ ਭੇਸ, ਬਨਾਰਸੀ ਠੱਗ ਜਲਵਾ ਦਿਖਾਉਂਦੈ, ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਸਭ ਨੂੰ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਂਦੈ। ਆਓ ’ਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰੀਏ, ਕਬੀਰਾ! ਘਰ ਮੁੜ ਆ। ਕਿਤੇ ਸਿਆਸੀ ਲੁੰਗ-ਲਾਣਾ ਵੇਖਦੇ, ਕਬੀਰ ਹੱਸਣੋਂ ਨਾ ਹਟਦੇ। ਲਖਵਿੰਦਰ ਜੌਹਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਟੇ, ‘ਕਿਥੋਂ ਆਉਂਦੇ ਦੁੱਖ ਦਲਿੱਦਰ, ਜਾਗਰੂਕ ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ/ ਜਾਗਣਗੇ ਜਦ ਵਾਰਿਸ ਇਸਦੇ, ਦੇਖੀ ਚਾਨਣ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ, ਮੰਜ਼ਰ ਦੇਖ ਕਬੀਰਾ ਰੋਇਆ।’ਡਗਰੂ (ਮੋਗਾ) ਵਾਲਾ ਸੰਦੀਪ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦਾ ਐਡਰੈੱਸ ਪੁੱਛ ਰਿਹੈ। ਆਖਦੈ, ‘ਘਰ ਘਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ’ ਨੂੰ ਮਾਰੋ ਗੋਲੀ, ਬੇਕਾਰੀ ਭੱਤਾ ਵੀ ਬੰਦ ਕਰਤਾ। ਅਮਰਿੰਦਰ ਆਖਦੈ, ਕਾਕਾ! ਨੌਕਰੀ ਦਿਆਂਗੇ ਤਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੈ। ਸਿਆਸੀ ਪੀਚੋ-ਬੱਕਰੀ ਬੰਦ ਨਾ ਹੋਈ, ਫੇਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਤਕਾ ਸਿੱਖਣਾ ਪੈਣਾ। ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਚਿਰ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਵੇਖਣਗੇ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭਾਜਪਾਈ ਟਰੱਕ ’ਚ 303 ਐੱਮਪੀ ਚਾੜ੍ਹੇ। ਮਗਰੋਂ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਟਰੱਕ ਪਿੱਛੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, ‘ਮਿਲੇਗਾ ਮੁਕੱਦਰ’। ‘ਅਨੋਖੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਅਨੋਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।’

             ਬੋਦੀ ਵਾਲਾ ਤਾਰਾ ਚੜ੍ਹਿਐ। ਇੱਜ਼ਤ ਵਧੀ ਨਹੀਂ, ਮਹਿੰਗਾਈ ਘਟੀ ਨਹੀਂ। ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ, ਫੇਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਬਟਨ ਦਬਾਏ, ਹਾਰ ਪਾਏ, ਨਾਅਰੇ ਲਾਏ। ਫਕੀਰ ਝੋਲਾ ਚੁੱਕ ‘ਆਨੀ ਬਾਨੀ’ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਲੋਕ ਰਾਜ ਦਾ ਭਗਤ ਪੌੜੀਆਂ ’ਚ ਖੜ੍ਹੈ। ਪਿਸ਼ੌਰੀ ਮੱਲ ਥੜ੍ਹੇ ’ਤੇ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਨ ਦਿੰਦਾ। ਕੀਮਤਾਂ ਐਵਰੈਸਟ ’ਤੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਚਟਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਗਏ, ਇੱਕ ਪਿਆਜ਼ ਪੰਜ ਰੁਪਏ ’ਚ ਮਿਲਦੈ, ਦਾਲ ਫੁਲਕਾ ਕਰਮਾਂ ਨਾਲ। ਮੁਦਰਾ ਸਫੀਤੀ ਦੇ ‘ਸੌਦਾਗਰ’ ਵਾਕ ਸੁਣਾ ਰਹੇ ਨੇ, ਭਗਤੋ ! ਦੋ ਟਾਈਮ ਯੋਗ, ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਸੈਰ, ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਾਪ ਕਰੋ, ਰਾਮ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ।’‘ਕੁੱਲੀ-ਗੁੱਲੀ-ਜੁਲੀ’ ਦਾ ਗੇੜ ਪੁਰਾਣੈ। ਗਰੀਬ ਬੰਦੇ ਦਾ ਇਹੋ ਰਾਸ਼ਟਰ ਹੈ, ‘ਭੁੱਲ ਗਏ ਨੇ ਰੰਗ-ਰਾਗ, ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ ਯੱਕੜਾਂ/ ਤਿੰਨੋਂ ਗੱਲਾਂ ਚੇਤੇ ਰਹੀਆਂ, ਲੂਣ-ਤੇਲ-ਲੱਕੜਾਂ। ਉਪਰੋਂ ਅਮਿਤਾਭ ਬਚਨ ਦੀ ਫਿਲਮ ‘ਰੋਟੀ ਕੱਪੜਾ ਔਰ ਮਕਾਨ’ ਨੇ ਮੋਹਰ ਲਾਤੀ। ਅਮਿਤਾਭ ਜੀ! ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਬਚਨੋਂ ਥਿੜਕ ਗਏ। ‘ਸਾਰੇ ਜਹਾਂ ਸੇ ਮਹਿੰਗਾ’, ਏਹ ਕਾਮੇਡੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸੀ। ‘ਪਿਪਲੀ ਲਾਈਵ’ ਦਾ ਗਾਣਾ ਸੰਜੀਦਾ ਸੀ, ‘ਮਹਿੰਗਾਈ ਡਾਇਨ ਖਾਏ ਜਾਤ ਹੈ..।’ ਖੇਤਾਂ ’ਤੇ ਸਾੜ੍ਹਸਤੀ ਦਾ ਪਹਿਰੈ, ਟਰੈਕਟਰ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਹਥੌਲ਼ਾ ਪਾਉਣ ਗਏ ਨੇ। ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਲੱਗੇ ਨੇ..!

            ਅਚਾਰੀਆ ਰਜਨੀਸ਼ ਫ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਨੇ, ‘ਪਿਆਰ ਉਦੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਹਉਮੇ ਉਦੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।’ ਜਨਤਾ ਜਨਾਰਦਨ ਵੋਟ ਦਿੰਦੀ ਐ, ਹਕੂਮਤ ਚੂਲਾ ਤੋੜ ਮਹਿੰਗਾਈ। ਹੁਣ ਹਕੀਮ ਵੀ ਕੀ ਕਰਨ। ਮਰਹੂਮ ਜਸਪਾਲ ਭੱਟੀ ਦਾ ‘ਨਾਨਸੈਂਸ ਕਲੱਬ’ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੌਲਾ ਪਾਉਂਦੈ, ਏਥੇ ਸੁਣਦਾ ਕੌਣ ਐ! ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਜੱਸ ਤਾਂ ਸੱਚ ਸੁਣਾ ਗਈ..‘ਦੇਸ਼ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਲੱਪ ਵਾਂਗੂ ਚੱਬਿਆ, ਵੇ ਹਾਕਮਾਂ ਬਦਾਮ ਰੰਗਿਆ।’ਆਓ, ਗੋਰੇ ਬਦਾਮਾਂ ਦੀ ਪੈਲੀ ’ਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰੀਏ। ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਰਾਜ ’ਚ ਕੋਈ ਗਿਆਰਾਂ ਵਾਰ ਅਕਾਲ ਪਿਆ, ਚਾਰ ਦਫ਼ਾ ਮਹਿੰਗਾਈ ਵਧੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਰਾਣੀ ਨੇ ਰਾਜ ਸਾਂਭਿਆ, ਅੱਠ ਵਾਰ ਅਕਾਲ ਪਿਆ, ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮਹਿੰਗਾਈ ਵਧੀ। ਗੋਰੇ ਇੱਥੋਂ ਅਨਾਜ ਵਿਦੇਸ਼ ਭੇਜਦੇ ਰਹੇ। ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਬਣੇ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੇ ‘ਸ਼ਹੀਦ’। ਅੰਗਰੇਜ਼ ਦੇ ‘ਅਕਾਲ ਕਮਿਸ਼ਨ’ ਨੇ ਦੋ ਟੁੱਕ ਫੈਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ‘ਅਕਾਲ ’ਚ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ।’ ਭੁੱਖੇ ਨੂੰ ਅੰਨ, ਤਨ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦਿਓ। ਉਦੋਂਂ ਇੱਕ ਰੁਪਏ ’ਚ 22 ਸੇਰ ਕਣਕ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਟਕੇ-ਆਨੇ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ‘ਡਿਜੀਟਲ ਯੁੱਗ’ ਦੇ ਖ਼ਾਨੇ ’ਚ ਆ ਗਏ। ਮਹਿੰਗਾਈ ਗੋਦੀਓਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰ ਰਹੀ।

             ਸੰਤਾਲੀ ’ਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤਾਂ ਮਿਲੀ, ਭੁੱਖਮਰੀ ਗੋਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਭੈੜੀ ਨਿਕਲੀ। ਤੇੜ ਲੰਗੋਟੀ ਬੰਨ੍ਹ, ਬਾਪ-ਦਾਦੇ ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬੱਚੇ ਵਾਰ ਗਏ। ਇਹੋ ਵਾਰਿਸ ਹੁਣ ਦਿੱਲੀ ਬੈਠੇ ਨੇ। ਮਹਿੰਗਾਈ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੋਗੇ, ਤਿਹਾੜ ਜਾਣਾ ਪਏਗਾ। ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ‘ਗਰੀਬੀ ਹਟਾਓ’ ਨਾਅਰੇ ਦੇ ਕੰਧਾੜੇ ਚੜ੍ਹ ਆਈ। ਜਮ੍ਹਾਂਖੋਰੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਜੜ੍ਹੀਂ ਬੈਠ ਗਈ, ਸਿਆਸੀ ਬਲੈਕੀਏ ਪਿੱਠ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ। ਤੇਲ ਵੀ ਬਲੈਕ ’ਚ ਵਿਕਦਾ। ਉਦੋਂ ਨਾਅਰੇ ਗੂੰਜੇ ਸਨ, ‘ਇੰਦਰਾ ਤੇਰੀ ਸੜਕ ’ਤੇ, ਖਾਲੀ ਢੋਲ ਖੜਕਦੇ।’ ਖਾਦ ਕੀਮਤਾਂ ’ਚ ਵਾਧਾ ਨਿੱਤਨੇਮ ਬਣਿਐ। ਪੇਂਡੂ ਮੇਲਿਆਂ ’ਚ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਸਿਕੰਦਰ ਚਿੱਠੇ ਵੇਚਦਾ ਗਾਉਂਦਾ, ‘ਖਾਦ ਦੀ ਬੋਰੀ ਜੇਹੜੀ ਸੀ ਸੱਠ ਨੂੰ, ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ’ਚ ਕਰਤੀ ਇੱਕ ਸੌ ਅੱਠ ਨੂੰ।’ ਕੇਰਾਂ ਗੁਰਦੇਵ ਬਾਦਲ ਨੇ ਮਸ਼ਕਰੀ ਸੁਣਾਈ। ਜਨਤਾ ਸਰਕਾਰ ਵੇਲੇ ਖੰਡ ਢਾਈ ਰੁਪਏ ਕਿਲੋ ਸੀ। ਮਗਰੋਂ 1980 ’ਚ ਇੰਦਰਾ ਸਰਕਾਰ ’ਚ ਖੰਡ ਅੱਠ ਰੁਪਏ ਕਿਲੋ ਹੋਗੀ। ਭਤੀਜਾ ਬੋਲਿਆ, ‘ਚਾਚਾ! ਮੈਂ ਤਕੜਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰੁਪਏ ਦੀ ਖੰਡ ਇੱਕੋ ਵਾਰੀ ’ਚ ਮੂੰਹ ’ਚ ਪਾ ਲੈਨੈ। ਅੱਗਿਓਂ ਗੁਰਦੇਵ ਬਾਦਲ ਬੋਲੇ, ਭਤੀਜ! ਤਕੜਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮੰਨਦੇ, ਜੇ ਤੂੰ ਜਨਤਾ ਸਰਕਾਰ ਵੇਲੇ ਪਾ ਕੇ ਵਿਖਾਉਂਦਾ। ਉਦੋਂ ਇੱਕ ਰੁਪਏ ਦੀ ਅੱਧਾ ਕਿਲੋ ਖੰਡ ਸੀ। ਭਾਜਪਾਈ ਯੁੱਗ ’ਚ ਵੀ ਖੰਡ ਮਹਿੰਗੀ ਐ, ਨਾਲੇ ਬੋਲ ਵੀ ਕੌੜੇ ਨੇ। ਫਰਿਆਦੀ ਹੱਥ ਜੋੋੜ ਖੜ੍ਹੇ ਨੇ। ਅਲਬਰਟ ਕਾਮੂ ਦੀ ਵੀ ਕੌੜੀ ਸੁਣ ਲਓ, ‘ਡਰ ਚੋਂ ਉਪਜੇ ਆਦਰ-ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲੋਂ ਘਟੀਆ ਚੀਜ਼ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।’

             ਪਹਿਲਾਂ ਅਕਾਲ ਨੇ ਪਰਖੇ, ਫੇਰ ਪਲੇਗ ਨੇ, ਮੁਗਲ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਵੀ ਪਰਖੇ। ਮੰਜੇ ਦੀ ਦੌਣ ਵਾਂਗੂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਸਤੀ। ਟਲਦੇ ਫੇਰ ਨਹੀਂ, ਅਖ਼ੇ.. ਥੋਡੇ ਹਾਜ਼ਮੇ ਬੜੇ ਸਖ਼ਤ ਨੇ। ਪਿਆਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਓ! ਢਿੱਡ ਨਹੀਂ, ਦੇਸ਼ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦੈ। ‘ਭੁੱਖੇ ਪੇਟ ਨਾ ਭਗਤੀ ਹੋਵੇ।’ ਬਨਾਰਸੀ ਜੇਤੂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਦੀ ਰੂਹ ਅੰਦਰੋਂ ਹੱਸੇ ਨਾ.., ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰੇ..!

Monday, February 22, 2021

                                                              ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ
                                                        ਏਹ ਪਿੰਡ ਨਗੌਰੀ..!
                                                            ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ             

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਏਹ ਅਸਮਾਨ, ਰੱਬ ਦਾ ਵਿਹੜਾ। ਏਹ ਕਿਸਾਨ, ਧਰਤ ਦਾ ਜੇਰਾ। ਏਹ ਖੇਤ, ਪਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ। ਏਹ ਪਿੰਡ, ਅਣਖ ਦਾ ਡੇਰਾ। ਹਾਲੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋ, ਈਰੀਏ ਭੰਮੀਰੀਏ! ਤੇਰਾ ਘਰ ਕਿਹੜਾ? ਨਵਾਂ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਹਰ ਬੀਬਾ ਦਾ, ਸਿੰਘੂ ਪੇਕਾ, ਟਿਕਰੀ ਸਹੁਰਾ। ਨਵ-ਵਿਆਹੀ ਸਰਵੀਰ ਨੂੰ ਟਿਕਰੀ ’ਚੋਂ ਗਰਾਂ ਦਿਸਦੈ। ਤਰੇਲੀ ਮਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਆਈ, ਤੌਣੀ ਚੂੜੇ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹੀ, ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਸੁਆਲ ਕੀਤੈ, ਕਾਹਤੋਂ ਏਥੇ ਆਣ ਖੜ੍ਹੀ ?ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ ਤੋਂ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ! ‘ਇਹ ਬਾਤ ਨਿਰੀ ਏਨੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਇਹ ਮਸਲਾ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਏ, ਇਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਸਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਏ, ਜਿਹਨੂੰ ਤੌਖਲਾ ਉੱਜੜ ਜਾਣ ਦਾ ਏ।’ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਧੀਆਂ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਡੋਲੀ ’ਚ, ਬਾਪ ਦੀ ਪੱਗ ਵੀ ਆਈ, ਨਾਲੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਫ਼ਿਕਰ। ਮਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਓਂ ਛੱਡਦੇ। ਪੈਲ਼ੀਆਂ ਦੀ ਸੁੱਖ, ਨਗਰ ਦੀ ਖੈਰ, ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ, ਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਤ ਏਹੋ ਅਰਦਾਸਾਂ। ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ। ‘ਛਾਂ ਵਾਲੇ ਦਰੱਖ਼ਤ ਨੂੰ ਛਾਂਗਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ।’ਹਰ ਪਿੰਡ, ਹਰ ਘਰ, ਸੱਥਾਂ ਤੇ ਖੇਤ, ਕੋਈ ਸਿੰਘੂ ਤੇ ਕੋਈ ਟਿਕਰੀ ਬੈਠੈ। ‘ਲੱਤਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਪੰਧ ਲੰਮਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ’। ਦਾਦੀਆਂ ਤੇ ਨਾਨੀਆਂ, ਓਹ ਮੇਰੇ ਮਾਲਕਾ! ਆਖ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਪਾਵੇ ਨਾਲ ਬੈਠੀਆਂ ਨੇ। ਪੇਂਡੂ ਸੁਰਤ ਅੰਦੋਲਨ ’ਚ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਐ। ਓਧਰ ਕੁਰਸੀ ਦੀ ਅੜੀ, ਇੱਧਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਝੜੀ ਐ। ਪੌਣੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਚੱਲੇ ਨੇ। ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਅਹਿਲਕਾਰ ਗੱਜੇ ਨੇ, ‘ਫ਼ਸਲਾਂ ਦੀ ਵਾਢੀ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼, ਨਾਲੋ-ਨਾਲ ਕਰਾਂਗੇ।’

               ਕਾਲੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ, ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਮਾਣਹਾਨੀ ਨੇ। ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ਇੱਜ਼ਤ ਹੱਤਕ ਦਾ ਦਾਅਵੈ। ਏਹ ਬੜੇ ਸੰਤੋਖੀ ਪਿੰਡ ਨੇ, ਮੁਗ਼ਲ ਝੱਲੇ, ਨਾਲੇ ਅੰਗਰੇਜ਼, ਜੇਠ ਹਾੜ੍ਹ ਕੀ, ਹਰ ਆਫ਼ਤ ਝੱਲੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕਰ ਕੇ ਜਿਊਂਦੇ ਰਹੇ। ਪੈਲ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਾਰਸ, ਲੇਬਰ ਚੌਕਾਂ ’ਚ ਨਾ ਖੜ੍ਹਨ, ਏਹ ਝੱਲ ਨਹੀਓਂ ਹੋਣਾ। ਕਿਸਾਨ ਪੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਧਾੜੇ ਚੁੱਕ ਐਵੇਂ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਨਹੀਂ ਆਏ। ਜਦੋਂ ਭੁੱਖਮਰੀ ਢਿੱਡ-ਧ੍ਰੋਹੀ ਬਣੀ, ਉਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ ਨੇ ਤਪ ਕੀਤਾ। ਅਗਨੀ ਕੁੰਡ ’ਚ ਸੜ ਗਏ, ਭਗੌੜੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਆਢਾ ਲਾਇਆ, ਖ਼ਰੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਨੇ। ਸਰਾਭਾ ਪਿੰਡ ਕਦੇ ਟਿਕਰੀ, ਕਦੇ ਸਿੰਘੂ ਜਾਂਦੈ। ਸਰਾਭੇ ਵਾਲੇ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਤੇ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਆਖਦੇ ਨੇ, ‘ਸੁਆਲ ਬਾਬੇ ਕਰਤਾਰ ਦੀ ਪੱਗ ਦਾ ਐ’। ਪਿੰਡ ਰਾਏਸਰ (ਬਰਨਾਲਾ) ਦਾ ਦਲਿਤ ਵਿਹੜਾ, ਦਿੱਲੀ ਘੋਲ ’ਚ ਨਿੱਤ ਚੌਕੀ ਭਰਦੈ। ਇਹ ਸੰਤ ਰਾਮ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਪਿੰਡ ਐ, ਜਿੱਥੋਂ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਆਖਦੈ, ‘ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਬੋਲ ਅੱਜ ਸੱਚ ਹੋਏ ਨੇ।’ ਪਿੰਡ ਅਟਾਰੀ (ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ) ਦੇ ਜਵਾਨ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਦਿੱਲੀ ਗਏ ਨੇ। ਖ਼ਾਲਸਾ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਅਟਾਰੀਵਾਲਾ ਦੀ ਰੂਹ ਨੇ ਜ਼ਰੂਰ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਊ। ‘ਤਿੰਨ ਫੁੱਟ ਬਰਫ਼ ਇੱਕ ਦਿਨ ’ਚ ਨਹੀਂ ਜੰਮਦੀ’।

              ਖਿਦਰਾਣੇ ਦੀ ਢਾਬ ਨੇ ਤਾਅਨਾ ਮਾਰਿਆ, ਮੁਕਤਸਰੀ ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਮੰਡਾਸੇ ਮਾਰ ਲਏ। ਮਾਨਸਾ ਦਾ ਪਿੰਡ ਕਿਸ਼ਨਗੜ੍ਹ, ਕਦੇ ਮੁਜ਼ਾਰਾ ਲਹਿਰ ਦਾ ‘ਸਿੰਘੂ’ ਸੀ। ਮੁਜ਼ਾਰਿਆਂ ਨੇ ਬਗ਼ਾਵਤ ਕੀਤੀ, ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਬੰਬਾਰੀ। ਚਾਰ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਕੀਤੇ। ਬਿਸਵੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁਜ਼ਾਰਿਆਂ ਨੇ ਭਜਾ ਕੇ ਦਮ ਲਿਆ। ਕੁਲਵੰਤ ਆਖਦੈ, ‘ਹੁਣ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਦਮੋਂ ਕੱਢਾਂਗੇ।’ ਤਾਹੀਓਂ ਪਿੰਡ ਦਾ ਸੌ ਕਿਸਾਨ ਦਿੱਲੀ ਬੈਠੈ। ਦੁਆਬੇ ਦਾ ਪਿੰਡ ਭਕਨਾ, ਜਿੱਥੋਂ ਦੇ ਬਾਬੇ ਸੋਹਣ ਸਿਓਂ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਦੇ ਕੁੱਬ ਪਾਇਆ। ਕਿਤੇ ਹੁਣ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਜਮਾਤੀ ਨਾ ਆ ਜਾਣ, ਭਕਨਾ ਪਿੰਡ ਬਾਬੇ ਦੇ ਬੋਲ ਪੁਗਾ ਰਿਹੈ। ਖਟਕੜ ਕਲਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਚਾਚਾ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਧਿਆ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਫੇਰਾ ਪਾਇਐ। ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਵਾਸੈ। ‘ਬਿਪਤਾ ਦੀ ਘੜੀ ’ਚ ਬਹੁਤੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ।’ ਇਹੋ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚ ਸੁੱਚਾ ਸਿੰਘ ਸੂਰਮਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਸਮਾਓਂ ਦਾ ‘ਅੰਨਦਾਤਾ’ ਦਿੱਲੀ ਸਮੈਸਟਰ ਦੇਣ ਗਿਐ। ਸੁੱਚਾ ਸੂਰਮਾ ਪੇਂਡੂ ਅਣਖ ਲਈ ਲੜਿਆ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਚਹੁੰ ਪਾਸੀਂ, ਹੁਣ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਗੁਹਾਰੇ ਲੱਗੇ ਨੇ, ਦਿੱਲੀ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਰਹੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਅੰਧਰਾਤਾ ਹੋਵੇ, ਮਧੇ ਕੇ ਵਾਲੇ ਵੈਦਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਪੈਣੈ।

              ਭਾਜਪਾਈ ਮਨਾਂ ’ਚ ਭੋਰਾ ਕਿਸਾਨੀਅਤ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਅਖਾਣ ਐ, ‘ਤੀਜਾ ਰਲਿਆ, ਕੰਮ ਗਲਿਆ’, ਸ਼ਾਇਦ ਏਹਦਾ ਸਹੀ ਮਤਲਬ ‘ਹਮ ਦੋ, ਹਮਾਰੇ ਦੋ’ ਵਾਲੇ ਜਾਣਨੋ ਖੁੰਝੇ ਨੇ। ਚਾਣਕਿਆ ਆਖਦਾ ਹੈ, ‘ਜਿਸ ਦੇ ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੁੱਝਦੀ।’ ਕੋਈ ਤਾਂ ਅਕਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਮਾਰੋ, ਏਹ ‘ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ’ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਤੇ ਵੱਟ ਦੇ ਵਜੂਦ ਦਾ ਮਸਲੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ‘ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ’ ਪੜ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ, ਫੇਰ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਠਿੱਠ ਨਾ ਕਰਦੇ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨਗੌਰੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੜਕ ਬਲੌਰੀ। ਨਗਰ ਕੌਂਸਲ ਚੋਣ ਨਤੀਜੇ ਦੱਸ ਗਏ, ਪਿਸ਼ੌਰੀ ਮੱਲ ਵੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ’ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੈ। ਉਰਦੂ ਸ਼ਾਇਰ ਰਾਹਤ ਇੰਦੌਰੀ ਦੇ ਬੋਲ ਗੂੰਜੇ ਨੇ, ‘ਸਭੀ ਕਾ ਖ਼ੂਨ ਹੈ ਸ਼ਾਮਲ ਯਹਾਂ ਕੀ ਮਿੱਟੀ ਮੇਂ, ਕਿਸੀ ਕੇ ਬਾਪ ਕਾ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੈ।’ ਸ਼ਰਧਾ ਰਾਮ ਫਿਲੌਰੀ ਕੌਣ ਸੀ? ‘ਟੂਲਕਿੱਟ’ ਵਾਲੀ ਬੀਬਾ ਰਵੀ ਦਿਸ਼ਾ ਧਿਆਨ ਦੇਵੇ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੰਨ ਭਰੇ, ਫਿਲੌਰੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਪਾਠ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੈ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ, ਉਪਰੋਂ ਫਿਲੌਰ ’ਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਣ ’ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾ’ਤੀ।

           ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ’ਚ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਖੜਵੰਜੇ ਲਾਏ ਨੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਚ ਰਾਜੇਵਾਲ, ਉਗਰਾਹਾਂ, ਢੁੱਡੀਕੇ, ਡੱਲੇਵਾਲ, ਬੁਰਜ ਗਿੱਲ, ਜੇਠੂਕੇ, ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ, ਫੂਲ, ਲੱਖੋਵਾਲ, ਚੜੂਨੀ ਤੇ ਟਿਕੈਤ ਦਾ ਸਿਸੌਲੀ ਆਦਿ ਸ਼ਾਮਲ ਨੇ। ਟਰੈਕਟਰ ਦੀ ‘ਟੂਲਕਿੱਟ’ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤੈ। ਆਹ ਨਵੀਂ ‘ਟੂਲਕਿੱਟ’ ਕੱਢ ਮਾਰੀ, ਅਖ਼ੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਐ। ਗਰੇਟਾ ਥਨਬਰਗ, ਦਿਸ਼ਾ ਰਵੀ, ਨਿਕਿਤਾ ਜੈਕਬ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੀਬੀਆਂ ਲਈ ਪੁਲੀਸ ਸ਼ਨਿਚਰ ਬਣ ਬਹੁੜੀ। ਮੁਕਤਸਰ ਦੀ ਨੌਦੀਪ ਕੌਰ ਜਦੋਂ ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਮਾਪੇ ਆਖਦੇ, ਕੁੜੀਏ! ਸੁਆਲ ਕਰਿਆ ਕਰ। ਜਦੋਂ ਹੁਣ ਸੁਆਲ ਉਠਾਏ, ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਜੇਲ੍ਹ ਭੇਜਤਾ।‘ਪਿੰਜਰਾ ਤੋੜ’ ਵਾਲੀ ਨਤਾਸ਼ਾ ਨਰਵਾਲ ਜੇਲ੍ਹ ਵੇਖ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ ਵਾਲੀ ਠਾਕੂ ਪੁਜਾਰੀ ਵੀ ਬਚੇ। ਜ਼ਰੂਰ ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ, ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ’ਚ ‘ਝਾਂਸੀ ਦੀ ਰਾਣੀ’ ਦੀਆਂ ਗੁਆਂਢਣਾਂ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਤਾਹੀਓਂ ਸੱਤਾ ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਰਟ ਲਾ ਰਹੇ ਨੇ, ‘ਏਹ ਸਭ ਦੇਸ਼ ਧ੍ਰੋਹੀ ਨੇ। ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਸਵੇਰ ਦੀ ਭੁੱਲੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੁੜਦੀ ਦਿਖਦੀ ਨਹੀਂ। ਨੇਕ-ਚਲਣੀ ਦੇ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਹੁਣ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਝੋਲੇ ’ਚ ਨੇ।

            ਦਸ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ’ਚ ਦੇਸ਼ ਧ੍ਰੋਹ ਦੇ 10,938 ਕੇਸ ਦਰਜ ਕੀਤੇ, ਪੰਜਾਬ ’ਚ 400 ਜਣਿਆਂ ’ਤੇ, ਸਜ਼ਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਨੂੰ ਹੋਈ। ਯਮਲਾ ਜੱਟ ਦੇ ਬੋਲ ਕੰਨੀਂ ਪਏ ਨੇ, ‘ਚਾਰੇ ਕੂਟ ਹਨੇਰਾ, ਜੋਤ ਜਗਾ ਜਾਵੀਂ।’ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਕਾਹਦੇ ਆਏ, ਪਿੰਡ ਖ਼ਤਰੇ ’ਚ ਪਏ ਹਨ। ਕੀ ਬੀਬੀਆਂ, ਕੀ ਬੱਚੇ, ਸਭਨਾਂ ਨੇ ਹੱਥਾਂ ’ਚ ਹੱਥ ਪਾਏ ਨੇ। ਸੂਰਜ ਦਾ ਤਪ ਹੁਣ ਫ਼ਸਲਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਘੋਲ ਨੂੰ ਵੀ ਪਕਾਉਂਦੈ। ਚੰਦਰਮਾ ਅੰਦੋਲਨ ’ਚ ਰਸ ਭਰਦੈ। ਢਾਡੀਆਂ ਨੇ ਜੋਸ਼ ਭਰਿਐ। ਬਾਬੂ ਰਜਬ ਅਲੀ ਜਿਊਂਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਸਨੀ ਦਿਓਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਸਾਹਨੇਵਾਲ ’ਤੇ ਵੀ ਕਵਿੱਤ ਜੋੜਦਾ।ਛੱਜੂ ਰਾਮਾਂ! ਤੋਮਰ ਨੂੰ ਫੈਵੀਕੋਲ ਦੇ ਕੇ ਆ। ਤੋੜਨ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਲੋੜ ਜੋੜਨ ਦੀ ਹੈ। ਮਸਲਾ ਰੂਹਾਂ ਤੇ ਜੂਹਾਂ ਦਾ ਹੈ। ਸੁਆਲ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ ਦਾ ਹੈ। ਅਖ਼ੀਰ ’ਚ ਪਵਨਦੀਪ ਖੰਨਾ ਦਾ ਗੀਤ, ਭਗਤੇ ਵਾਲੇ ਹੰਸ ਸੋਹੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਗਾਇਐ। ਮਾਵਾਂ-ਧੀਆਂ ਦੇ ਮੋਹ ਤੇ ਫਿਕਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ, ‘ਪੈਂਦਾ ਛੱਡਣਾ ਬਾਬਲ ਵਿਹੜਾ, ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਨਗਰ ਖੇੜਾ/ ਕੇਰਾਂ ਉੱਜੜ ਕੇ ਜੋ ਵਸਦੀ, ਉਸ ਦਾ ਕੀ ਏ ਨਾਂਅ ਵੇ! ਦੱਸ ਵੀਰਨਾ ਵੇ ਜਦੋਂ ਤੁਰਿਆ ਸੀ ਤੂੰ, ਕੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵੇ।’

Wednesday, February 17, 2021

                                                             ਚੰਗਿਆੜੀ ਦਾ ਖ਼ੌਫ
                                       ਗੁਜਰਾਤ ਦੀ ਅੱਖ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ
                                                                ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ      

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਗੁਜਰਾਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ ਕਰੜੀ ਅੱਖ ਰੱਖੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਇੱਥੇ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਚੰਗਿਆੜੀ ਨਾ ਭੜਕ ਸਕੇ। ਪੰਜਾਬ-ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਗੁਜਰਾਤ ’ਚ ਵਸੇ ਹੋਏ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਸਾਨ ਹੁਣ ਖੱਜਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਗੁਜਰਾਤ ਦੀ ਨਰਮਾ ਪੱਟੀ ’ਚ ਹਲਚਲ ਜ਼ਰੂਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਹੈ। ਕੱਛ ਖਿੱਤੇ ’ਚ ਪੰਜਾਬ-ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਤਾਲਮੇਲ ਬਿਠਾਉਣ ਲੱਗੇ ਹਨ। ਭੁੱਜ ਦੇ ਕੁਠਾਰਾ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਸੈਂਕੜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਸਤੇ ਭਾਅ ਵਪਾਰੀਆਂ ਕੋਲ ਜਿਣਸ ਵੇਚਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਬਾਂਕੂ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਪ੍ਰਿਥੀ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਠਾਰਾ ਦੇ ਸੈਂਕੜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੇ 1400 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕੁਇੰਟਲ ਕਣਕ ਖਰੀਦ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਜੋ ਚੈੱਕ ਦਿੱਤੇ, ਉਹ ਬਾਊਂਸ ਹੋ ਗਏ। ਕਰੀਬ ਪੰਜਾਹ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ 60 ਲੱਖ ਦੀ ਠੱਗੀ ਮਾਰ ਵਪਾਰੀ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਗੁਰਮੇਲ ਸਿੰਘ ਤੇ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਵੇਚੀ ਜਿਣਸ ਦੀ ਕਰੀਬ 13 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦੀ ਰਾਸ਼ੀ ਵਪਾਰੀ ਲੈ ਕੇ ਲਾਪਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। 

             ਇਵੇਂ ਨਰਮਾ ਵਪਾਰੀ ਵੀ ਕਰੀਬ 25 ਲੱਖ ਦੀ ਰਾਸ਼ੀ ਲੈ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ ਹਨ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਵਪਾਰੀ ਪੈਸੇ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦਾ ਡਰ ਵਧਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕੋਈ ਵੀ ਦਾਅਵੇ ਕਰਨ ਪ੍ਰੰੰਤੂ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿਚ ਨਾ ਮੰਡੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਖਰੀਦ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਨਲੀਆ ਤਹਿਸੀਲ ਦੇ 350 ਪਿੰਡਾਂ ਲਈ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਖਰੀਦ ਕੇਂਦਰ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਗੁਜਰਾਤ ਸਰਕਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਫਸਲ ’ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਭਾਅ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ। ਪੰਜ ਹੈਕਟੇਅਰ ਵਾਲੇ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਕਣਕ ਦੀ ਐੱਮਐੱਸਪੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੈਕਟੇਅਰ ਦੀ ਫਸਲ ’ਤੇ ਹੀ ਮਿਲੇਗੀ।ਮਾਂਡਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਸੁਰਿੰਦਰ ਭੁੱਲਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪੂਰੀ ਫਸਲ ’ਤੇ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕੜ ਪਿੱਛੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਬੋਰੀਆਂ ’ਤੇ ਹੀ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਗੁਜਰਾਤ ਸਰਕਾਰ ਸਰਕਾਰੀ ਭਾਅ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿਚ ਬਾਜਰਾ ਸਰਕਾਰੀ ਭਾਅ ਤੋਂ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਹੇਠਾਂ ਵਿਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਨੌਂ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਬਾਜਰਾ ਭੰਡਾਰ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਵੀ ਵਪਾਰੀ ਸਿਰਫ 1200 ਰੁਪਏ ਹੀ ਕੁਇੰਟਲ ਦਾ ਭਾਅ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਰਕਾਰੀ ਭਾਅ ਲਈ ਫਸਲ ਦੀ ਜਮ੍ਹਾਂਬੰਦੀ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

             ਦੱਸਣਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕੇਸ ਹੁਣ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ’ਚ ਹੈ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ ਉਜਾੜੇ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਲਟਕੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਨਰੌਣਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਬਿੱਕਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਰੋਸ ਹੈ ਪਰ ਗੁਜਰਾਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਿਵਲ ਵਰਦੀ ’ਚ ਪੁਲੀਸ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਗਾਂਧੀ ਧਾਮ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ’ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਭੁੱਜ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨ ਸੇਵਾ ਟਰੱਸਟ ਸਰਗਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਸੀ ਤਾਲਮੇਲ ਵੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਦਾਬੇ ਕਰਕੇ ਕਿਸਾਨ ਡਰੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਲਾਕ ਪੱਧਰੀ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਨਿਗਾਹ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਲੋਰੀਆ ਤਹਿਸੀਲ ’ਚ ਕਿਸਾਨ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਕੁਠਾਰਾ ਦੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਚ ਵੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਸਰਗਰਮੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਉੱਤਰੀ ਗੁਜਰਾਤ ਜੋ ਨਰਮਾ ਪੱਟੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਥੋਂ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੱਤ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਹਿਲਜੁਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਹੈ। ਕਾਂਗਰਸ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਲਾਮਬੰਦੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਸੰਘ ਸਰਕਾਰਾਂ ਕੋਲ ਅਪੀਲਾਂ ਕਰਨ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਹੈ।

                                  ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ’ਤੇ ਚਰਚੇ ਸ਼ੁਰੂ : ਪ੍ਰੋ. ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ

ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ (ਆਈਆਈਐੱਮ) ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਦੇ ਪ੍ਰੋ. ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਗੁਜਰਾਤ ’ਚ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਚਰਚਾ ਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ’ਤੇ ਕੋਈ ਐਕਸ਼ਨ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਰਕਾਰੀ ਦਬਾਓ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਪਤ ਵੇਰਵਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ‘ਜਤਨ’ ਨਾਮ ਦੀ ਐੱਨਜੀਓ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਪਿਲ ਸ਼ਾਹ ਵੱਲੋਂ ਵੈਬੀਨਾਰ ਕਰਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਮਹਿਲਾ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਿਲਪਾ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਵਿਚਾਰ ਚਰਚਾ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

Tuesday, February 16, 2021

                                                             ‘ਮਿੰਨੀ ਪੰਜਾਬ’ 
                                         ਤਰਾਈ ’ਚ ਨਿੱਸਰੀ ਕਿਸਾਨੀ ਲਹਿਰ
                                                            ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ                   

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਤਰਾਈ ਖ਼ਿੱਤੇ ਦੀ ਕਿਸਾਨ ਲਹਿਰ ਨੇ ‘ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਮੋਰਚੇ’ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਬਖ਼ਸ਼ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ’ਚ ਮੋਹਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨ ਬਣੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨਗਰ ਅਤੇ ਹਰਿਦੁਆਰ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੌ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਵਸੋਂ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤਰਾਖੰਡ-ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਰਹੱਦੀ ਖ਼ਿੱਤੇ ’ਚ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਇੱਕ ਕੰਧ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਮੌਕੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ ਨਵਰੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੌਤ ਮਗਰੋਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਿਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਜੋੜਿਆ ਹੈ। ਵੇਰਵਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ਤਰਾਈ ਖੇਤਰ ’ਚ ਕਰੀਬ 45 ਫ਼ੀਸਦੀ ਆਬਾਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਾਨ ਹੂਲ ਕੇ ਇਸ ਖ਼ਿੱਤੇ ਨੂੰ ਆਬਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਰਾਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨੇ ਤਰਾਈ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਲੂਣ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਤਰਾਈ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਯਾਦਵ, ਪਾਂਡੇ, ਤਿਵਾੜੀ ਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੋਟੀ ਪਾਈ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਤਰਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਹੌਲ ‘ਮਿੰਨੀ ਪੰਜਾਬ’ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਦਫ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਘਰਾਂ ’ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਭਾਜਪਾ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਦਾਖ਼ਲੇ ’ਤੇ ਰੋਕ ਵਾਲੇ ਪੋਸਟਰ ਅਤੇ ਬੈਨਰ ਵੀ ਲੱਗ ਗਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਫਿਰਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਪੁੱਜੀਆਂ ਹਨ।

             ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਪੱਡਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੇ ਸਮੁੱਚੀ ਕਿਸਾਨੀ ਨੂੰ ਜਗਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਹਰ ਪਿੰਡ ’ਚੋਂ ਹੁਣ ਪੰਜ-ਪੰਜ, ਦਸ-ਦਸ ਟਰੈਕਟਰ-ਟਰਾਲੀਆਂ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਸੇ ਹਫ਼ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਇੱਕ ਟਰੈਕਟਰ ਮਾਰਚ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਘੋਲ ’ਚ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਤਰਾਈ ਕਿਸਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਤੇਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਵੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਲਾਮਬੰਦੀ ਲਈ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨਗਰ ਦੀ ਤਹਿਸੀਲ ਬਾਜ਼ਪੁਰ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਦਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ ਮੁਤਾਬਕ ਪਹਿਲ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤਰਾਈ ਦੇ ਬਾਕੀ ਕਿਸਾਨ ਵੀ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਕੁੱਦ ਪਏ ਹਨ। ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਨੁਸਾਰ ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਦੇ 13 ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ’ਚ ਰਾਜ ਦੀ 42 ਫ਼ੀਸਦੀ ਅਨਾਜ ਪੈਦਾਵਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨਗਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਂਗ ਬੈਨਰ ਲਟਕ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਭਾਜਪਾ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਪਿੰਡ ’ਚ ਦਾਖ਼ਲੇ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਗਦਰਪੁਰ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਰਾਜਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੇ ਤਰਾਈ ਖ਼ਿੱਤੇ ਵਿਚ ਵਿਤਕਰੇ ਦੀ ਹਰ ਕੰਧ ਢਾਹ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆ ਗਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਏਨੀ ਚੇਤਨਾ ਪਹਿਲੀ ਦਫ਼ਾ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਦਰਜਨ ਕਸਬਿਆਂ ਵਿਚ 30 ਫ਼ੀਸਦੀ ਤੱਕ ਆਬਾਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੈ। 

                ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਰੀਬ ਅੱਠ ਹਜ਼ਾਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੂਬਾ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਨੋਟਿਸ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਮਾਲਕੀ ’ਤੇ ਉਂਗਲ ਉਠਾਈ ਗਈ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਡਰਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਭੈਅ ਵਿਚ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਡਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਹੁਣ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਟਰੈਕਟਰ ਮਾਰਚ ਕੱਢੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੁਰਾਦਾਬਾਦ, ਬਰੇਲੀ, ਬਿਜਨੌਰ ਅਤੇ ਪੀਲੀਭੀਤ ਆਦਿ ਵਿਚ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਲਹਿਰ ਜ਼ੋਰ ਫੜ ਗਈ ਹੈ। ਕਿਸਾਨੀ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਜਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿਚ ਹੁਣ ਲੰਗਰ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ ਜਦਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਤਰਾਈ ਖ਼ਿੱਤੇ ਦੇ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਵੀ ਜੁੜਨ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਬਹੁਤੇ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਇਹੋ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਦੂਰੀਆਂ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਦੀ ਕਿਸਾਨੀ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤਰਾਈ ਖ਼ਿੱਤੇ ਵਿਚ ਵੀ ਹੁਣ ਮਹਾਪੰਚਾਇਤ ਕਰਾਏ ਜਾਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ।

Monday, February 15, 2021

                                                             ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ    
                                                   ਫ਼ਕੀਰਾ! ਹੁਣ ਮੋੜਾ ਪਾ..
                                                           ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ      

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਲੋਕ ਰਾਜ ਦਾ ਮੰਦਰ ਆਖੋ, ਚਾਹੇ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਦਾ ਪਵਿੱਤਰ ਸਦਨ। ਏਨਾ ਦੁੱਧ ਧੋਤਾ, ਰਹੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ। ਇੰਝ ਭੁਲੇਖਾ ਪੈਂਦਾ ਜਿਵੇਂ ਢਾਕੇ ਦੀ ਮਲਮਲ ਦੀ ਪੰਡ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਹੋਵੇ। ਦੁੱਧ ਦੀਆਂ ਘੁੱਟਾਂ ਵਰਗੇ ਪੁਜਾਰੀ, ਨਾ ਅੱਖ ’ਚ ਟੀਰ, ਨਾ ਦਿਲਾਂ ’ਚ ਮੈਲ। ਸੰਸਦੀ ਸੈਸ਼ਨਾਂ ’ਚ ਮਾਹੌਲ ਹੱਜ ਵਰਗਾ ਬਣਦਾ। ਨਾ ਧੂਫ ਬੱਤੀ, ਨਾ ਅਗਰਬੱਤੀ, ਬੱਸ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਰੂਹ ਪਰਕਰਮਾ ਕਰਦੀ। ‘ਜਦੋਂ ਦਲੀਲ ਦਾ ਰਾਜ ਹੋਵੇ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਲਾਂ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।’ ਐਡਵਿਨ ਲੁਟੀਅਨਜ਼ ਤੇ ਹਰਬਰਟ ਬੇਕਰ, ਦੋਵੇਂ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਦੇ ਇਮਾਰਤ ਸਾਜੀ। ਮਾਣਮੱਤਾ ਭਵਨ 93ਵੇਂ ਵਰੇ੍ਹ ਨੂੰ ਢੁੱਕਿਐ। ਜਦੋਂ ਸਦਨ ਨਿਆਣਾ ਸੀ, ਸਾਜਿੰਦੇ ਸਿਆਣੇ ਸਨ। ‘ਬੁਢਾ ਹੋਆ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਕੰਬਣਿ ਲਗੀ ਦੇਹੀ’। ਲੋਕ ਰਾਜ ਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਦੀ ਮੁੱਛ ਫੁੱਟੀ, ਤਾਂ ਭਵਨ ਦੀ ਆਤਮਾ ਕੰਬੀਂ। ਤਾਜ਼ਾ ਬਜਟ ਸੈਸ਼ਨ ! ਜਿਵੇਂ ਸਦਨ ’ਚ ਝੂਠ ਦੀ ਪੰਡ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਹੋਵੇ। ਹੁਣ ਕੌਣ ਆਖੇ ! ਬੇਬੇ ਪੰਡ ਬਨ੍ਹਾ। ਨਵਾਂ ਯੁੱਗ ਤੇ ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਰਾਗ। ਨਵਾਂ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਬਣੇਗਾ। ਮੌਜੂਦਾ ਸੰਸਦ ਭਵਨ, ਬੁੱਢਾ ਹੋ ਗਿਐ। ਝੂਠ-ਤੂਫਾਨ ਕੰਧਾਂ ’ਤੇ ਵੇਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਜੋ ਚੜ੍ਹਿਐ। ਗਲੀਚੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਨੇ। ਸਿਆਸੀ ਵੈਦ ਅੱਖੀਂ ਘੱਟਾ ਪਾ ਗਏ। ਭਵਨ ਨੂੰ ਭੰਬੂਤਾਰੇ ਦਿਖਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟਦੇ, ਸੈਨੇਟਾਈਜ਼ਰ ਬੇਅਸਰ ਹੋਇਐ, ਵੈਕਿਊਮ ਕਲੀਨਰ ਵੀ ਫ਼ਿਊਜ਼ ਉਡਾ ਰਿਹੈ। ਸਦਨ ’ਚ ਕੁਫ਼ਰ ਏਨੇ ਜੰਮ ਗਏ ਨੇ। ਲੱਗਦੈ ਹੁਣ ਕਾਰ ਸੇਵਾ ਕਰਾਉਣੀ ਪਊ। ਸਿਆਸੀ ਪੁਜਾਰੀ, ਮਦਾਰੀ ਬਣੇ ਨੇ। ਹੁਣ ਕੌਣ ਆਖੇ! ਬੇਬੇ ਖੇਡਾ ਰੁਕਵਾ।

    ‘ਮਾੜੇ ਦਾ ਕੋਈ ਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ’। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਮੁੜ ਲੰਗੋਟ ਕਸੇ ਨੇ। ਮਹਾਂ ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਦਾ ਝਾੜ, ਬੱਸ ਪੁੱਛੋ ਕੋਈ ਨਾ। ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ੀ ਠੁੱਡੇ ਵੀ ਵੱਜੇ। ਕੱਪੜੇ ਝਾੜ ਕੇ ਘੋਲ ਮੁੜ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਐ। ਦਿੱਲੀ ਹੱਦ ’ਚ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ 82ਵੇਂ ਦਿਨ ’ਚ ਅੱਪੜਿਐ। ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ 228 ਕਿਸਾਨ ਪਾ ਗਏ ਹਨ। ਤੋਮਰ ਬਾਬੂ ਆਖਦੇ ਨੇ, ‘ਸਾਨੂੰ ਮੋਇਆ ਦਾ ਕੀ ਇਲਮ।’ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਸਭ ਪਤੈ.. ‘ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ-ਜੀਵੀ..’ਤੇ ਪਰਜੀਵੀ ਨੇ। ਸਦਨ ਦੀ ਰੂਹ ਮੱਥੇ ’ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ ਕੂਕੀ, ‘ਰੱਬਾ! ਆਹ ਦਿਨ ਵੀ ਵੇਖਣੇ ਸੀ। ਕਿਸਾਨ ਇੱਕੋ ਸੁਰ ਗੂੰਜੇ..‘ਅਸੀਂ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਡਰਨੇ ਨਹੀਂ’। ਦੱਸੋ, ਹੁਣ ਕੌਣ ਆਖੂ! ਬੇਬੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀ।  ਅੰਦੋਲਨ ਪਹੇ ਚੋਂ ਨਿਕਲ, ਜਰਨੈਲੀ ਸੜਕ ਚੜਿਐ। ਬਜਟ ਸੈਸ਼ਨ ਨੇ ਬਰੇਕ ਲਈ ਐ। ਕੰਨ ਗੂੰਜਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟ ਰਹੇ। ਭੈਣੋ ਔਰ ਭਾਈਓ! ‘ਫਾਈਵ ਟ੍ਰਿਲੀਅਨ ਇਕੌਨਮੀ’। ਦਸੌਂਧਾ ਸਿਓ ਪੁੱਛਦਾ ਫਿਰਦੈ, ਬੀਬਾ! ਟ੍ਰਿਲੀਅਨ ਕੀ ਬਲਾ ਐ। ਬੀਬੀ ਨਿਰਮਲਾ ਇੰਝ ਬੋਲੀ.. ਮੂਰਖ ਲਾਲ! ਬਲਾ ਨੂੰ ਛੱਡ, ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੀ ਮੌਜ ਲੁੱਟ। ਪੌਣੇ ਅੱਠ ਕਰੋੜ ਖਰਚੇ ਨੇ ਭਲਾਈ ਪ੍ਰਚਾਰ ’ਤੇ। ਅੰਦੋਲਨੀ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਲਈ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਕਿੱਥੇ। ‘ਅੰਨ੍ਹੇ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ ਤਾਂ ਖੰਭੇ ਦਾ ਕਾਹਦਾ ਕਸੂਰ’। ਜਰਨੈਲ ਨੇ ਤਾਂ ਸਿਰਾ ਹੀ ਲਾਤਾ..ਏਹ ਕਿਸਾਨ ਪਰਜੀਵੀ ਨੇ। ਕੋਈ ਲਾਲਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ‘ਚੰਦਾ-ਚੋਰ’ ਆਖ ਰਿਹੈ।

    ਸਾਰਤਰ ਕੀ ਆਖਦੈ, ਉਹ ਸੁਣੋ..‘ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਕਾਰਤੂਸਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਪਿਸਤੌਲਾਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।’ ਹਾਕਮ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਲਲਾਰੀ ਨੇ। ਅੰਦਾਜ਼-ਏ-ਮਾਵਾ ਵੀ ਚਾੜ੍ਹਦੇ ਨੇ। ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕ, ਸਦਨ ’ਚ ਗੱਦੀ ਲਾ, ਲੱਛੇਦਾਰ ਪ੍ਰਵਚਨ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਮੌਜੂਦਾ ਲੋਕ ਸਭਾ ’ਤੇ ਵੀ ਇੱਕ ਝਾਤ ; 267 ਐਮ.ਪੀ ਸੰਸਦੀ ਪੌੜੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਚੜ੍ਹੇ ਨੇ, 230 ਐਮ.ਪੀ ਦੂਜੀ ਵਾਰ। ਖੇਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ 38 ਫੀਸਦੀ ਐਮ.ਪੀ ਨੇ। ਏਹ ਵੀ ਘੂਕ ਸੁੱਤੇ ਨੇ। ਕੋਈ ਤਾਂ ਆਖੇ ! ਬੇਬੇ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾ। 170 ਸਾਬਕਾ ਵਿਧਾਇਕ, ਹੁਣ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਨੇ। ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਚੋਂ ਡਬਲ ਗੱਫਾ ਮਿਲਦੈ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਸੈਸ਼ਨ ਚੱਲਦੈ, ਫੈਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੈ, ਤੁਹਮਤਾਂ ਤੇ ਗਪੌੜਾਂ ਦਾ, ਭੰਨ੍ਹ ਤੋੜ ਤੇ ਵਾਕ ਆਊਟ। ਸਦਨ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਲੁਕੋਣਾ ਪੈਂਦੈ। ਐਤਕੀਂ ਅੰਨਦਾਤਾ ’ਤੇ ਵਿੰਨ ਵਿੰਨ ਤੀਰ ਮਾਰੇ, ਲੋਕ ਰਾਜ ਦੇ ਮੰਦਰ ਚੋਂ। ਖੇਤ ਛਲਣੀ ਹੋ ਗਏ, ਭਵਨ ਦਾ ਸੀਨਾ ਲੀਰੋ ਲੀਰ। ਸਦਨ ’ਚ ‘ਜਿੱਦ ਤੇ ਹੱਠ’ ਨੇ ਕਿੱਕਲੀ ਪਾਈ, ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਗਿਠਮੁਠੀਏ ਖਿੜ ਕੇ ਹੱਸੇ। ਭਲਾ ਹਾਸੇ ਕਿੰਨੇ ’ਚ ਪਏ, ਆਓ ਤੈਰਵੀਂ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀਏ। ਸੈਸ਼ਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਢਾਈ ਲੱਖ ’ਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਝੂਠ ਦਾ ਵਾਜਾ ਸਰਾਲ ਬਣਦੈ। ਗਾਜੀਪੁਰੀਏ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਭਰਦੇ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।

     ਅਜਬ ਤੇਰੀ ਨਗਰੀ। ਕਿਸਾਨ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਤਾਂ ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ। ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦਾ ਵੀ ਪੈਸਾ ਮਿਲਦੈ, ਅਮਰੀਕਾ ’ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ। ‘ਟਰੰਪ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 12 ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਸਨ।’ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ? ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਭਾਜਪਾਈ ਕਹਿਣਗੇ..ਏਹ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਐ। ਅਰਨਬਪੁਰ ਚੀਕ ਉੱਠੇਗਾ। ਰਾਜ-ਭਾਗ ਦਾ ‘ਪੰਜ ਕਲਿਆਣੀ’ ਮੀਡੀਆ ਕਿਸਾਨਪੁਰਾ ’ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਏਗਾ। ਸਦਨ ’ਚ ਹਾਸਾ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟ ਰਿਹਾ। ਕੁਫ਼ਰ ਦਾ ਧੂੰਆਂ ਸਦਨ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ’ਤੇ ਜੰਮਿਐ। ਵਾਸ਼ਿੰਗ ਪਾਊਡਰ ਦੇ ਵੱਸ ਦਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ। ਤਾਹੀਓਂ ਹੁਣ ਨਵਾਂ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਬਣਨੈ। ਕੋਈ ਤਾਂ ਆਖੋ, ਬੇਬੇ! ਖਰਚ ਘਟਵਾ। ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ‘ਹਮ ਦੋ ਹਮਾਰੇ ਦੋ’। ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਤੇ ਅਮਿਤ ਸ਼ਾਹ ਸੁਣਦੇ ਰਹੇ। ਕਾਕੇ ਨੇ ਗੱਲ ਤਾਂ ਖ਼ਰੀ ਕੀਤੀ, ‘ਮਾਵਾਂ-ਧੀਆਂ ਮੇਲਣਾਂ, ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਜਾਂਞੀ’। ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਕੋਈ ਨਵੇਂ ਨਵੇਲੇ ਨਹੀਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਟਾਟੇ ਬਿਰਲੇ, ਹੁਣ ਆਨੀ ਬਾਨੀ ਨੇ, ਹੁਕਮ ਤਾਂ ਕਰਨ..‘ਤੈਨੂੰ ਤਾਪ ਚੜ੍ਹੇ, ਮੈਂ ਹੂੰਗਾਂ।’ ਭਾਜਪਾ ਕੋਲ 303 ਐਮ.ਪੀ ਨੇ, ਰੱਬ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ। ਡਾ. ਜਗਤਾਰ ਚੇਤੇ ਆਏ ਨੇ..‘ਇੱਕ ਦਿਨ ਹਿਸਾਬ ਮੰਗਣਾ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਏਸ ਲਹੂ ਦਾ/ਤਾਕਤ ’ਚ ਮਸਤ ਦਿੱਲੀ, ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਬੇਖ਼ਬਰ ਹੈ।’ 

             ਮੋਦੀ ਜੀ ਤਾਂ ਫਕੀਰ ਨੇ, ਕਿਸਾਨ ਮਸਤ ਹਾਥੀ। ਯੱਕਾ ਰਿਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਜੋੜਿਐ। ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਵਾਲੇ ਬਿਠਾਏ ਨੇ। ਕਸਰ ਜਗਰਾਓ ਵਾਲੀ ਮਹਾਂ-ਪੰਚਾਇਤ ਨੇ ਕੱਢ’ਤੀ। ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਕਿਸਾਨ ਚਿਣ ਰਹੇ ਨੇ। ਹਕੂਮਤ ਵੱਟਾਂ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਮੋਤੀਆ ਬਿੰਦ ਅੱਖਾਂ ’ਚ ਉਤਰਿਐ। ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਸੁਰਮਚੂ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੈ, ਕੋਲ ਮਮੀਰੇ ਵਾਲਾ ਸੁਰਮੈ। ‘ਲੋੜ ਨੰਗੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੱਤਣਾ ਸਿਖਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।’ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਮੋਹ ਦੇ ਤੰਦ ਬੀਬੀਆਂ ਨੇ ਪਾਏ ਨੇ। ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ‘ਮਾੳਂੂ’ ਤੋਂ ਡਰਨ ਵਾਲੇ, ਹੁਣ ‘ਤੂਫਾਨ ਸਿੰਘ’ ਬਣੇ ਨੇ। ‘ਕਪਾਲ ਮੋਚਨ’ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬਾਬਿਆਂ ਲਈ  ਸਿੰਘੂ/ਟਿੱਕਰੀ ਹੁਣ ਤੀਰਥ ਬਣੇ ਨੇ। ਕੌਣ ਆਖੇ, ਬਾਬਿਓ! ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮੁੜੋ।ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਦੋ ਹੰਝੂ ਕਾਹਦੇ ਪਾਏ, ਅੰਦੋਲਨ ਦੀਆਂ ਲਗਰਾਂ ਪੱਕ ਕੇ ਬੂਟਾ ਬਣੀਆਂ ਨੇ। ਝੂਠ ਦੇ ਬਗੀਚੇ ’ਚ ਵੀ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਖਿੜਿਐ। ਦੂਜੇ ਬੰਨੇ, ਵਰਿ੍ਹਆਂ ਮਗਰੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ‘ਛੇਵੀਂ ਇੰਦਰੀ’ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਹੈ। ਨੰਦ ਲਾਲ ਨੂਰਪੁਰੀ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜੂਦਾ ਸੰਦਰਭ ’ਚ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ, ‘ਬੱਲੇ ਜੱਟਾ ਬੱਲੇ, ਕੱਲ੍ਹ ਕੌਡੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੱਲੇ, ਅੱਜ ਤੇਰਾ ਸਿੱਕਾ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਚੱਲੇ।’ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਗੱਦੀ ਐ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਚੰਮ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਨੇ। ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਸੀਤਾਰਮਨ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਚਲਾ ਗਈ..ਅਖ਼ੇ, ‘ਸਰਕਾਰ ਬਾਰੇ ਝੂਠੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨਾ ਸਿਰਜੋ।’

    ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਨੂੰ ਹੁਣ ਵਿਸ਼ਰਾਮ ਚਿੰਨ੍ਹ ਲੱਗਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਹਕੂਮਤ ਨੇ ਬੂਹੇ ਭੇੜ ਲਏ ਨੇ। ‘ਰਾਜਾ ਕੀ ਜਾਣਾ, ਭੁੱਖੇ ਦੀ ਸਾਰ।’ ਭਾਜਪਾਈ ਧਨੰਤਰ ਵੀ ‘ਹਮ ਦੋ ਹਮਾਰੇ ਦੋ’ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂਓ ਢੁੱਕਦੇ। ਅਖੀਰ ’ਚ ਪੁਰਾਣੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸੁਣੋ। ਜਦੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਕੋਈ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ। ਕੀਰਨੇ ਪਿਆਰੋ ਮਰਾਸਣ ਪਾਉਂਦੀ। ਧੁੰਨ ’ਚ ਗੁਆਚੀ ਪਿਆਰੋ, ਕੀਰਨੇ ਸਿਖ਼ਰ ’ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀ, ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਵਗਾਉਂਦੀ, ਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਬੀਬੀ ਵਿਚੋਂ ਮਰਾਸਣ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ.. ਨੀਂ ਬੇਬੇ! ਹੁਣ ਮੋੜਾ ਪਾ। ਸੋ ਹੁਣ ਕੌਣ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਆਖੇ, ਬਈ! ਮੋੜਾ ਪਾਓ।



Tuesday, February 9, 2021

                                                         ਕੀ ਮੇਰਾ, ਕੀ ਤੇਰਾ
                                                ਏਹ ਨੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਰਾਜੇ..!
                                                         ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ     

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਪਿੰਡ ਭੋਤਨਾ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਰਾਜਾ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਸੰਭਾਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਟਰੈਕਟਰ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਸੀਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰਾਜਾ ਸਿੰਘ ਛੋਟੀ ਕਿਸਾਨੀ ’ਚੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਉਹ ਘਰੇਲੂ ਸਮੱਸਿਆ ਕਰਕੇ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਅਖੀਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਟਰੈਕਟਰ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਟਿੱਕਰੀ ਹੱਦ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਜੰਗ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ, ਟਰੈਕਟਰ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ। ਸਿੰਘੂ ਤੇ ਟਿੱਕਰੀ ਹੱਦ ’ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਟਰੈਕਟਰ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਸੈਂਕੜੇ ਮਾਲਕ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਮਜਬੂਰੀ ਕਾਰਨ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚੋਂ ਤਾਂ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਹਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਟਰੈਕਟਰ ਭਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਰਨਾਲਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੈਣੇਵਾਲ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੋਲ ਦੋ ਟਰੱਕ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਟਰੱਕ ਅਤੇ ਹੁਣ ਨਵਾਂ ਟਰੱਕ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਟਰੱਕ ’ਚ ਬਿਸਤਰੇ ਲਾਏ ਹੋਏ ਹਨ।

             ਫਤਿਹਗੜ੍ਹ ਛੰਨਾਂ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਟਰਾਲਾ ਭਰ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਲੱਕੜਾਂ ਛੱਡ ਆਇਆ ਹੈ। ਗਿੱਦੜਬਾਹਾ ਨੇੜਲੇ ਡੇਰਾ ਲੰਗ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਨੇ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਇੱਕ ਟਰੈਕਟਰ ਤੇ ਟਰਾਲਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਸਰਦਾਰਗੜ੍ਹ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਇਹ ਟਰੈਕਟਰ ਟਰਾਲਾ ਲੈ ਕੇ ਗਏ ਹਨ। ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਨਿਰਮਾਣ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਸੀਰ ਪਾਉਣਾ ਹੁਣ ਇਖਲਾਕੀ ਫਰਜ਼ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਭੱਠਲਾਂ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਤੀਜੇ ਜੋਬਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਘੁੰਮਣ ਕਲਾਂ ਦਾ  ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਘਰ ’ਚ ਇਕੱਲਾ ਹੈ। ਲੜਕੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਬਿਮਾਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ।

            ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਲਈ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਭੇਜੇ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਪਿੰਡ ਰਾਏਸਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦੋ ਟਰਾਲੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਹਨ। ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਡੇਢ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਬੱਸ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਖੜ੍ਹੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਂਦੇ ਸਨ। ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ’ਚੋਂ ਕਈ ਸਕੂਲ ਵੈਨਾਂ ਵੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਵੀ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮਾਨਸਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬੁਰਜ ਢਿੱਲਵਾਂ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਟਰੈਕਟਰ ਟਰਾਲੀ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੜ੍ਹਕ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਟਰਕੈਟਰ ਟਰਾਲੀ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾਇਆ ਹੈ।

            ਸੰਗਰੂਰ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਗੰਡੂਆਂ ਦੇ ਗੁਰਲਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ੨੭ ਨਵੰਬਰ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਟਰੈਕਟਰ ਟਰਾਲੀ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੀਕੇਯੂ (ਉਗਰਾਹਾਂ) ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਆਗੂ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਮਾਨ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਡਭਾਗਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਗੋਨਿਆਣਾ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਮਹਿਮਾ ਸਰਕਾਰੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਬਲਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਨੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਹਰ ਹਫਤੇ ਪਿੰਡ ’ਚੋਂ ਇੱਕ ਗੱਡੀ ਆਪਣੇ ਖਰਚੇ ’ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਭੇਜਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਜ ਖੁਦ ਅਗਵਾਈ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਜਥੇ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿੰਡ ਸੇਲਬਰਾਹ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿੱਟੀ (ਰਾਮਪੁਰਾ) ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ ਲਈ ਗੱਡੀਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪੰਪ ਤੋਂ ਮੁਫਤ ਤੇਲ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ।

                               ਹਰ ਚੀਜ਼ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ’ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ : ਬੁਰਜਗਿੱਲ

ਬੀਕੇਯੂ (ਡਕੌਂਦਾ) ਦੇ ਸੂਬਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ ਬੁਰਜ ਗਿੱਲ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਟਰੈਕਟਰ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਧੰਦੇ ਲਈ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਦੂਸਰੇ ਕਿਸਾਨ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਟਰੈਕਟਰ ਜਾਨ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਖੇਤ ਦਾਅ ’ਤੇ ਲੱਗੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। 

Monday, February 8, 2021

                                                           ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ
                                                ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਪਹਾੜ ਚੀਰਨੇ..!
                                                          ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ        

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ :ਕਾਸ਼! ਕੋਈ ਅਰਬੀ ਘੋੜਾ ਹੁੰਦਾ। ਰਣੌਤਪੁਰ ਦੀ ਕੰਗਨਾ, ਕਾਠੀ ਪਾ ਸਿੱਧੀ ਸਵੀਡਨ ਜਾਂਦੀ। ਬੂਹੇ ’ਤੇ ਗਰੇਟਾ ਥਨਬਰਗ ਮਿਲਦੀ। ਮੁਖਾਰਬਿੰਦ ’ਚੋਂ ਇੰਝ ਬੋਲਦੀ... ‘ਛੋਕਰੀਏ! ਤੇਰੀ ਏਹ ਮਜਾਲ।’ ਤੂੰ ਹੁੰਨੀ ਕੌਣ ਐਂ ‘ਕਿਸਾਨੀ-ਵਾਕ’ ਲੈਣ ਵਾਲੀ। ਗਰੇਟਾ ਪਹਿਲੋਂ ਥਰ-ਥਰ ਕੰਬੀ, ਫੇਰ ਕੰਗਨਾ ਨੂੰ ਪੈ ਨਿਕਲੀ, ‘ਕੋਈ ਧਮਕੀ ਨਹੀਂ ਝੁਕਾ ਸਕੇਗੀ।’ਕੌਣ ਐ ਗਰੇਟਾ ਥਨਬਰਗ? ਬੇਸਮਝੋ! ਏਹ ਬੱਚੀ ਹੁਣ ‘ਕਿਸਾਨੀ ਦਰ’ ਦੀ ਕੂਕਰ ਐ। ਪਹਿਲਾਂ ਖੂਬ ਲੜੀ ਮਰਦਾਨੀ, ਪੌਣ-ਪਾਣੀ ’ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਲਈ। ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਮੰਚ ’ਤੇ ਸਭ ਸਜੇ ਸਨ। ਟਰੰਪ ਵੱਲ ਟੇਢਾ ਝਾਕ, ਗਰੇਟਾ ਚੀਕ ਉੱਠੀ, ‘ਥੋਡੀ ਏਹ ਮਜਾਲ! ਤੁਸੀਂ ਸੁਪਨੇ ਖੋਹੇ, ਬਚਪਨ ਖੋਹੇ, ਵਿਨਾਸ਼ ਦਿੱਤਾ, ਵਿਕਾਸੀ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣਾਏ, ਅਸੀਂ ਲਕੀਰ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਦੁਨੀਆ ਜਾਗੀ ਹੈ।’ ਗਰੇਟਾ ਦੀ ਧੰਨ-ਧੰਨ ਹੋ ਗਈ। ਚਿੜੀਆਂ ਖੰਭ ਖਿਲਾਰੇ। ਗਰੇਟਾ ਦੀਏ ਬੱਚੀਏ! ਕਿਤੇ ਭਾਰਤ ਹੁੰਦੀ, ਸਭ ਖੰਭ ਝੜ ਜਾਂਦੇ। ਜੇਲ੍ਹ ’ਚ ਸੁਧਾ ਭਾਰਦਵਾਜ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਂਦੀ। ਅਮਰੀਕੀ ਪੌਪ ਗਾਇਕਾ ਰਿਹਾਨਾ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਲਈ ਹੰਝੂ ਵਹਾ ਬੈਠੀ। ਅੱਥਰਾ ਘੋੜਾ, ਰਿਹਾਨਾ ਦੇ ਬੂਹੇ ਜਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ। ਘੋੜੇ ਨੇ ਅਗਲਾ ਪੜਾਅ ਮੀਨਾ ਹੈਰਿਸ ਦੀ ਦੇਹਲੀ ਕੀਤਾ। ਅੱਗਿਓਂ ਮੀਨਾ ਤਪੀ ਬੈਠੀ ਸੀ, ‘ਨਾ ਡਰਾਂਗੀ, ਨਾ ਹਰਾਂਗੀ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਸੰਗ ਖੜ੍ਹਾਂਗੀ।’ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜ, ਉੱਚੀਆਂ ਪੌਣਾਂ। ਦੇਖ ਕੇ ਪਹਾੜਨ ਬੀਬੀ ਕੱਚੀ ਜੇਹੀ ਹੋਗੀ।

             ਸਾਡੀਆਂ ਗੱਲ਼੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਣ। ਝੱਲ ਨਹੀਂਓ ਹੁੰਦਾ ਹੇਮਾ ਮਾਲਿਨੀ ਤੋਂ। ਕਿੰਨੇ ਖਿਡਾਰੀ, ਨਾਲੇ ਅਦਾਕਾਰ, ਸਭ ਦਾ ਇੱਕੋ ਸੁਰ, ‘ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਕੂਕਰੋ! ਆਪਣੀ ਸੀਮਾ ’ਚ ਰਹੋ।’ ਜਿਹੜੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਦਿਲਾਂ ’ਚੋਂ ਕਿਸਾਨੀ ਹੂਕ ਪਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਝਾਕ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ਗੂੰਜਿਆ...‘ਗੁਰਮੁਖੋ! ਕੋਟਿ-ਕੋਟਿ ਧੰਨਵਾਦ। ਹਕੂਮਤੀ ਗੜਵਈ ਚਾਂਭਲੇੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ। ‘ਬੱਕਰਾ ਰੋਵੇ ਜਾਨ ਨੂੰ, ਕਸਾਈ ਮਾਸ ਨੂੰ।’ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ ਮੁਹੰਮਦ ਅਲੀ ਨੂੰ ਕੌਣ ਭੁੱਲਿਐ। ਵੀਅਤਨਾਮ ਯੁੱਧ ’ਚ ਅਮਰੀਕੀ ਪਿਆਦਾ ਬਣਨੋ ਨਾਂਹ ਕੀਤੀ, ਅਖ਼ੇ ‘ਲੋਕ ਮਾਰੂ ਜੰਗ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ।’ ਗੁਸੈਲ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਖੋਹ ਲਏ। ਸਿਤਾਰ ਵਾਦਕ ਰਵੀ ਸ਼ੰਕਰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ, ਕਿੰਨੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੀਤੇ, ਪਾਕਿ ਸੈਨਾ ਤੋਂ ਪੀੜਤਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ। ਰਿਹਾਨਾ ਦੇ ਹੰਝੂ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ’ਚ ਵੀ ਡਿੱਗੇ ਸਨ। ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਨੂੰ ਭੋਰਾ ਕਾਣ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਬਾਕੀ ਚੀ-ਗਵੇਰਾ ਤੋਂ ਸੁਣੋ,‘ਜੇ ਅਨਿਆਂ ਦੇਖ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰੋਂ ਰੋਹ ਵਾਲਾ ਕਾਂਬਾ ਛਿੜਦੈ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਕੇ ਹੋ।’ ਇਹੋ ਕੰਬਣੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਛਿੜੀ ਐ। ਸੰਸਦ ’ਚ ਤੋਮਰ ਬਾਬੂ ਹੱਸੇ। ‘ਗੜਬੜ ਦਾਸੋ! ਦੱਸੋ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ’ਚ ਕੀ ਕਾਲੈ’। ਦਸੌਂਧਾ ਸਿਓਂ ਭੜਕਿਐ, ‘ਪੂਰੀ ਦਾਲ ਹੀ ਕਾਲੀ ਹੈ।’ ਆਰਐੱਸਐੱਸ ਨੇਤਾ ਰਘੂਨੰਦਨ ਸ਼ਰਮਾ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, ‘ਦਸੌਂਧਾ ਮੱਲਾ! ਨਾ ਕਰ ਗੁੱਸਾ, ਤੋਮਰ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਚੜ੍ਹਿਐ।’ ਇੱਧਰ, ਕਿਤੇ ਮਹਾਂ-ਪੰਚਾਇਤ, ਕਿਤੇ ਖਾਪ ਪੰਚਾਇਤ, ਸਭ ਭਾਈ-ਭਾਈ ਬਣਗੇ। ‘ਬੁਰਾ ਮਤ ਬੋਲੋ, ਬੁਰਾ ਮਤ ਸੁਣੋ ਤੇ ਬੁਰਾ ਮਤ ਦੇਖੋ’, ਇਹ ਮੰਤਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਡੌਲ਼ੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਐ। ਹਾਕਮਾਂ ਦੇ ਤਿੰਨੋਂ ਬਾਂਦਰ ਗੁਆਚ ਗਏ, ਫਿਰਕੂ ਭਬੂਤੀ ਕੋਲ ਐ।

             ਕੰਗਨਾ ਦਾ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ। ਮਾਪੇ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਕੰਨ ਪੁੱਟਦੇੇ, ਸਭ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਚੋਂ ਰੱਬ ਦਿਖਦਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਬੇਬੇ ਮਹਿੰਦਰ ਕੁਰ ਨੂੰ, ਹੁਣ ਤਾਪਸੀ ਪੰਨੂ ਨੂੰ, ਕੰਗਨਾ ਵਹੁ ਵਰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਐ। ਮੁਨਸ਼ੀ ਪ੍ਰੇਮ ਚੰਦ ਇੰਝ ਫ਼ਰਮਾ ਗਏ, ‘ਅਪਮਾਨ ਦਾ ਡਰ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਅਸਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।’ ਭੋਲੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹੋ! ਏਹ ਮਾਤ ਲੋਕ ਐ ਪਿਆਰੇ, ਜਿਥੇ ਡਰ ਦਾ ਪਹਿਰੈ, ਕਿੱਲਾਂ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਨਿੱਸਰੀ ਐ। ਕਣਕਾਂ ਨੂੰ ਤੌਣੀ ਚੜ੍ਹੀ ਐ। ਅੰਦੋਲਨ ’ਚ 204 ਕਿਸਾਨ ਫੌਤ ਹੋ ਗਏ। ਸੱਤਾ ਦੀ ਅੱਖ ਸੁੱਕੀ ਦੀ ਸੁੱਕੀ। ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਕੰਡੇ ਨਾ ਬੀਜਦੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੰਡੇ ਝੱਲ ਜਾਂਦੇ। ਜੰਮਦੀਆਂ ਸੂਲ਼ਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਤਿੱਖੇ ਨੇ, ਘੋਲ ’ਚ ਬੈਠੇ ਬੱਚੇ ਵੇਖ ਲਓ। ਕਦੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੰਦੂਕਾਂ ਬੀਜੀਆਂ ਸਨ। ਅਗਲਿਆਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ’ਚ ਵਾਹਗਾ ਬਣਾਤਾ। ਕਿਸਾਨੀ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਚੋਭ ਨੇ ਏਹ ਸੂਲ਼ਾਂ।ਕਵੀ ਜੈਮਲ ਪੱਡਾ ਦੇ ਬੋਲ ਨੇ, ‘ਸਿਦਕ ਸਾਡੇ ਨੇ ਕਦੇ ਮਰਨਾ ਨਹੀਂ, ਸੱਚ ਦੇ ਸੰਗਰਾਮ ਨੇ ਹਰਨਾ ਨਹੀਂ/ ਪੈਰ ਸੂਲ਼ਾਂ ਤੇ ਵੀ ਨਚਦੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਬੁੱਤ ਬਣ ਕੇ ਪੀੜ ਨੂੰ ਜਰਨਾ ਨਹੀਂ।’ ਆਓ ਹੁਣ ਪਰਲੋਕ ਦਾ ਗੇੜਾ ਮਾਰੀਏ। ਔਹ ਦੇਖੋ, ਕੋਲੰਬਸ ਤਪਿਆ ਬੈਠੈ, ਗਲੈਲੀਓ ਨੂੰ ਕੋਲ ਸੱਦਿਐ। ਧਰਮਰਾਜ ਕੋਲ ਵਿਹਲ ਕਿਥੇ। ਗਲੈਲੀਓ ਤੋਂ ਦੂਰਬੀਨ ਫੜੀ, ਕੋਲੰਬਸ ਮਾਤਲੋਕ ਤੱਕਣ ਲੱਗਿਐ। ਗਲੈਲੀਓ ਨਾਥ ਨੇ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲਿਆ, ਸ਼ੁਕਰ ਐ ਬਈ ਉਦੋਂ ਭਾਰਤ ਖੋਜਣ ਤੋਂ ਖੁੰਝਿਆ। ਨਾਲੇ ਬੈਰੀਕੇਡਾਂ ਦਾ ਭਵ ਸਾਗਰ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਪਾਰ ਕਰਦਾ।

               ਦੂਰਬੀਨ ’ਤੇ ਅੱਖ ਹੁਣ ਖੋਜੀ ਮਲਾਹ ਵਾਸਕੋ ਡਿ ਗਾਮਾ ਨੇ ਟਿਕਾਈ ਐ। ਇਕਦਮ ਬੋਲਿਆ, ‘ਅਸਾਂ ਵਪਾਰ ਲਈ ਸਮੁੰਦਰੀ ਰਸਤਾ ਖੋਜਿਆ, ਭਲੇ ਨਫਰਤੀ ਥੋਕ ਸਜਾਈ ਬੈਠੇ ਨੇ।’ ਗਲੈਲੀਓ ਹਾਸਾ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕਿਆ। ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਧੰਨੇ ਭਗਤ ਦੀ ਆਈ, ਦੂਰਬੀਨ ਨਾਲ ਸਿਸਤ ਲਾਈ, ਅੱਗਿਓਂ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਰਾਹਾਂ ’ਚ ਵੱਡੇ ਪੱਥਰ ਦਿਖੇ, ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਇਆ। ਪਰਲੋਕ ’ਚ ਮਾਹੌਲ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਤਾਦ ਦਾਮਨ ਨੇ ਮੌਕਾ ਸੰਭਾਲਿਆ,‘ਆਖਰ ਆਣ ਕੇ ਗਲੇ ਦਾ ਹਾਰ ਹੋਈਆਂ, ਲੀਰਾਂ ਜਦੋਂ ਹੋਈਆਂ ਮੇਰੀ ਪੱਗ ਦੀਆਂ ਨੇ/ਦਾਮਨ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਸੂਲ਼ਾਂ ਨੇ ਚਾਕ ਕੀਤੇ, ਵਾਵਰੋਲੀਆਂ ਨੇਰ੍ਹੀਆਂ ਵਗਦੀਆਂ ਨੇ।’ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਨੇ ਪਿੱਠ ਥਾਪੜੀ, ‘ਅਸੰਭਵ’ ਸ਼ਬਦ ਸਿਰਫ਼ ਮੂਰਖਾਂ ਦੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ’ਚ ਹੁੰਦੈ, ਕਿਸਾਨ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਬਣੇ ਨੇ। ਕਿਧਰੋਂ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਭਗਤ ਆ ਬਹੁੜਿਆ। ਦੂਰਬੀਨ ਫੜ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ਚੋਂ ਨਰ ਸਿੰਘ ਅਵਤਾਰ ਦਿੱਖਿਆ। ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਚੋਂ ਹਰਨਾਖ਼ਸ਼ ਦਾ ਝਓਲਾ ਪਿਆ। ਥਮ੍ਹਲਾ ਨੁਮਾ ਪੱਥਰ ਦਿਖੇ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਚੇਤੇ ਆ ਗਏ। ਪਰਲੋਕ ’ਚ ਮਜਮਾ ਜੰਮਿਐ। ਦੂਰਬੀਨ ’ਚ ਮਾਤ ਲੋਕ ਵੇਖ ਫਰਹਾਦ ਦਲੇਰੀ ਫੜ ਗਿਆ, ‘ਧਰਮਰਾਜ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦਿਵਾਓ, ਅਸਾਂ ਪਹਾੜ ਚੀਰੇ ਨੇ, ਕੰਕਰੀਟੀ ਕੰਧਾਂ ਕਿਹੜੀ ਬਲਾ ਨੇ।’ ਚਰਨ ਸਿੰਘ ‘ਸ਼ਹੀਦ’ ਨੇ ਪੀਲੂ ਤੇ ਦਮੋਦਰ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਦੇਖ ਕੇ ਟਿੱਚਰ ਕੀਤੀ। ‘ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਸਤਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜੋ, ਤਾਂ ਮੰਨੀਏ ਜੇ ਸੂਲ਼ਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠ ‘ਮਿਰਜ਼ਾ ਸਾਹਿਬਾਂ’ ਤੇ ‘ਹੀਰ’ ਨੂੰ ਮੁੜ ਰਚਣ।’ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰੋਨਾਲਡ ਰੀਗਨ ਵਿੱਚੇ ਆਪਣੀ ਹੀਰ ਛੇੜ ਬੈਠੇ ਨੇ।

            ਸੋਵੀਅਤ ਸੰਘ ਦਾ ਉਦੋਂ ਪੂਰਬੀ ਜਰਮਨੀ ’ਤੇ ਹੱਥ ਸੀ। 1987 ਵਿਚ ਰੋਨਾਲਡ ਰੀਗਨ ਨੇ ਮਸ਼ਵਰਾ ਦਿੱਤਾ, ‘ਮਿਸਟਰ ਗੋਰਬਾਚੇਵ, ਏਸ ਕੰਧ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿਓ।’ ਰੀਗਨ ਦਾਸ ਜੀ! ਸਾਡੇ ਆਲ਼ੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਾਓ। ਯਮਦੂਤ ਰੌਲਾ ਰੱਪਾ ਸੁਣ ਗਰਜ਼ੇ। ‘ਖਾਮੋਸ਼! ਏਹ ਮਾਤ ਲੋਕ ਨਹੀਂ।’ ਸੱਚਮੁਚ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਫੌਤ ਹੋਏ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਪਰਲੋਕ ’ਚ ਵੀ ਜ਼ੁਬਾਨਬੰਦੀ ਹੀ ਆਈ। ਧਰਮਰਾਜ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ, ਸਾਡਾ ਕਸੂਰ! ‘ਉਭਰੀ ਮੇਖ ’ਤੇ ਹੀ ਹਥੌੜੀ ਵੱਜਦੀ ਹੈ।’ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਹੀ ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਹਥੌੜਾ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੈ।ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਕਦੋਂ ਵਾਪਸ ਹੋਣਗੇ, ਏਹ ਕਿੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ। ਵੈਸੇ ‘ਚਿੜਚਿੜੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੁਕਾਨ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਚਾਹੀਦੀ।’ ਗੁਮਾਸ਼ਤੇ ਕੰਧ ’ਤੇ ਫਿਰਕੂ ਪਲੱਸਤਰ ਕਰਨ ’ਚ ਜੁਟੇ ਨੇ। ਟਿਕੈਤ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਸੀਮਾ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹੈ, ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਡੂੰਘੀ ਕਰਾ ਰਿਹੈ। ਡਾ. ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਲ ਸਮਝਾ ਰਿਹੈ, ਹੌਲੀ ਬੋਲੋ! ਏਥੇ ਕੰਧਾਂ ਹੀ ਕੰਨ ਨੇ। ਤਖ਼ਤਪੁਰਾ ਦੇ ਕੰਨ ਹੱਸੇ ਨੇ। ਗਲੈਲੀਓ ਨੇ ਦੂਰਬੀਨ ਮੁੜ ਝੋਲੇ ’ਚ ਪਾ ਲਈ। ਕੰਗਨਾ ਦਾ ਘੋੜਾ ਹੰਭਿਐ। ਕਿੱਲਾਂ ਦਾ ਵਿਛੌਣੇ ਦੇਖ, ‘ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ’ ਦੇ ਫੁੱਫੜ ਮੁਸਕਰਾਏ।ਚੱਕਾ ਜਾਮ ਸਫ਼ਲ ਹੋਇਐ, ਹੁਣ ਸਾਹਿਰ ਲੁਧਿਆਣਵੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ, ‘ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਅਮਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਜੰਗ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼, ਜੇ ਜੰਗ ਲਾਜ਼ਮੀ ਏ ਤਾਂ ਫਿਰ ਜੰਗ ਹੀ ਸਹੀ।’ 

Monday, February 1, 2021

                                                           ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ
                                                    ਖੇਤਾਂ ਦਾ ਏਹ ਬੰਦਾ..!
                                                          ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ      

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਟਿਕ ਜਾਏ ਤਾਂ ਟਿਕੈਤ, ਬੈਠ ਜਾਏ ਤਾਂ ‘ਪੰਚੈਤ’। ਜੋ ਸਿਦਕੋਂ ਥਿੜਕ ਜਾਏ, ਉਹ ‘ਨਲੈਕ’ ਅਖਵਾਉਂਦੈ। ਇਸ ਭਲੇਮਾਣਸ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖੀਏ? ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੇਅਰ ਸੁਣੋ! ‘ਇਸ ਘਰ ਕੋ ਆਗ ਲਗ ਗਈ, ਘਰ ਕੇ ਚਿਰਾਗ ਸੇ।’ ਕਿੱਧਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਗੂੰਜੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ-ਮਾਰਕਾ ਦੀਵਾ ਆਖੋ। ਪਹਿਲਾ ਦੀਵਾ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਹੜਾ ‘ਕਿਸਾਨਪੁਰੀ’ ’ਚ ਹੀ ਹਨੇਰ ਵਰਤਾ ਚੱਲਿਆ ਸੀ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ! ਟਿਕੈਤ ਭਾਈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਲੱਪ ਪਾਈ, ਅੰਦੋਲਨੀ ਮਸ਼ਾਲ ਮੁੜ ਜਲੌਅ ’ਚ ਆਈ।‘ਡਿੱਗਣਾ ਹਾਰ ਨਹੀਂ, ਉੱਠਣੋ ਇਨਕਾਰੀ ਹੋਣਾ ਹਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।’ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਦੇ ਮਹਾਂਪੁਰਖ ਮੁੜ ਗੱਜੇ ਨੇ। ਦਾਗਦਾਰ ਛੂ ਮੰਤਰ ਹੋ ਗਏ। ਆਓ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਸਰਹੱਦ ਚੱਲੀਏ, ਕਿਸਾਨ ਨੇਤਾ ਰਾਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਦੀ ਅੱਖ ਫਰਕੀ। ਛਪੰਜਾ ਇੰਚੀ ਵਾਲੇ ਗੱਜੇ... ਚੁੱਕੋ ਜੁੱਲੀ ਤਪੜਾ। ਇੱਕ ਇੰਚ ਪਿਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਾਂਗੇ, ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਲਲਕਾਰ ਮਾਰੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਿਜਲੀ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ, ਟਿਕੈਤੀ ਆਤਮਾ ਦਾ ਲਾਟੂ ਜਗਿਆ। ਹਾਕਮ ਉਤੋਂ ਦੀ ਪੈ ਨਿਕਲੇ। ਪਰਲੋਕ ’ਚ ਮਹੇਂਦਰ ਟਿਕੈਤ ਹੱਸਿਆ। ‘ਨੀਤ ਸਾਫ, ਕੰਮ ਰਾਸ’। ਰਾਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਬਾਪ ਨੂੰ ਧਿਆ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, ‘ਕਿਸਾਨ ਕੋ ਮਰਨੇ ਨਹੀਂ ਦੂੰਗਾ।’

              ਗੱਚ ਭਰ ਆਇਆ, ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਵਹਿ ਤੁਰੇ। ਕਣਕਾਂ ਦੀ ਧਾਹ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ‘ਜਾਟਲੈਂਡ’ ਜਾਗ ਪਈ, ‘ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਬਾਹਵਾਂ।’ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ’ਚ ਮੁੜ ਜਨ-ਸੈਲਾਬ ਆਇਐ। ਪੰਜਾਬ-ਹਰਿਆਣਾ ’ਚ ਹੇਕ ਲੱਗੀ, ਆਓ ਮੌਕਾ ਸਾਂਭੀਏ। ‘ਅੰਧੇਰ ਗਿਆ, ਚਾਨਣ ਹੋਇਆ’, ਕਿਸਾਨਪੁਰੀ ’ਚ ਜਗਮਗ ਹੈ। ਅਜਮੇਰ ਔਲਖ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਗੁਣਗੁਣਾਏ ‘ਇਹ ਤਾਂ ਦੂਹਰੀਆਂ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਪਾਉਂਦੇ, ਤੈਨੂੰ ਫਿੱਡੇ ਛਿੱਤਰ ਨਾ ਥਿਆਉਂਦੇ/ਹੁਣ ਹੋ ਹੁਸ਼ਿਆਰ! ਕਰ ਜੱਟਾ ਮਾਰੋ ਮਾਰ। ਦਸੌਂਧਾ ਸਿਓਂ ਬੋਲਿਐ, ‘ਬਈ! ਅੱਠੋ ਅੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗੇ ਹਾਂ। ਜੱਟ, ਜਾਟ ਤੇ ਗੁੱਜਰ ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਰਾਸ਼ੀ ਮਿਲੀ ਐ।‘ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਬਜਟ’ ਧਰਤ ਹਿਲਾ ਗਿਆ। ਮਹੇਂਦਰ ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਪਗਡੰਡੀ ਬਣਾਈ। ਟਿਕੈਤ ਪੁੱਤ ਜੋਟੀ ਪਾ ਤੁਰੇ। ਪਿੰਡ ਸਿਸੌਲੀ ਦਾ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਹੋਇਐ। ਰਾਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਮਸਾਂ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ‘ਬਲਿਆਨ ਖਾਪ’ ਦੇ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ ‘ਖਾਪ-ਤਿਲਕ’ ਹੋਇਆ। ਸਾਲ ’ਚ ਚਾਰ ਵਾਰ ਖੂਨਦਾਨ ਕਰਦੈ, ਜੇਲ੍ਹ 42 ਵਾਰ ਕੱਟੀ ਹੈ। ਹਾਕਮ ਭਰਮ ’ਚ ਰਹੇ ਕਿ ਬਿਜਲੀ ਕੱਟਣ ਨਾਲ ਜੋਤ ਬੁਝੇਗੀ।

              ‘ਹਿੰਮਤ ਡਰ ਦੀ ਕੁੱਖ ’ਚੋਂ ਜੰਮਦੀ ਐ’। ਰਣਤੱਤੇ ’ਚ ਸਭ ਕੁੱਦੇ ਨੇ। ਪੁਲੀਸ ਕੇਸ, ਲੁੱਕ ਆਊਟ ਨੋਟਿਸ, ਅੱਥਰੂ ਗੈਸ, ਬੁਛਾੜਾਂ, ‘ਕਿਸਾਨਪੁਰੀ’ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ। ਟਿਕੈਤੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਐ, ਅੰਦੋਲਨੀ ਖੇਤ ਨਿੱਸਰੇ ਨੇ। ਬਾਕੀ ਮੁਨੱਵਰ ਰਾਣਾ ਤੋਂ ਸੁਣੋ, ‘ਏਕ ਆਂਸੂ ਭੀ ਹਕੂਮਤ ਕੇ ਲੀਏ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ, ਤੁਮ ਨੇ ਦੇਖਾ ਨਹੀਂ ਆਖੋਂ ਕਾ ਸਮੁੰਦਰ ਹੋਨਾ।’ ਸਿੰਘੂ/ਟਿਕਰੀ ’ਤੇ ਹੰਝੂ ਫੌਲਾਦ ਬਣੇ ਨੇ। ਪੰਡਾਲ ਨੂੰ ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ ਚੇਤੇ ਆਇਐ, ‘ਕਿਸੇ ਦਾ ਹਾਥੀ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਘੋੜਾ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਤੀਰ ਕਮਾਨ/ ਸਾਡੀ ਅੱਖ ’ਚੋਂ ਡਿੱਗਦਾ ਹੰਝੂ, ਸਾਡਾ ਚੋਣ ਨਿਸ਼ਾਨ।’ ਸਿਆਸੀ ਕੋਏ ਐਨ ਸੁੱਕੇ ਪਏ ਨੇ, ਹਾਕਮ ‘ਟੀਅਰ ਡਰੌਪਸ’ ਹੀ ਪਾ ਲੈਣ। ਵੱਡਾ ਨਾਮ ਹੁਣ ਟਿਕੈਤ ਦਾ ਬਣਿਐ, ਜਿਵੇਂ ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਆ ਦੇ ‘ਮੁਹੰਮਦ ਬੁਆਜ਼ਿਜ਼ੀ’ ਦਾ ਸੀ। ਬੁਆਜ਼ਿਜ਼ੀ ਫ਼ਲਾਂ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਵੱਢੀਖੋਰ ਪੁਲੀਸ ਫ਼ਲਾਂ ਨੂੰ ਝਪਟੀ। ਰੇਹੜੀ ਮਾਲਕ ਨੇ ਤੱਕੜੀ ਨਾ ਦਿੱਤੀ, ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਥੱਪੜ ਜੜ ਦਿੱਤਾ। ਅਨਿਆਂ ਹੋਇਆ, ਆਤਮਦਾਹ ਕਰ ਗਿਆ। ਏਸ ਥੱਪੜ ਦੀ ਐਸੀ ਗੂੰਜ ਪਈ, ਹਕੂਮਤੀ ਤਖ਼ਤਾ ਪਲਟ ਗਿਆ। ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਬੇਨਅਲੀ ਜਲਾਵਤਨ ਹੋਇਆ।

               ਇਵੇਂ ਮਿਸਰ ’ਚ ਹੋਇਆ। ਪੁਲੀਸ ਹਿਰਾਸਤ ’ਚ ਖਾਲਿਦ ਸਈਦ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਈ। ਇਸ ਮੌਤ ਨੇ ਮਿਸਰ ’ਚ ਮਸ਼ਾਲ ਬਾਲ ਦਿੱਤੀ। ਆਖ਼ਰ ਹੋਸਨੀ ਮੁਬਾਰਕ ਨੂੰ ਹਕੂਮਤ ਛੱਡਣੀ ਪਈ। ਭਾਰਤੀ ਹਕੂਮਤ ਅੜੀ ਕਦੋਂ ਛੱਡੂ? ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਕਿਤੇ ਹੀਰਾ ਸਿੰਘ ਦਰਦ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ‘ਉਪਕਾਰੀ ਹੰਝੂ’ ਪੜ੍ਹਦੀ। ਨਵਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਧੌਣ ਨੂੰ ਬੂਟ ਨਾਲ ਨਾ ਨੱਪਦੀ। ਜੌਰਜ ਫਲਾਇਡ ਦੀ ਰੂਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕੰਬੀ ਹੋਊ। ਚਾਰਲੀ ਚੈਪਲਿਨ ਦੇ ਬੋਲ ਨੇ, ‘ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾਓਗੇ ਤਾਂ ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਸਕੋਗੇ।’ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਰੰਗ ਵੇਖੇ ਨੇ, ਹੁਣ ਮੁਸਤੈਦ ਨੇ। ਬੱਸ, ਹਕੂਮਤ ਦੀ ਅੱਖ ’ਚ ਟੀਰ ਐ, ਲੱਗਦੈ ਘੋਲ ਵੀ ਰੜਕ ਰਿਹੈ। ਤੋਮਰ ਜੀ! ਚੰਗੇ ਸਰਜਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਲਓ। ਜੋ ਨਵੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਪਾਉਣ, ਉਹ ਟਿਕੈਤ ਬਣਦੇ ਨੇ। ਘਰ ਜਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੀਵੇ ਕਬਾੜ ਬਣਦੇ ਨੇ। ਇਤਿਹਾਸ ’ਚ ਹਾਜ਼ਰੀ ‘ਮਸ਼ਾਲ’ ਦੀ ਲੱਗੂ, ਚੰਦਰੇ ਦੀਵੇ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਕਹਾਣੀ ਸੁਣੀ ਹੋਏਗੀ, ਕੇਰਾਂ ਜੰਗਲ ’ਚ ਅੱਗ ਲੱਗੀ। ਜਾਨਵਰ ਹੰਭ ਗਏ, ਨਾ ਬੁਝੀ। ਇੱਕ ਚਿੜੀ ਚੁੰਝ ’ਚ ਪਾਣੀ ਭਰ ਭਰ ਅੱਗ ’ਤੇ ਪਾਵੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਚਿੜੀ ’ਤੇ ਹੱਸੇ, ਫਿਰ ਸਭ ਜਨੌਰ ਛੱਡ ਤੁਰੇ। ਚਿੜੀ ਬੋਲੀ, ਭਰਾਵੋ! ਭਾਵੇਂ ਮੈਥੋਂ ਅੱਗ ਨਾ ਵੀ ਬੁਝੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਲੇਖਾ ਕਰੇਗਾ, ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਅੱਗ ਬੁਝਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ’ਚ ਹੋਊ। ਹੁਣ ਟਿਕੈਤ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ’ਚੋਂ ਸਾਨੂੰ ਚਿੜੀ ਦੀ ਚੁੰਝ ਦਿੱਖਦੀ ਐ। ‘ਤ੍ਰੇਲ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਮਿਲ ਕੇ ਨਦੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ’। ਹਕੂਮਤੀ ਨੱਕਾ ਬਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਮਝਾਏ।

               ਤੋਮਰ ਦੀ ਇੱਕੋ ਰੱਟ ਐ, ਅਖੇ ਵੱਟ ਵਾਲੇ ਸਮਝਦੇ ਨਹੀਂ। ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡੇ ਨੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਹਠ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਕਾਸ਼! ਅੱਜ ਕੋਈ ‘ਲੇਡੀ ਗੋਡੀਵਾ’ ਹੁੰਦੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਕਥਾ ਐ, ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ। ਟੈਕਸਾਂ ਦਾ ਨਵਾਂ ਬੋਝ ਪਿਆ, ਕਿਸਾਨ ’ਕੱਠੇ ਹੋ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਗਏ। ਅੱਗਿਓ ਰਾਜੇ ਨੇ ਸ਼ਰਤ ਸੁਣਾਈ, ‘ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਈ ਔਰਤ ਪਹਿਲਾਂ ਨਗਨ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਗੇੜਾ ਲਾਵੇ, ਫਿਰ ਮਿਲੇਗੀ ਟੈਕਸਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ।’ ਬੇਵੱਸ ਕਿਸਾਨ ਮਹਿਲਾਂ ’ਚ ਰਾਣੀ ‘ਲੇਡੀ ਗੋਡੀਵਾ’ ਕੋਲ ਗਏ। ਦਾਸਤਾ ਸੁਣ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ, ਗੋਡੀਵਾ ਹੰਝੂ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕੀ। ਗੋਡੀਵਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਗਨ ਹੋਈ, ਫਿਰ ਘੋੜੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਚੱਕਰ ਕੱਟਿਆ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਪੇਸ਼ ਹੋਈ, ‘ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਰਤ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਏਹ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਜਾਏ ਨੇ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਟੈਕਸ ਹਟਾਓ’.‘ਲੇਡੀ ਗੋਡੀਵਾ’ ਦਾ ਬੁੱਤ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਕਾਸ਼! ਏਹ ਬੁੱਤ ਬੋਲ ਪੈਂਦਾ। ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਕਿਸ ਬੂਹੇ ਦੇ ਫਰਿਆਦੀ ਬਣਨ। ਵਾਲਟੇਅਰ ਦਾ ਕਥਨ ਐ, ‘ਉਸ ਸਮੇਂ ਠੀਕ ਹੋਣਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਸਰਕਾਰ ਗ਼ਲਤ ਹੋਵੇ।’ ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਬਹਿ ਸਮਝਾ ਰਿਹੈ, ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਘਰ ਆਪਣਾ ਫੂਕਣਾ ਪੈਂਦੇ। ਦੂਜੇ ਦੇ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਸੰਤਰ ਐ। ਘੋਲ ਸਿਰੜ ਤੇ ਸਿਦਕ ਨਾਲ ਲੜੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਐਕਟਿੰਗ ਨਾਲ ਨਹੀਂ।

            ‘ਕਈ ਵਾਰੀ ਠੋਕਰ ਫਿਸਲਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ।’ ਜੋ ਹੁਣ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਮੁੜ ਤੁਰੇ ਨੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਹਿਦ ਕੀਤੈ, ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲ਼ਾ ਦਿਆਂਗੇ। ਜਦੋਂ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਬੈਠੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਜੁੜਦੇ ਨੇ, ‘ਸੁਖ ਦਾ ਚੜ੍ਹੀਂ, ਚੱਜ ਦਾ ਚੜ੍ਹੀਂ, ਅੰਦਰ ਭਰੀ, ਬਾਹਰ ਵੀ ਭਰੀਂ।’ ਧੀਆਂ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀਆਂ ਨੇ। ‘ਸਬਰ ਦੀ ਜੜ ਕੌੜੀ, ਫ਼ਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ’, ਰਾਜੇਵਾਲ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਦੀਵਾ ਕਿਥੋਂ ਲੱਭੂ। 

Friday, January 29, 2021

                                                        ਭੈਣਾਂ ਦੀ ਵੰਗਾਰ
                                     ਭਰਾਵੋ! ਜੇ ਜ਼ਮੀਰ ਹੈ ਤਾਂ ਦਿੱਲੀ ਆਜੋ..
                                                         ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ                    

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਦੀ ਢਾਲ ਹੁਣ ਭੈਣਾਂ ਵੀ ਬਣੀਆਂ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਪੰਜਾਬ ਬੈਠੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਣਾ ਮਾਰਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ’ਤੇ ਔਖ ਦੇ ਸਮੇਂ ’ਚ ਬੀਬੀਆਂ ਨੇ ਮੋਰਚੇ ਸੰਭਾਲੇ ਹਨ। ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਅੱਜ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਦਰਜਨਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਲਾਮਬੰਦੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਦਿੱਲੀ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਵਾਹਨਾਂ ਉਪਰ ਅੱਜ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਸਪੀਕਰ ਬੰਨ੍ਹ ਲਏ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਹਰਿਆਣਵੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਚਾਲੇ ਪਾਉਣੇ ਹਨ। ਹਰਿਆਣਵੀ ਕਿਸਾਨ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਡਟ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਬਠਿੰਡਾ ਦੀ ਭੈਣ ਰੁਪਿੰਦਰ ਕੌਰ ਆਪਣੇ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਸਮੇਤ ਟਿਕਰੀ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਅੱਜ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨਾ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਸ ਨੇ ਘੋਲ ’ਤੇ ਬਿਪਤਾ ਦੇ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੈਂਸਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਅੱਜ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਊਰੀ ਵਾਂਗੂ ਘੁੰਮੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਫੋਨ ਘੁੰਮਾ ਦਿੱਤੇ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ,‘‘ਜੇ ਭਰਾ ਹੁਣ ਵੀ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਵਿਰਸਾ ਲਾਹਣਤਾਂ ਪਾਏਗਾ।’’ ਉਹ ਆਖਦੀ ਹੈ,‘‘ਭਰਾਵੋਂ! ਜੇ ਜ਼ਮੀਰ ਹੈ ਤਾਂ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚੋ।’’ 

              ਕਿਸਾਨੀ ਪੰਡਾਲਾਂ ’ਚ ਅੱਜ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਵੀ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬਰਾਸ ਦੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਕਾਫਲੇ ’ਚ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਭ ਬੰਨਿਓ ਕਿਸਾਨ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿਚ ਨਜ਼ਰ ਆਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹਕੂਮਤੀ ਖੌਫ਼ ’ਚੋਂ ਸਭ ਉੱਭਰੇ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਜ਼ਲ੍ਹਿਾ ਸਿਰਸਾ ਦੇ ਕਾਲਿਆਂ ਵਾਲੀ ਮੰਡੀ ਦੀ ਭੈਣ ਦਰਸ਼ਨ ਕੌਰ ੫੨ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਡਟੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਲਈ ਜਦੋਂ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਲਈ ਅਸਲ ਪਰਖ ਦਾ ਸਮਾਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਮੌਕੇ ਕਿਵੇਂ ਪਿੱਠ ਦਿਖਾ ਜਾਵੇ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ‘ਵੀਰੋਂ, ਹੁਣ ਡਰ ਕੇ ਘਰਾਂ ’ਚ ਬੈਠ ਗਏ ਤਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਅੱਗੇ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋਵੋਗੇ।’ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਸਵੇਰ ਵਕਤ ਤੁਰੇ ਕਈ ਟਰੈਕਟਰਾਂ ਵਾਲੇ ਉਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਏ ਜਦੋਂ ਪਿਛੋਂ ਮੋਰਚੇ ’ਚੋਂ ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਫੋਨ ਖੜਕਾ ਦਿੱਤੇ। 

             ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਭੈਣ ਦਲਜੀਤ ਕੌਰ ੨੭ ਨਵੰਬਰ ਤੋਂ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਕੁੱਦੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਹ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਹੁਣ ਇਹ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਪੈਲੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਊ, ਭਲਕ ਨੂੰ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਣਗੇ। ਉਸ ਨੇ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹਰ ਘਰ ’ਚੋਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਜੀਅ ਹੁਣ ਦਿੱਲੀ ਪੁੱਜੇ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਹੁਣ ‘ਦਿੱਲੀ ਚੱਲੋ’ ਦੇ ਹੋਕੇ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਸੰਕਟ ਦੇ ਮੌਕੇ ਹੁਣ ਬਰਨਾਲਾ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ’ਚੋਂ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਜਥੇਬੰਦੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਮਿਹਣੇ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਹੁਣ ਘੇਸਲ ਵੱਟ ਗਏ ਤਾਂ ਪੱਟੇ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਇੱਕ ਜੋਸ਼ ਉੱਠਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਲਈ ਹੁਣ ਮੋੜ ਤਿਲਕਵਾਂ ਹੈ। ਘੋਲ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਹੁਣ ਲੋਕ ਛੱਤਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਕੂਲੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਹਸ਼ਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿੰਝ ਖਾਲੀ ਮੁੜ ਜਾਈਏ। ਉਸ ਨੇ ਭਾਵੁਕ ਸੁਰ ’ਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਰਾਵੋਂ! ਜੇ ਹੁਣ ਨਾ ਦਿੱਲੀ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਕਿਹੜੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਗੁੱਟ ’ਤੇ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨ੍ਹਾਵੋਗੇ।’ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਮੇਘ ਰਾਜ ਰੱਲਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਹਰਿਆਣਾ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀਓਂ ਮੁੜ ਰਹੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਣਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ, ‘ਜੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਚੂੜੀਆਂ ਲੈ ਜਾਓ।’ 

                                     ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਕਾਫਲੇ ਜਾਣਗੇ: ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਕੌਰ

ਆਲ ਪੰਜਾਬ ਆਂਗਣਵਾੜੀ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਕੌਰ ਨੇ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦੀ ਹੰਗਾਮੀ ਮੀਟਿੰਗ ਬੁਲਾ ਲਈ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਚਾਲੇ ਪਾਏ ਜਾ ਸਕਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਲਈ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇ ਪਲ ਹਨ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ’ਤੇ ਕਾਫਲਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ 18 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਧਿਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਉਲੀਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। 

Thursday, January 28, 2021

                                                              ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ
                                               ਏਹ ਵੇਲਾ ਮੁੜ ਕੇ ਉੱਠਣ ਦਾ..!
                                                              ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ                 

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ  ਪਿੰਡ ਮੰਡੀ ਕਲਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ’ਚ ਇਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤ ਗੁਆ ਬੈਠੀ ਹੈ। ਉਹ ਹੁਣ ਵੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਰਾਹ ਵੇਖ ਰਹੀ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਫਤਿਹ ਹੋ ਜਾਏ, ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਇਹੋ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਹਾਲਾਤ ਮਗਰੋਂ ਇਸ ਮਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਬੈਠੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ‘ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਅਜਾਈਂ ਨਾ ਜਾਣ, ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ, ਦੇਖਿਓ ਕਿਤੇ ਦਿਲ ਸੁੱਟ ਜਾਇਓ।’  ਇਸ ਮਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ (24) ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਸੀ। ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਤਾਬੂਤ ਮੁੜਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਟਰੈਕਟਰ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲਿਆਂਦਾ। ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੁੱਤ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਹੁਣ ਟਰੈਕਟਰ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ’ਚ ਸੀਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਦੁਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹਰ ਪੁੱਤ ਜਿੱਤ ਕੇ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਮੁੜੇ।

         ਪਿੰਡ ਚਾਉਕੇ ਦਾ ਜਸ਼ਨਪ੍ਰੀਤ 18ਵੇਂ ਵਰ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ 2 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਫੌਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਕਲੌਤੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਪਿੰਡ ਮੁੜੀ। ਮਾਂ ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਜੰਗ ਜਿੱਤ ਕੇ ਮੁੜਨ ਤਾਂ ਸਭ ਗਮ ਭੁੱਲ ਜਾਣਗੇ। ਉਹ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਸ਼ਨਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਬੂਟ ਹਾਲੇ ਵੀ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਹਨ। ਮਾਂ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਰਕਾਰੀ ਚਾਲਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਨਹੀਂ ਸਕਣਗੀਆਂ। ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਪੁੱਤ ਚਲੇ ਗਏ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ’ਚੋਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।ਉਸ ਨੇ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ‘ਭਰਾਵੋਂ! ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਓ, ਦਮ ਰੱਖਣਾ ਤੇ ਜਿੱਤ ਕੇ ਮੁੜਨਾ।’ ਇਹ ਮਾਂ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਗਰ ਦਾ ਟੋਟਾ ਖੁਸ ਜਾਵੇ, ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗਮ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਆਖਿਆ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ਗਏ ਕਿਸਾਨ ਹੁਣ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਕੇ ਜੰਗ ਲੜਨ, ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਹਰਾ ਸਕੇਗੀ। ਮਾਨਸਾ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਫੱਤਾ ਮਾਲੋਕਾ ਦਾ 22 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਜਤਿੰਦਰ ਵੀ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ।

            ਮਾਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਹੈ। ਇਹ ਮਾਂ ਕਦੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਟਰੈਕਟਰ ਦੀ ਸੀਟ ’ਤੇ ਸਿਰ ਸੁੱਟ ਰੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਕੋਟ ਚੁੱਕ ਕੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਭੇਜਣਾ ਚਾਹਿਆ ਪ੍ਰੰਤੂ ਜਤਿੰਦਰ ਨੇ ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ। ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ ਟਰਾਲੀ ਬਣਾਈ ਜੋ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ। ਜਤਿੰਦਰ ਫੌਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੀ ਟਰਾਲੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਸੀਰ ਪਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਨੇ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਡਟੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ‘ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ, ਪਿਛਾਂਹ ਨਾ ਹਟਣਾ।’ ਦੱਸਣਯੋਗ ਹੈ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿੱਚ ਕਰੀਬ 162 ਕਿਸਾਨ ਜਾਨ ਗੁਆ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ’ਚ ਕਈ ਇਕਲੌਤੇ ਪੁੱਤ ਸਨ।ਮੁਕਤਸਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਗੰਧੜ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਤੋਂ ਘਰ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈਣ ਆਇਆ, ਫੌਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਬਿਸਤਰਾ ਅੱਜ ਵੀ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਤਨੀ ਗੁਰਮੀਤ ਕੌਰ ਖੁਦ ਬਿਮਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਿਸਾਨ ਦਿੱਲੀ ’ਚੋਂ ਜਿੱਤ ਕੇ ਮੁੜਨਗੇ, ਉਦੋਂ ਹੀ ਪਤੀ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਭੁੱਲੇਗਾ। ਉਹ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ’ਚ ਬੈਠੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਲਈ ਵੇਲਾ ਤਕੜੇ ਹੋ ਕੇ ਨਿੱਕਲਣ ਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸਿੰਘੂ/ਟਿੱਕਰੀ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਡਟੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ‘ਦੇਖਿਓ ਕਿਤੇ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਰੁਲ ਨਾ ਜਾਣ।’

              ਮੋਗਾ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਭਿੰਡਰ ਕਲਾਂ ਦਾ ਮੱਖਣ ਖਾਨ ਵੀ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਦੇ ਲੇਖੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦ ਲਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪਰਮਜੀਤ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਵਕਤ ਹੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਧਰਵਾਸ ਮਿਲੂ ਜਦੋਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਆਂ ਮਿਲੂ। ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਚਾਲਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਿਗਾੜ ਸਕਣਗੀਆਂ। ਲੋੜ ਬੱਸ ਮੁੜ ਹੰਭਲਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਹੈ। ਮਾਨਸਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਭਾਦੜਾ ਦਾ ਜਗਸੀਰ ਸਿੰਘ ਵੀ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ਦੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ ਫਤਹਿ ਹੋਵੇ।ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਜੀਅ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ, ਉਹ ਹੁਣ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹਨ। ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਹ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘੋਲ ਦੇ ਨਾਲ ਹਨ ਅਤੇ ਘੋਲ ਵਿੱਚ ਕੁੱਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਢਾਰਸ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਾਪੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਵੇਲਾ ਢੇਰੀ ਢਾਹੁਣ ਦਾ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਮੁੜ ਉਠਣ ਦਾ ਹੈ। 

Monday, January 25, 2021

                                                               ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ 
                                                    ਗਣਰਾਜ ਆਫ਼ ਕਿਸਾਨ
                                                             ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ            

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਏਹ ਪੈਲ਼ੀਆਂ ਦੇ ਜਾਏ, ਨਰੈਣ ਦੇ ਘਰ ਆਏ ਨੇ, ਢੱਠ ਮਕੌੜੇ ਬਣਕੇ, ਕੀੜੀਆਂ ਦਾ ਭੌਣ ਨਹੀਂ। ਨਾ ਏਹ ਖੱਬੂ ਨੇ, ਨਾ ਹੀ ਸੱਜੂ, ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਧੰਨੇ ਜੱਟ ਨੇ, ਕੋਲ ਟਰੈਕਟਰ ਤੇ ਕਰੈਕਟਰ ਹੈ। ਲੈਫਟ-ਰਾਈਟ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਕਰਨਗੇ, ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਵੇਖੇਗੀ, ਦਿੱਲੀ ਨੇ ਰਾਹ ਛੱਡੇ ਨੇ। ਟਰੈਕਟਰ ਖੇਤਾਂ ’ਚ ਨਹੀਂ, ਜਰਨੈਲੀ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਗੂੰਜੇ ਨੇ। ਚਾਚੇ ਤਾਏ, ਭੈਣ ਭਾਈ, ਦਾਦੇ ਪੋਤੇ, ਮਾਈ ਭਾਈ, ਸਭ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਬੈਠੇ ਨੇ। ‘ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ’ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਪਰਨੇ ਹੀ ਲਪੇਟ ਲਿਆਏ ਨੇ। ਰਾਜਪਥ ’ਤੇ ਜਵਾਨ, ਰਿੰਗ ਰੋਡ ’ਤੇ ਕਿਸਾਨ। ਬੰਨ੍ਹ ਲੰਮੇ ਕਾਫਲੇ, ਪਾਲ਼ਾਂ ’ਚ ਚੱਲਣਗੇ, ਟੋਚਨ ਸਿਦਕ ਤੇ ਸਿਰੜ ਨੂੰ ਕੀਤੈ। ਤਿਰੰਗੇ ਦੀ ਆਨ, ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਲਈ, ਪੱਬ ਉੱਠਣਗੇ। ਕੋਈ ਸਿਆਸੀ ਯੱਭ ਨਾ ਉੱਠੇ, ਸਭਨਾਂ ਕੋਲ ਗਠੜੀ ਹੈ, ਜਿਸ ’ਚ ਜੋਸ਼, ਜਾਨੂੰਨ ਤੇ ਜ਼ਾਬਤਾ ਹੈ। ‘ਨਰਕ ਵਾਸੀ ਸੁਆਹ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ।’ ਧਰਤੀ ਪੁੱਤ ਧੱਕ ਪਾਉਣਗੇ, ਧਮਕ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਕੰਬਾਊ, ਧਰਤੀ ਹੇਠਲਾ ਬੌਲਦ ਜਾਣੇ। ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੇ ਮਰਨ ਕੀਤੈ, ਧਰਨ ਕੱਢ ਕੇ ਮੁੜਨਗੇ। ‘ਸੂਰਜ ਤਪੇ, ਖੇਤੀ ਪੱਕੇ।’ ਦਾਣਾ ਟੋਹ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਪੂਰਾ ਪੱਕ ਚੱਲਿਐ ‘ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ’।

    ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਢੂਹੀ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਝੰਡੀ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਫੜ੍ਹੀ ਐ। ਘੋਲ ਖੇਡ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂੇ। ਮਿੱਟੀ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਮਲੀ ਐ, ਦੋ ਹੱਥ ਕਰਨ ਲਈ। ਹੱਥ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨੇ ਸਿਆਣਿਐ। ਓਧਰ ਦੇਖੋ, ਹਾਕਮਾਂ ਕੋਲ ਤਾਕਤ, ਦਿੱਲੀ ਪੁਲੀਸ ਕੋਲ ਡਾਂਗ ਐ। ਜਪਾਨੀ ਫ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਨੇ, ‘ਤੂਫਾਨ ਨੂੰ ਡਾਂਗ ਨਾਲ ਰੋਕਣਾ ਅੌਖੈ’। ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਨੇ ਬੈਰੀਗੇਡ ਤੋੜੇ ਨੇ, ਜਾਤਾਂ, ਉਮਰਾਂ ਤੇ ਫਿਰਕੇ ਦੇ। ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਚੋਂ ਦਿਖੇਗਾ ਅੰਨਦਾਤੇ ਦੇ ਜਜ਼ਬਾਤ। ਹੁਣ ਝਾਕਾ ਟੁੱਟਿਐ, ਹਰ ਝਲਕੀ ਸਜੇਗੀ, ਜਿਸ ਚੋਂ ਦਿੱਖੇਗਾ, ਪੇਟ ਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਦੀ ਉਲਝਣਾਂ ਦਾ ਤੰਦ। ਏਨੇ ਸਿਰ ਜੁੜੇ ਨੇ, ਕਿਸਾਨੀ ਰੰਗ ਵੇਖ, ਪੰਜਾਬ ਜਰੂਰ ਬੋਲੇਗਾ, ਵਾਹ! ਕਿਆ ‘ਗਣਰਾਜ ਆਫ ਕਿਸਾਨ’ ਐ। ਜਦੋਂ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਸਜੇਗੀ, ਇਲਾਹੀ ਤਾਕਤ ਕਿਧਰੋਂ ਜਰੂਰ ਮਿਲੂ। ਚੇਤਿਆਂ ’ਚ ਹਲ਼ ਵਾਹੁੰਦਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਆਊ। ਕਿਸਾਨ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ’ਚ ਮਾਛੀਵਾੜਾ ਘੁੰਮੂ, ਨਾਲੇ ਚਮਕੌਰ ਦੀ ਗੜ੍ਹੀ। ਭਗਤ ਸਰਾਭੇ ਢਾਲ ਬਣਨਗੇ। ਥਾਪੀ ਸੁਕਰਾਤ ਦੇਵੇਗਾ, ‘ਤੋੜ ਦਿਓ ਪਿਆਲੇ ਦਾ ਗਰੂਰ।’ ਮਨਸੂਰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟੇਗਾ, ਸੂਲੀ ਦੇ ਵਾਰਸ ਮੱਥੇ ’ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਨਗੇ।

             ਜਦੋਂ ਕਿਸਾਨ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨ੍ਹਣਗੇ, ਉਦੋਂ ਚਾਚਾ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵੀ ਯਾਦ ਆਊ। ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ ਦੀ ਪਰਕਰਮਾ ਬਾਬਾ ਬੰਦਾ ਬਹਾਦਰ ਦੀ ਰੂਹ ਵੀ ਕਰੂ। ਕੋਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਧੰਨੇ ਭਗਤ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਜਾਏਗਾ। ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ਤੇ ਜਿਉਣਾ ਮੌੜ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ, ਨਵਾਂ ਖੂਨ ਉਬਾਲੇ ਖਾਏਗਾ। ਪੁਨਰਜਨਮ ਕਿਤੇ ਹੁੰਦਾ, ਸਰ ਛੋਟੂ ਰਾਮ ਤੇ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਵੀ ਆਉਂਦੇ, ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ ਬਹਿ ਸਮਝਾਉਂਦੇ, ‘ਬਈ! ਝੱਖ ਨਾ ਮਾਰੋ, ਕਾਨੂੰਨਾਂ ’ਤੇ ਲੀਕ ਮਾਰੋ।’ ‘ਡੂੰਘੀ ਜੜ ਵਾਲਾ ਪੇੜ ਝੱਖੜ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ’, ਪੁਰਖੇ ਥਾਪੀ ਦੇਣਗੇ। ਬਾਬਲ ਦੀ ਪੱਗ ਦਿਮਾਗ ’ਚ ਘੁੰਮੂ ਟਰੈਕਟਰਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਬੀਬੀਆਂ ਦੇ। ਬੰਬੀਆਂ ਦਾ ਚੇਤਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਊ। ਸਹਾਰਨ ਮਾਜਰਾ (ਲੁਧਿਆਣਾ) ਦੀ 116 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇਣ ਆਏ ਕਾਂਗਰਸੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲੀ, ‘ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਨੂੰ ਛੱਡੋ, ਜੋ ਦਿੱਲੀ ਬੈਠੇ ਨੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਰ ਲਓ।’ ਨਰੇਂਦਰ ਤੋਮਰ ਨੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੀ ਤੋੜਤੀ। 

           ‘ਕਭੀ ਨਾ ਛੋੜ੍ਹੇ ਖੇਤ’, ਏਹ ਜਗਦੀਸ਼ ਚੰਦਰ ਦਾ ਹਿੰਦੀ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਕੇਂਦਰ ਪੜ੍ਹੇਗਾ ਤਾਂ ਸਮਝ ਪਊ, ਕਿਸਾਨ ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਕਿਵੇਂ ਸਕੇ ਨੇ। ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਲੱਜ ਲਈ ਕਿਸਾਨ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਾਂਦੈ, ਖੂਬ ਚਿਤਰਨ ਕੀਤਾ ਐ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਪੈਂਤੀ ਪੜ੍ਹੀ ਐ, ਉਹ ਨਿਰਭੈ ਹੋ ਦਿੱਲੀ ਪੁੱਜੇ ਨੇ। ਪਿੜਾਂ ਦੇ ਪਾੜੇ, ਸਭ ਜਾਣਦੇ ਨੇ,  ਛੋਲੇ ਝੰਬ ਕੇ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢੀਦੇ ਨੇ। ‘ਕੰਡੇ ਨਾਲ ਕੰਡਾ ਨਿਕਲੇ।’ ‘ਟਰੰਪ ਕਾਰਡ’ ਤਾਂ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਇਐ। ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਬਾਣੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਫੇਲ੍ਹ ਕੀਤੀ ਐ, ਜਦੋਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇਣ ਲੱਗੇ  ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਰੁਲਦੂ ਸਿੰਘ ਮਾਨਸਾ ਤੋਂ ਬੋਲਿਆ, ‘ਆਹ ਖੂੰਡਾ ਦੀਂਹਦੈ।’ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ’ਚ ਬਲਬੀਰ ਰਾਜੇਵਾਲ ਦੀ ਸੂਝ-ਸਿਆਣਪ, ਜੋਗਿੰਦਰ ਉਗਰਾਹਾਂ ਦਾ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ, ਇੱਕੋ ਟਰੈਕਟਰ ’ਤੇ ਬੈਠਣਗੇ। ਮਜਾਲ ਐ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਨੇਤਾ ਦਾ ਕੋਈ ਆਖਾਂ ਮੋੜੇ। ਜ਼ਮੀਨ ਵਿਹੂਣੇ ਕਿਸਾਨਾਂ, ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ, ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ, ਸ਼ਹਿਰੀਆਂ ਤੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕੋ ਆਵਾਜ਼ ਐ, ‘ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨ ਰੱਦ ਕਰੋ।’ ਖਲੀਲ ਜਿਬਰਾਨ ਦਾ ਪ੍ਰਵਚਨ ਐ, ‘ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨਾ, ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਹੱਪਣ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।’

     ਸਿਲਤਾਂ ਵਾਂਗ ਚੁਭੇ ਨੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ। ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਦਾ ਬਿਗਲ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਵੱਜਿਆ। ਨਹੀਂ ਕਿਸਾਨ ਤਾਂ ਏਨਾ ਦਇਆਵਾਨ ਏ, ਸੁੱਤੀ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਵੀ ਹਲ਼ ਨਹੀਂ ਚਲਾਉਂਦਾ। ਏਨਾ ਸਮਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹੇ, ਹੋ ਨਹੀਂਓ ਸਕਦਾ, ਤਾਹੀਂ ਦਸੌਂਧਾ ਸਿਓ ਬੋਲਿਐ, ‘ਜੱਟ ਤਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਵਰਗੈ, ਸੁੱਕੀ ਜ਼ਮੀਨ, ਨਿਰਾ ਲੋਹਾ, ਗਿੱਲੀ ਜ਼ਮੀਨ, ਨਿਰਾ ਗੋਹਾ।’ ਕਿਸਾਨ ਰਾਮ ਨਿਰਮਾਣ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਡੇਰਾ ਲਾਇਐ। ਉਹਦੇ ਪਿੰਡ ਚੁੱਘੇ ਕਲਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਬੰਜਰ ਬਣੀ ਐ, ਜੀਹਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟਾਂ ਨੇ ਸੋਲਰ ਪਲਾਂਟ ਲਾਇਐ। ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ’ਚ ਬਹੁਤੇ ਇੱਕੋ ਕੰਮ ’ਤੇ ਲੱਗੇ ਨੇ, ਬੱਸ ਝਾਕੀਆਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ’ਚ। ਮਹਿਲਾ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਹਰਿੰਦਰ ਬਿੰਦੂ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਝਾਕੀ ‘ਭਾਰਤ ਦਰਸ਼ਨ’ ਕਰਾਏਗੀ। ਕੋਈ ਖੇਤੀ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ’ਚ ਲਿਜਾਏਗੀ, ਕਿਸੇ ਝਾਕੀ ਚੋਂ ਡਿਗਰੀਧਾਰੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਰੁਦਨ ਦਿਖੇਗਾ। ਗੁਰੂਆਂ ਤੇ ਸੂਰਬੀਰਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀ ਝਾਕੀ ਵੀ ਜੋਸ਼ ਭਰੇਗੀ। ਕਿੱਲੀ ਚਹਿਲ (ਮੋਗਾ) ਦੇ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਭਰਾ ਮਨਜੀਤ ਤੇ ਸੁਰਜੀਤ ਟਰਾਲੀ ’ਚ ਰੱਖ ਕੇ ‘ਬਲਦਾਂ ਦੀ ਜੋੜੀ’ ਲੈ ਆਏ ਨੇ, ਡਾ. ਸਵਾਮੀਨਾਥਨ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹੈ।

    ਅਸੀਂ ਭਾਰਤੀ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਵਾਸੀ ਹਾਂ, ਜਿਥੇ ਮਾਂ ਵੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਰੋਏ ਬਿਨਾਂ ਦੁੱਧ ਨਹੀਓਂ ਦਿੰਦੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਨਿਕਲੇਗੀ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਹਰ ਮੂੰਹ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਐ। ਜੋ ਹਾਲੇ ਵੀ ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਸਮੁੰਦਰ’ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਉਹ ਡੈਸਮੰਡ ਟੂੁਟੂੁ ਦੀ ਗੱਲ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲਓ, ‘ਅਨਿਆਂ ਹੋਣ ਸਮੇਂ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਿਰਪੱਖ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਧਿਰ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੇ ਹੋ।’ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਵੀ ਵੇਖੇ ਜੋ 58 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਜੂਹ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਗੱਜ ਰਹੇ ਨੇ, ‘ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨਾ ਮੁੜਾਂ ਰਝੇਟੜੇ ਤੋਂ..। 26 ਜਨਵਰੀ 1967 ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ’ਤੇ ‘ਕ੍ਰਿਸ਼ੀ ਦਰਸ਼ਨ’ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਨੇੜਲੇ 80 ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਟੀਵੀ ਸੈੱਟ ਭੇਜੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਨਹੀਂ। ਉਂਜ, ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਗਣਰਾਜ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਦੈ। 21 ਤੋਪਾਂ ਦੀ ਸਲਾਮੀ, ਅਸਮਾਨ ਵਿਚਲੇ ਉੱਡਣ ਖਟੌਲੇ, ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਲੜੀ, ਝਾਕੀਆਂ ਚੋਂ ਦਿੱਖਦਾ ਭਾਰਤ। ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਝਾਕੀ ’ਤੇ ਸਦਾ ਲਈ ਪਰਦਾ ਨਾ ਡਿੱਗ ਪਏ, ‘ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ’ ਤੋਂ 151 ਕਿਸਾਨ ਜਿੰਦ ਵਾਰ ਗਏ। ਹਕੂਮਤੀ ਅੱਖਾਂ ’ਚ ਨਾ ਪੀੜਾ ਦੇ ਹੰਝੂ ਦਿਖੇ, ਨਾ ਹੀ ਸ਼ਰਮ ਦੇ। ਖੇਤੀ ਤਾਂ ਅਰਥਚਾਰੇ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਐ, ਜਿਹਨੇ ਬੇਬੇ ਦੇ ਵੀ ਕੁੱਬ ਪਾਤਾ। ਹਾਕਮ ਝੁਕਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। 

            ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਆਖਦੈ, ਕਿਸਾਨ ਕੋਈ ਛੋਟੇ ਵੈਦ ਨੇ। ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਮਣਕਾ ਹਿੱਲਿਆ ਲੱਗਦੈ, ਤਾਹੀਓ ਝੁਕ ਨਹੀਂ ਰਹੀ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਟਿੱਬੇ ਨਿਸਾਲ਼ੇ ਨੇ, ਮਣਕੇ ਤਾਂ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਦੀ ਖੇਡ ਐ। ‘ਕਿਸਾਨੀ ਲਹਿਰ’ ਕੋਈ ਬੇਰੰਗ ਚਿੱਠੀ ਨਹੀਂ, ਨਿਰੀ ਸਪੀਡ ਪੋਸਟ ਐ। ਪੰਜਾਬ ਉਡੀਕ ਰਿਹੈ, ਦਿੱਲੀਓਂ ਕਦੋਂ ਸੁੱਖ ਚਿੱਠੀ ਆਊ, ਤਾਹੀਂ ਟਰੈਕਟਰ ਭੇਜੇ ਨੇ।  

     


  


 

Monday, January 18, 2021

                                                            ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ 
                                                ਬਾਗ ਨਾ ਉਜਾੜੋ ਤੋਤਿਓ..!
                                                            ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ     

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਜਨੌਰਾਂ ਨੂੰ ‘ਬਰਡ ਫਲੂ’ ਤੋਂ, ਰਾਜ-ਭਾਗ ਨੂੰ ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਫਲੂ’ ਤੋਂ, ਖ਼ੌਫ ਮਾਸਾ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਗਲੋਬਲ ਵਾਰਮਿੰਗ ਤੋਂ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨਾਂ ਨੂੰ, ਕੰਨਟਰੈਕਟ ਫਾਰਮਿੰਗ ਤੋਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ, ਬੱਸ ਖਤਰਾ ਹੀ ਖਤਰਾ ਹੈ। ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ, ਮਿਟ ਜਾਣ ਦਾ ਝੋਰਾ ਐ। ਘੁੱਗੀਆਂ ਤੇ ਗਟਾਰਾਂ, ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਦਾ, ਜੇ ਕਿਤੇ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦਾ। ਨਾ ਫੇਰ ਟਿੱਕਰੀ ਗੂੰਜਦਾ, ਨਾ ਹੀ ਸਿੰਘੂ। ਪੁਰਾਣਾ ਕਥਨ ਐ, ‘ਸਬਰ ਨਾਲ ਲੋਹੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।’ ਅੰਨਦਾਤੇ ਦੇ ਸਬਰਾਂ ਦੇ ਪਿਆਲੇ ਛਲਕੇ ਨੇ। ਖੇਤਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ, ਰੰਕ ਹੋ ਗਿਆ, ਸੰਤੋਖ ਦਾ ਪੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ। ਨਾ ਕੋਈ ਸਿਕਵਾ, ਨਾ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ। ਐਨ ਅਖੀਰ ਜਦੋਂ ਸਿਰ ਆ ਪਈ, ਫੇਰ ਅੱਕ ਚੱਬਣਾ ਪਿਆ। ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਲਕਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਏਹ ਤਾਂ ‘ਮਾਓਵਾਦੀ ਫਲੂ’ ਐ। ਕੋਈ ਗੱਜਿਆ, ‘ਨਕਸਲੀ ਫਲੂ’ ਐ। ਹੇਮਾ ਮਾਲਿਨੀ ਵੀ ਨਾ ਟਲੀ, ‘ਏਹ ਬੇਸਮਝੀ ਦਾ ਫਲੂ ਐ’। ਗੁਮਾਸ਼ਤੇ ਵੀ ਬੋਲ ਉੱਠੇ, ਨਹੀਂ ਜੀ, ‘ਕਾਂਗਰਸੀ ਫਲੂ’ ਐ। ਹਜ਼ੂਰ ! ਏਹ ਤਾਂ ਭੋਲੇ ਪੰਛੇ ਨੇ ਜੋ ਸਿਆਸੀ ਚਾਲਾਂ ਚੋਂ ਨੌ ਬਰ ਨੌ ਹੋ ਨਿਕਲੇ ਨੇ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਜੂਹ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬੈਠੇ ਨੇ। ‘ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਜੇਰੇ।’

     ਕੋਰੋਨਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਬਰੂਹਾਂ ਤੇ ਪੁੱਜੀ, ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪਈ। ਹੁਣ ‘ਬਰਡ ਫਲੂ’ ਨੇ ਝਪੱਟੀ ਮਾਰੀ, ਹਾਕਮਾਂ ਪਲ ਨਾ ਸਹੀ। ਏਹ ਕਾਲੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ, ਚਿੱਟੇ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਸਾਫ ਨੇ। ਖੇਤਾਂ ਲਈ ਬਿਮਾਰੀ, ਕਿਸਾਨੀ ਲਈ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ। ਵੈਕਸੀਨ ਗੁਰੂ ਜੀ! ਬਿਨਾਂ ਦਵਾ ਤੋਂ ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਫਲੂ’ ਨਹੀਓਂ ਰੁਕਣਾ। ਸਭ ਹੱਦਾਂ ਬੰਨੇ ਟੱਪ ਗਿਐ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ’ਚ ਵੀ ਤੋਏ ਤੋਏ ਭਾਰਤੀ ਹਕੂਮਤ ਦੀ ਹੋਈ ਐ। ‘ਵਕਤ ਵਿਚਾਰੇ ਸੋ ਬੰਦਾ ਹੋਏ।’ ਜਿਵੇਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਦਾ, ਉਵੇਂ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਬੋਟਾਂ ਦਾ ਫਿਕਰ ਐ। ‘ਪੰਚਾਂ ਅੱਗੇ ਰੱਬ ਵੀ ਨਿੰਵਦੇ।’ ਕੋਈ ਸੱਤ ਬਿਗਾਨੇ ਨਹੀਂ, ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਨਾਨੇ ਨੇ। ਲਿਖ ਦਿਓ ਨਵੀਂ ਕਿਸਾਨ-ਕਥਾ, ਤੁਸੀਂ ਕਲਮ ਚੁੱਕੋ। ਕਿਸਾਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਾਂ ’ਤੇ ਚੁੱਕਣਗੇ। ਸਰਕਾਰ ਜੀ ! ਹੱਦ ਨਾ ਕਰੋ, ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰੋ। ਭੋਲੇ ਪੰਛੀ ਛੇਤੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਤਣ। ਆਲ੍ਹਣਾ ਛੱਡਣਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਇੰਝ ਨਾ ਕਰੋ। ਖਲੀਲ ਜਿਬਰਾਨ ਖਰਾ ਬੋਲ ਗਏ,‘ ਸਿਰਫ ਗੰੂਗੇ ਹੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਦੇ ਨੇ।’ ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਫਲੂ’ ਦਾ ਸਾਈਡ ਇਫੈਕਟ ਬਹੁਤ ਐ। ਰਾਸ ਇਕੱਲੇ ਘੁੰਮਣ ਕਲਾਂ (ਬਠਿੰਡਾ) ਵਾਲੇ ਬੰਤਾ ਸਿਓ ਨੂੰ ਆਏ ਨੇ।

     ਤੁਹਾਡੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਆਏ, ਇੱਧਰ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ’ਚ ਬੱਚੇ ਵੀ ਆਏ। ਘੁੰਮਣ ਕਲਾਂ ਦਾ ਪੰਜ ਕੁ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਬੱਚਾ ਸ਼ਗਨਦੀਪ। ਜਨਮ ਤੋਂ ਬੋਲਣੋ ਅਸਮਰਥ ਸੀ। ਕੋਈ ਵੈਦ ਥਾਹ ਨਾ ਪਾ ਸਕਿਆ। ਬਾਪ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ’ਚ ਲਿਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਜਦੋਂ ਨਾਅਰੇ ਗੂੰਜਦੇ, ਮੁੱਕੇ ਤਣੇ ਜਾਂਦੇ, ਨਿੱਕਾ ਬੱਚਾ ਜੋਸ਼ ’ਚ ਬਾਂਹ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਦਾ। ਬਾਪ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵੈਦ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ, ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਗੂੰਗਾ ਬੱਚਾ ਹੁਣ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਿਐ। ਕੁਦਰਤੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾ ਕਹੋ, ਚਾਹੇ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ਦਾ ਪ੍ਰਤਾਪ। ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਨੂੰ ਪੰਜ ਭੱਠ ਬੁਖਾਰ ਚੜ੍ਹਿਐ। ਕੋਈ ਸ਼ੰਕਾ ਨਾ ਰਹੇ, ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਵੇਖ ਲੈਣਾ। ਹਰ ਰਾਜ ਦੀ ਲੋਕ ਗੰਗਾ, ਅੰਦੋਲਨੀ ਸਾਗਰ ’ਚ ਲੀਨ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਹੈ, ਕਿਸਾਨੀ ਮਹਾਂਸਾਗਰ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ। ਐਨ ਪੱਤਣਾਂ ’ਤੇ ਸਿਆਸੀ ‘ਮੌਕਾਟੇਰੀਅਨ’ ਖੜ੍ਹੇ ਨੇ, ਮਹਾਂਸਾਗਰ ’ਚ ਹੱਥ ਧੋਣ ਲਈ ਕਾਹਲੇ ਨੇ। ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਸਾਨ-ਮਜ਼ਦੂਰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਗਏ। ਕਿਸੇ ਸੱਥਰ ’ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਨੇਤਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਜਿਆ। ਜਦੋਂ ਹੁਣ ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਫਲੂ’ ਆਇਐ, ਫੌਤ ਹੋਏ ਕਿਸਾਨਾਂ ’ਤੇ ਸਭ ਹੰਝੂ ਵਹਾਉਣ ਤੁਰੇ ਨੇ।

       ਦਿੱਲੀ ਘੋਲ ’ਚ ਫੌਤ 78 ਕਿਸਾਨ ਹੋਏ ਨੇ। ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਹੰਝੂ ਵੀ ਹਿੱਸੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਫੌਤ ਹੋਇਆ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਰੁਲ ਗਈ। ‘ਤੇਰਾ ਮੁਰਦਾ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋਵੇ’, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਭੈੜੀ ਗਾਲ ਹੈ। ਕਿੰਨੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਇੰਝ ਹੀ ਝੱਲਿਆ। ਮੁਰਦੇ ਖਰਾਬ ਹੋਏ, ਪਰਿਵਾਰ ਖੱਜਲ ਹੋਏ। ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਲਈ ਮੁਜ਼ਾਹਰੇ ਕਰਨੇ ਪਏ। ਉਪਰੋਂ ਕੇਂਦਰ ਦਾ ਕਰੂਰਪੁਣਾ  ਵੇਖਣਾ ਪਿਆ।ਪੁਰਾਣੇ ਆਖਦੇ ਨੇ, ‘ਪਾਟੇ ਅੰਬਰ ਨੂੰ ਸੀਣਾ ਅੌਖਾ’ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਹਰ ਬੇਬੇ ਦੇ ਹੱਥ ਕੰਧੂਈ ਸੂਈ ਐ। ਜੇ ਹਕੂਮਤ ਦੀ ਅੜੀ ਐ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਅੜਾ ਐ। ਤਾਹੀਓਂ ਕੌੜਤੁੰਮੇ ਬਣ ਗਏ ਨੇ। ‘ਬਰਡ ਫਲੂ’ ਜਨੌਰਾਂ ਲਈ ਜਾਨ ਦਾ ਖੌਅ ਬਣਿਐ। ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ’ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਂ ਮਰੇ ਨੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਮੁਰਗੀਆਂ ’ਤੇ ਬਗਲੇ। ਕਬੂਤਰ, ਕੋਇਲਾਂ ਤੇ ਘੁੱਗੀਆਂ, ਸਭ ’ਤੇ ਸ਼ਨੀ ਗ੍ਰਹਿ ਭਾਰੂ ਐ। ਵਿਕਰੀ ਪੋਲਟਰੀ ਦੀ ਘਟੀ ਐ, ਉਂਝ ਤੋਤਿਆਂ ਦੇ ਭਾਅ ਵਧੇ ਨੇ। ਲਾਹੌਰ ’ਚ ਤੋਤਾ ਮੰਡੀ ਹੈ, ਤੋਤਿਆਂ ਦਾ ਟੋਟਾ ਪਿਐ। ਸਲੇਟੀ ਤੋਤੇ ਦੀ ਕੀਮਤ ਚਮਕੀ ਐ। ਦੇਸੀ ਤੋਤੇ ਦਾ ਵੀ ਭਾਅ ਬਣਿਐ। ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਆਖਦੇ ਨੇ, ‘ਤੋਤੇ ਵਿਕਦੇ ਨਹੀਂ, ਉੱਡਦੇ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ।’ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦੈ, ਮੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦਾਣੇ ਪਾਉਣਾ, ਤੋਤਿਆਂ ਨਾਲ ਲਾਡ ਲਡਾਉਣਾ। ‘ਪਿੰਜਰੇ ਦਾ ਤੋਤਾ’, ਮਜਾਲ ਐ, ਆਖਾ ਮੋੜ ਜਾਏ।

              ਮਰਹੂਮ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ, ‘ਕਿਸਾਨ ਪ੍ਰੇਮ’ ਦੇ ਧਾਗੇ ’ਚ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਮੁਲਕ ਅੰਨ ਨੂੰ ਤਰਸਿਆ ਸੀ, ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਿਵਾਸ ਦੇ ਲਾਅਨ ’ਚ ਕਣਕ ਦੀ ਬਿਜਾਂਦ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਇਹ ਉਹ ਲਾਲ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਦੋਂ ਇੱਕ ਡੰਗ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਛੱਡੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਫੌਰੀ ਲੋੜ ਐ, ਮੌਜੂਦਾ ਹਕੂਮਤ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਅੜੀ ਛੱਡੇ, ਵਾਅਦਾ ਰਿਹਾ, ਕਿਸਾਨ ਸਭ ਰਾਹ ਛੱਡਣਗੇ। ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਤੋਂ ’ਕੱਲੇ ਕਿਸਾਨ ਨਹੀਂ, ਪੰਛੀ ਵੀ ਦਹਿਲੇ ਨੇ। ਵੱਟਾਂ ’ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਜੋ ਨਹੀਂਓ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ। ਧਰਤੀ ਦੀ ਕੁੱਖ ’ਚ ਬੀਜ ਬੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸਾਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵੰਦਨਾ ਕਰਦੈ, ‘ ਹਾਲੇ ਪਾਲੀ ਦੇ ਭਾਗੀ, ਰਾਹੀਂ ਪਾਂਧੀ ਦੇ ਭਾਗੀ, ਚਿੜ੍ਹੀ ਜਨੌਰ ’ਤੇ ਭਾਗੀ।’ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਾਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ‘ਮੰਗਲਾਚਰਨ’ ਨਵੇਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ’ਤੇ ਉਂਗਲ ਧਰਦੀ ਐ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣਾ ਰਿਸ਼ਤੈ। ਚੀਨੇ ਕਬੂਤਰ ਤਾਂ ਸੰਗੀ ਰਹੇ ਨੇ। ਕਾਂ ਦਾ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਬੋਲਣਾ, ਸ਼ੁਭ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੰਦਾ ਰਿਹੈ। ਪੁਰਾਣੀ ਬੋਲੀ, ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਸੰਗ ’ਚ ਫਿੱਟ ਬੈਠੀ ਐ, ‘ਸਿੱਟੇ ਨਾ ਉਜਾੜੋ ਤੋਤਿਓ, ਅਸਾਂ ਬਾਜਰੇ ਤੋਂ ਘੱਗਰਾ ਸਮਾਉਣਾ।’ ਸਿਮਰਤ ਸੁਮੈਰਾ ਦੀ ਨਵੀਂ ਤੁਕਬੰਦੀ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ‘ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਧਨ ਸੀ ਕਾਲਾ, ਰੰਗਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਸਾਡਾ ਪਸੀਨਾ ਐਵੇਂ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ/ ਕੈਸਾ ਤੁਫਾਨ ਆਇਆ ਉੱਜੜੇ ਨੇ ਆਸ਼ਿਆਨੇ, ਗਮਗੀਨ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ’

     ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਯੁੱਗ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਤੋਂ ਖਤਰਾ ਹੈ। ਰਾਖੀ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਡੇਰਾ ਜਮਾਉਣਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਜੇਠ ਮਹੀਨਾ ਖੇਤਾਂ ’ਚ ਝੱਲਿਆ, ਸਾਰਾ ਪੋਹ ਦਿੱਲੀ ’ਚ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਠੀਕ ਹੀ ਕਿਹਾ, ‘ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪੰਛੀ ਗੀਤ ਨਹੀਂ ਗਾਉਂਦੇ।’ ਟਿੱਕਰੀ/ ਸਿੰਘੂ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹੇਕਾਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਨੇ। ਕਿਤੇ ਪੰਛੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਮਝਦੇ ਹੁੰਦੇ, ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਜਰੂਰ ਆਖਦਾ, ‘ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਪੰਛੀਓ, ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਓ।’ ‘ਬਰਡ ਫਲੂ’ ਦੀ ਫਿਰ ਐਸੀ ਦੀ ਤੈਸੀ। ‘ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਫਲੂ’ ਦਾ ਰੰਗ ਉਘੜਿਐ, ਵੈਕਸੀਨ ਸਰਕਾਰ ਕੋਲ ਐ। ਅਖੀਰ ਅਚਾਰੀਆ ਰਜਨੀਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਵਚਨ ਨਾਲ। ‘ ਪਿਆਰ ਉਦੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁਝ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਓਮੈ ਉਦੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਕੁਝ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।’ ਸੋ, ਵੇਲਾ ਹੁਣ ਦੇਣ ਦਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ..।




  

       


 

 

Wednesday, January 13, 2021

                                                          ਧੁਖਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
                                      ਸੁੰਦਰ ਮੁੰਦਰੀਏ ਤੇਰਾ ਕੌਣ ਵਿਚਾਰਾ..!
                                                           ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ        

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੁੰਦਰੀਆਂ ਤੇ ਮੁੰਦਰੀਆਂ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਬਾਂਹ ਫੜਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਸੇਕ ਵੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਗੁੜ-ਗੱਚਕ ਤੇ ਮੂੰਗਫਲੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ। ਇਵੇਂ ਦੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ ਕਿਸ ਦਰਬਾਰ ਜਾਣ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਛੱਤ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਛਾਂ ਨਹੀਂ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚੀਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਤ ਕੰਬਣੀ ਛੇੜਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅੱਜ ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦਾ ਦੁੱਖ ਝੱਲ ਰਹੇ ਹਨ।ਜ਼ਲ੍ਹਿਾ ਮੋਗਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕਾਲੇਕੇ ਦੀ ਹਰਸਿਮਰਤ ਕੌਰ ਤੇ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅੱਜ ‘ਸੁੰਦਰੀ’ ਤੇ ‘ਮੁੰਦਰੀ’ ਤੋਂ ਬਦਤਰ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬਾਪ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਟੀਬੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨੇ ਖੋਹ ਲਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਹਾਨ ਉੱਜੜ ਗਿਆ। ਛੱਡ ਕੇ ਮਾਂ ਪੇਕੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਬੱਚੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਨਿੱਘ ਖੁਸ ਗਈ। ਦਾਦੀ ਗੁਰਦੀਪ ਕੌਰ ਨੇ ਪੋਤੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ। ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾਦੀ ਵੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਇਕੱਲਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਦਾਦਾ ਬਚਿਆ ਹੈ।

             ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵੇਂ ਸਕੂਲੀ ਬੱਚੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਲੋਹੜੀ ਹੁਣ ਤਪਸ਼ ਨਹੀਂ ਵੰਡਦੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਫਿਕਰ ਹੈ ਕਿ ਦਾਦਾ ਚਲਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੌਣ ਬਾਂਹ ਫੜੇਗਾ। ਇਹ ਹੋਣੀ ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਹੈ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਸੰਕਟ ਨੇ ਝੰਬ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਮੀਣੀਆਂ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਦੀਪਾ ਸਿੰਘ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਗਿਆ, ਪਿਛੇ ਪਤਨੀ ਤੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਢਾਰਸ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਕਦੇ ਲੋਹੜੀ ਨੇ ਧਰਵਾਸ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।ਮੁਕਤਸਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਚਿੱਬੜਾਂਵਾਲੀ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਅੰਗੂਰੀ ਦੇਵੀ ਦੀਆਂ ਛੇ ਪੋਤੀਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਅੰਗੂਰੀ ਦੇਵੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਵਾੜੇ ਵਿਚ ਰਹਿ ਰਹੀ ਹੈ। ਪੋਤੀ ਨੰਦਨੀ ਤੇ ਉਰਮਾ ਦੇਵੀ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਦੁੱਲੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ’ਚ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਜੋਗੀ ਥਾਂ ਲਿਖ ਦੇਵੇ। ਬੇਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਕਿਧਰ ਜਾਣ। ਬੱਚੀਆਂ ਦਾ ਬਾਪ ਹਰਜਿੰਦਰ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ’ਚ ਕੋਈ ਤਿਉਹਾਰ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।

             ਬਠਿੰਡਾ ਜ਼ਲ੍ਹਿੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕੋਠਾ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬੱਚੀ ਰਮਨਦੀਪ ਕੌਰ, ਦੁਰਗਾ ਕੌਰ ਅਤੇ ਗਗਨਦੀਪ ਕੌਰ ਤਿੰਨੋਂ ਭੈਣਾਂ ਹਨ। ਬਾਪ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਿੱਛੇ ਪਾਲਣਹਾਰ ਦਾਦਾ ਤੇ ਦਾਦੀ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚੀਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਨਾਲ ਚੱਲਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਖਦੇ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਲੋਹੜਾ ਮਾਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਲੋਹੜੀ ਕਿੱਥੇ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਰਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਿੱਥ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕੀ। ਪਿੰਡ ਖੁੰਡੇ ਹਲਾਲ ਦਾ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋੜਾ ਘਰ ਨੂੰ ਤਰਸਦਾ ਮਰ ਗਿਆ। ਇਹ ਜੋੜਾ ਪਿੰਡ ਦੀ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ’ਚੋਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਰਥੀ ਉੱਠੀ। ਹੁਣ ਇਕਲੌਤਾ ਲੜਕਾ ਵੀ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ’ਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ।

             ਬਰਨਾਲਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਚੀਮਾ ਦੀ ਲੜਕੀ ਚਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਤਾਂ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੁੱਖ ਆ ਗਏ। ਬਾਪ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਪੇਕੇ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਚਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਸੀ। ਤਾਏ ਸੋਹਣ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਤਾਈ ਹਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਹੀ ਇਸ ਬੱਚੀ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਹੋਣ ਤੱਕ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣੇ ਪਏ ਪਰ ਆਖਰ ਹੁਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਹੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਈ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਹ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਲਵਾ ਖਿੱਤੇ ’ਚ ਏਦਾਂ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਵਿਚ ਮਾਪੇ ਨਹੀਂ, ਘਰਾਂ ’ਚ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਨੂੰ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਜਾਂ ਤਾਇਆ ਤਾਈ ਪਾਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚੀਆਂ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਕੋਲ ਕੋਈ ਨੀਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਰਾਮ ਭਰੋਸੇ ਹਨ।

                                       ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਨੇ ਫੱਟ ਦਿੱਤੇ: ਨਸਰਾਲੀ

ਪੰਜਾਬ ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੋਰਾ ਸਿੰਘ ਨਸਰਾਲੀ ਅਤੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਲਛਮਣ ਸਿੰਘ ਸੇਵੇਵਾਲਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਹਰੇ ਇਨਕਲਾਬ ਨੇ ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਫੱਟ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਤਕਨੀਕ ਤੇ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਨੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਤੋਂ ਕੰਮ ਖੋਹਿਆ ਹੈ। ਨਾ ਬਾਲਣ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਪਾਥੀਆਂ। ਤੂੜੀ ਤੰਦ ਅਤੇ ਹਰਾ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਦੀਦ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਦੇ ਧੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ ਨਾਅਰੇ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਲੋਹੜੀ ਦੇ ਮੌਕੇ ਢੋਲ ਵੱਜਦੇ। 

Monday, January 11, 2021

                                                              ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ 
                                                 ਦੱਸ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਾ ਕੋਈ..!
                                                           ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ             

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ਤਖ਼ਤ ਵਾਲੇ! ਤੂੰ ਏਨਾ ਨਿਰਮੋਹਾ ਨਾ ਬਣ। ਏਹ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਕਰਨਲ ਨੇ, ਰੰਗਰੂਟ ਨਹੀਂ। ਇੰਜ ਚਿਹਰੇ ਨਾ ਪੜ੍ਹ, ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਅੱਟਣ ਦੇਖ। ਮਿਟ ਗਈਆਂ ਲਕੀਰਾਂ, ਹੁਣ ਲੱਭਣ ਆਏ ਨੇ। ਦਾਦੇ ਦੀ ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀ, ਪਿਓ ਦੀ ਫਾਹੀ ਬਣੀ, ਪੱੁਤ ਲਈ ਡੂੰਘੀ ਖਾਈ। ਅੱਗਿਓਂ ਨਿਆਣੇ ਖਤਾ ਨਾ ਖਾਣ, ਚਾਚੇ ਨਹਿਰੂ ਦੇ ਵਾਰਸ ਬਣੋ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਜਮ੍ਹਾਬੰਦੀ ਦੇਖ, ਬੇਜ਼ਮੀਨੇ ਭਾਵੇਂ ਹੋਣ, ਬੇਜ਼ਮੀਰੇ ਨਹੀਂ। ਭਿਖਾਰੀ ਨਹੀਂ, ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਲਲਾਰੀ ਨੇ। ਸਿੰਘੂ ’ਚ ਰੰਗੋਲੀ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸਜੀ। ‘ਚੰਗਾ ਬੀਜ ਸਮੁੰਦਰ ’ਚ ਵੀ ਡਿੱਗੇਗਾ, ਤਾਂ ਟਾਪੂ ਬਣਕੇ ਉਭਰੇਗਾ’। ਤਾਜ ਵਾਲੇ! ਤਖ਼ਤੀ ’ਤੇ ਲਿਖੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ, ‘ਜਾਂ ਮਰਾਂਗੇ, ਜਾਂ ਜਿੱਤਾਂਗੇ।’ ਕੋਈ ਭਰੋਸਾ ਤੋੜ ਜਾਏ, ਪਹਿਲੋਂ ਨਾਕੇ, ਫੇਰ ਉਹਦਾ ਗਰੂਰ ਤੋੜਦੇ ਨੇ। ਐਨੇ ਨਾਸਮਝ ਨਾ ਬਣੋ, ਏਹ ਨਿਉਂਦਾ ਵੀ ਮੋੜਦੇ ਨੇ, ਨਾਲੇ ਭਾਜੀ ਵੀ। ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਨੂੰ ਧਿਆਓ, ‘ਰਾਹ ਅਸਮਾਨ ’ਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਰਾਹ ਦਿਲ ’ਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।’ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਬਣਦੇ, ਏਹ ਕਾਹਤੋਂ ਤਖ਼ਤੀ ਚੁੱਕਦੇ। ਤੁਸੀਂ ਇਨਸਾਫ਼ ਦਿਓ, ਤਾਰੀਖ਼ ਨੂੰ ਛੱਡੋ। ‘ਸਾਡੀ ਮੌਤ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਾਸਾ।’

    ਸਿੰਘੂ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਤੰਬੂ ਦੇਖ। ਅੌਹ ਤੰਬੂ ਦੀ ਇਬਾਰਤ ’ਤੇ ਗੌਰ ਕਰ, ‘ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਏਹ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਕਿ ਰੋਟੀ ਬਾਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।’ ਉਸਤਾਦ ਅਰਸਤੂ, ‘ਮਹਾਨ’ ਬਣਾ ਗਿਆ ਸਿਕੰਦਰ ਨੂੰ। ਡੋਨਾਲਡ ਟਰੰਪ ਦਾ ਮੂੰਹ ਵਟ ਭਰਾ, ਇਨਸਾਨ ਬਣੂ ਜਾਂ ਮਹਾਨ, ਲੱਖਣ ਕਿਵੇਂ ਲਾਈਏ। ਅਮਰੀਕਾ ਮਾਰਕਾ ਸਿਰ ਤਾਂ ਜਾਗ ਪਏ। ਸਾਡੇ ਜੰਗਾਲੂ ਸਿਰ ਕਦੋਂ ਜਾਗਣਗੇ, ਵਾਹ ‘ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਰਾਜੇ’ ਲਾ ਰਹੇ ਨੇ। ਦਸੌਧਾ ਸਿਓ ਹਿੱਕ ਥਾਪੜ ਰਿਹੈ, ‘ਬਈ ! ਟਰੰਪ ਤਾਂ ਕਰਤਾ ਜਾਮੇ ਦੇ ਮੇਚ, ਹੋਰਨਾਂ ਦਾ ਮੇਚਾ ਲਿਐ।’ ਬਾਤਾਂ ਵਾਲੇ! ਤਖ਼ਤੀ ਪੜ੍ਹ, ਬਤੰਗੜ੍ਹ ਨਾ ਬਣਾ।  ਅੱਤਵਾਦੀ ਨੇ, ਨਕਸਲ ਨੇ। ‘ਪਿਕਨਿਕ ਮਨਾਉਣ ਆਏ ਨੇ।’ ਆਓ ਸਿੰਘੂ/ਟਿੱਕਰੀ ਸਰਹੱਦ ਚੱਲੀਏ। ਭਾਈਓ! ਏਹ ਕਿਸਾਨਗੜ੍ਹ ਐ। ਹੁਣ ਅੱਖੀਂ ਡਿੱਠਾ ਹਾਲ ਸੁਣੋ। ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਖ਼ਬਰਚੀ, ‘ਨਾਰਦ ਮੁਨੀ’ ਤੋਂ। ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਬਹਾਦਰਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸਿਵਿਆਂ ਤੋਂ। ਸਿਵਿਆਂ ’ਚ ਬਲਦੀ ਭੱਠੀ, ਭੱਠੀ ਕੋਲ ਕੌਣ ਸੌਂਦੈ। ਮੰਡੀ ਕਲਾਂ ਦੇ ਦਰਜਨਾਂ ਕਿਸਾਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਵਿਆਂ ’ਚ ਸਿਰਹਾਣੇ ਲਾਏ ਨੇ। ਉੱਜਲ ਸਿੰਘ ਆਖਦੈ, ‘ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਵੀ ਸਾਡੀ ਮੌਤ ਹੀ ਨੇ।’ ਕੋਈ ਮੁਰਦਾ ਫੂਕਣ ਆਏ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਏ। ‘ਏਹ ਕੇਹੀ ਪਿਕਨਿਕ’।

   ‘ਹੀਰਾ ਰਗੜਨ ਨਾਲ ਚਮਕਦੈ, ਮਨੁੱਖ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ।’ ਕੈਮਰਾ ਟਿੱਕਰੀ ਸਟੇਜ ’ਤੇ ਪਿਐ। ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੱਤ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਬੱਚੀ। ਸਨਿਕਾ ਪਟੇਲ ਬੋਲੀ..‘ਮੈਂ ਕਿਸਾਨ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹੂੰ।’ ਨਾਲੇ ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਬੋਲ ਗਈ,‘ਲੇ ਮਸ਼ਾਲੇ ਚੱਲ ਪੜ੍ਹੇ ਐ, ਲੋਗ ਮੇਰੇ ਗਾਓਂ ਕੇ।’ ਓਧਰ ਵੀ ਵੇਖੋ, ਫੌਜੀ ਵਰਦੀ ’ਚ, ਸਰਹੱਦ ਤੋਂ ਡਿਪਟੀ ਕਮਾਂਡਰ ਆਇਐ। ਲੰਗਰ ਲਾਗੇ ਜੱਗਰ ਸਿਓ ਬੈਠੈ, 42 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜ ਰਿਹੈ, ਨਕਲੀ ਲੱਤ ਕੋਲ ਪਈ ਐ।  ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੁੰਡੇ ਦਿੱਲੀ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਆਏ ਨੇ। ਅਕਲਾਂ ਵਾਲੇ ! ਅਕਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਮਾਰ। ਤਖ਼ਤੀ ਨੂੰ ਨੇੜਿਓਂ ਤੱਕ। ਟਰੈਕਟਰਾਂ  ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਜਿੱਦੀ ਬੜੇ ਨੇ, ਆਖਦੇ ਨੇ ‘ਅਲਗੋਜ਼ੇ ਛੱਡੋ, ਪੀਪਣੀ ਵਜਾਵਾਂਗੇ।’ ਕੋਈ ਸਿਰੜ ਸਿੰਘ ਐ, ਕੋਈ ਸਿਦਕ ਲਾਲ ਤੇ ਕੋਈ ਜੋਸ਼ ਖਾਨ। ਖੋਜੀ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲਾ ਨਾਰਦ। ਧਰਮਿੰਦਰ ’ਤੇ ਸਨੀ ਦਿਓਲ ਨੂੰ ਲੱਭਦੈ। ਉਗ ਸੁੱਘ ਹੇਮਾ ਮਾਲਿਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। 

     ਤਾਹੀਓਂ ਮਝੈਲ ਤਪੇ ਪਏ ਨੇ, ਅਖੇ ਢਾਈ ਕਿਲੋ ਦਾ ਹੱਥ ਕਿਤੇ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਸਹੀ। ਹੰਸ ਰਾਜ ਨਾਗਪੁਰੀ ਸੰਤਰੇ ਖਾ ਰਿਹੈ, ਮੌਜਾਂ ਹੀ ਮੌਜਾਂ। ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਕਮਲਾ ਹੈਰਿਸ ਦਾ ਫੋਨ ਬੇਬੇ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਆਇਐ। ਮਾਸੀ ਜੀ! ਬੱਸ ਡਟੇ ਰਹਿਣਾ, ਦੇਰ ਐ ਅਧੇਰ ਨਹੀਂ। ਅੱਗਿਓਂ ਬੇਬੇ ਆਖਿਆ, ਕਮਲਾ ਪੁੱਤ! ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਕੋਈ ਤਵੀਤ। ‘ਖਾਲੀ ਕੋਠੇ ਨੂੰ ਛੱਤ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।’ ਪੋਹ ਆਇਆ, ਮੀਂਹ ਆਇਆ, ਨੇਰ੍ਹੀ ਆਈ, ਝੱਖੜ ਵੀ। ਦੁੱਲੇ ਭੱਟੀ ਦੀ ਨਾਬਰੀ, ਢੱਡ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਕ ਰਹੀ ਐ। ਅੱਗੇ ਲੋਹੜੀ ਜੋ ਆਉਣੀ ਹੈ। ਕੁਰਸੀ ਵਾਲੇ ! ਤੂੰ ਲੋਹੜਾ ਨਾ ਮਾਰਦਾ, ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਸਿਵੇ ਨਾ ਬਲਦੇ। ਸਿਵੇ ਹਾਲੇ ਠੰਢੇ ਹੋਏ ਨਹੀਂ, ਬਾਪ ਮੁੜ ਸਿੰਘੂ ’ਤੇ ਆ ਬੈਠੇ ਨੇ। ਧੰਨ ਜਿਗਰਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਤ ਬਿਗਾਨੇ ਨਾ ਸਮਝ। ਮਾਓ ਜੇ ਤੁੰਗ ਆਖਦੈ..‘ਸੌ ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਿਓ, ਸੌ ਵਿਚਾਰ ਭਿੜਨ ਦਿਓ।’ ਤੁੰਗ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਣਾ, ਬਰਲਿਨ ਦੀ ਕੰਧ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਲਓ। ਲੀਰਾਂ ਦੀ ਖੁੱਦੋਂ ਕਿਵੇਂ ਖਿੱਲਰਦੀ ਐ, ਬੇਸ਼ੱਕ ਏਹ ਟਰੰਪ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਓ। ਅੰਨਦਾਤਾ ਨੇ, ਹਰੀ ਕਰਾਂਤੀ ਦੇ ਵਾਰਸ। ਹੁਣ ਖਾਮੋਸ਼ ਕਰਾਂਤੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਬੰਦ ਲਿਖਣ ਲੱਗੇ ਨੇ। ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਜੱਸ ਨੇ ਬੋਲੀ ਪਾਈ ਐ, ‘ਵੇ ਆ ਪੁੱਟੀਏ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਖੇਤ ਚੋਂ, ਸੋਚਾਂ ’ਚ ਨਦੀਨ ਚੜ੍ਹਿਆ।’

             ਨਾਰਦ ਮੁਨੀ ਦੇ ਪੈਰ ਚੱਕਰ ਐ। ਦਿਨ ਢਲ ਚੱਲਿਆ ਹੈ, ਅੌਹ ਟਰਾਲੀ ’ਚ ਕੋਈ ਕਿਸਾਨ ਘੋੜਾ ਬਣਿਐ.. ਢੂਹੀ ’ਤੇ ਬੱਚਾ ਬੈਠੈ..‘ਚੱਲ ਮੇਰੇ ਘੋੜੇ..ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ।’ ਟਰਾਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਖੜ੍ਹੇ ਬਾਪ ਗੁਰਮੇਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪਿਓ ਪੁੱਤ ਦਾ ਲਾਡ ਵੇਖਿਆ, ਅੱਥਰੂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਵਹਿ ਤੁਰੇ। ਘੋਲ ’ਚ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤ ਵਿਗੋਚਾ ਦੇ ਗਿਆ। ਇਵੇਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜਵਾਨ ਪੋਤਾ ਵਿਦਾ ਹੋਇਆ। ਬਿਰਧ ਦਾਦੀ ਨੇ ਗੱਚ ਭਰਿਆ, ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਹੱਥੋਂ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ ਵੇਖਿਆ। ਨਰਿੰਦਰਪਾਲ ਕੌਰ ਦੀ ਤੁਕ ਢੁਕਵੀਂ ਐ.. ‘ਹੁਣ ਜਦ ਵੀ ਉਸ ਰੁੱਖ ’ਤੇ ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੋਗਾ ਚੁਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ’ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਬਿਆਂ ਦਾ ਏਡਾ ਜੇਰਾ, ਗੁਆ ਕੇ ਵੀ ਡਟੇ ਨੇ। ‘ਮਾੜਾ ਹਾਕਮ ਖੁਦਾ ਦਾ ਕਹਿਰ’। ਤੋਮਰ ਦੇ ਹੱਥ ਖਾਲੀ ਨੇ। ਸਭ ਇੱਕੋ ਦੇ ਹੱਥ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ’ਚ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਨੇ। ਤਖ਼ਤੀ ’ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਘੁੰਮਾ ਰਿਹਾ। ਹੁਣ 26 ਜਨਵਰੀ ਦੂਰ ਨਹੀਂ। ਗਾਜੀਪੁਰ ਸਰਹੱਦ ’ਤੇ ਬੈਠੀ ਕੁੜੀ ਪੂਨਮ ਪੰਡਿਤ ਗਰਜ਼ੀ, ‘ਘਰੋਂ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੇਣ ਲਈ ਤੁਰ ਆਈ ਹਾਂ।’ ‘ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉਪਰੋਂ ਲੰਘਣ ਦਿਓਗੇ, ਤੱਪੜ ਬਣ ਜਾਓਗੇ।’ ਸਮੁੱਚੀ ਕਿਸਾਨੀ ਨੇ ਖੰਘੂਰਾ ਮਾਰਿਆ। ਨਾਰਦ ਹਰ ਪੈੜ ਨੂੰ ਨੱਪ ਰਿਹੈ। ਤਖ਼ਤੀ ਅਤੇ ਖੰਘੂਰੇ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਹਕੂਮਤ ਕੀ ਜਾਣੇ।

     ਕੇਰਾਂ ਕਿਸੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਹਿਲ ’ਤੇ ਪੱਥਰ ਮਾਰਿਆ। ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚਕਨਾਚੂਰ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਪੱਥਰਬਾਜ ਨੂੰ ਫੜਨਾ ਚਾਹਿਆ। ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਅਹਿਲਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਤਾ। ‘ਭਲਿਓ, ਏਸ ਪੱਥਰਬਾਜ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਅੌਕਾਤ ਦੱਸੀ ਐ ਕਿ ਏਹ ਰਾਜ ਭਾਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਐ।’ ਚਾਣਕਯ ਆਖਦੇ ਨੇ,‘ ਅੌਖੇ ਸਮੇਂ ਅੰਦਰ ਬੁੱਧੀ ਹੀ ਰਾਹ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ।’ ਅਕਲਾਂ ਦਾ ਛਾਬਾ ਖਾਲੀ ਹੋਵੇ, ਫੇਰ ਕੀ ਕਰੀਏ। ਛੱਜੂ ਰਾਮ ਪਿੰਡ ਗਿਐ, ਨਹੀਂ ਉਸ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਲੈਂਦੇ। ਕਿਸਾਨ ਨੇਤਾ ਰਾਕੇਸ਼ ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਸੁਆਲ ਕੀਤੈ। ‘ਜੈ ਚੰਦ’ ਪਤਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਨੇ। ਜੋ ਮੈਦਾਨ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜੇ । ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਨੂੰ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤੈ। ‘ਜੋ ਸੋਧਾਂ ਲਈ ਮੰਨੇਗਾ, ‘ਜੈ ਚੰਦ’ ਕਹਾਏਗਾ। ਟਿਕੈਤ ਬਾਬੂ ਕੀ ਜਾਣੇ, ਘੋਲ ’ਚ ਬੈਠੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਸਕੇ ਪੁੱਤ ਨੇ। ਜੋ ਪਿੱਛੇ ਪੰਜਾਬ ਬੈਠੇ ਨੇ, ਉਹ ਵੀ ਜਲਦ ਆਉਣਗੇ। ਕੰਗਣਾ ਰਣੌਤ ਆਖਦੀ ਹੈ, ‘ਅਸਾਂ ਨਹੀਂਓ ਆ ਸਕਦੇ, ਥਾਣੇ ’ਚ ਨਿੱਤ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲੱਗਦੀ ਐ।’ ਜੀਹਦੀ ਥਾਣੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲੱਗੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ? ਪਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਏਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕੰਧ ’ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਵੇ, ਤਖ਼ਤੀ ’ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। 

  

 

Wednesday, January 6, 2021

                                                            ਟਰੈਕਟਰ ਪਰੇਡ 
                                        ਜੈ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਸੰਗ ਚੱਲੇਗਾ ਜੈ ਜਵਾਨ
                                                            ਚਰਨਜੀਤ ਭੁੱਲਰ                            

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ : ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ’ ਵਿੱਚ ‘ਜੈ ਕਿਸਾਨ’ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁਣ ‘ਜੈ ਜਵਾਨ’ ਦਾ ਬਿਗਲ ਵੀ ਵੱਜੇਗਾ। ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਹੁਣ ਘਰਾਂ ’ਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਹਨ। ਕਿਸਾਨ ਧਿਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਲੀ ’ਚ ਐਲਾਨੀ 26 ਜਨਵਰੀ ਦੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਵਿੱਚ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਮੋਹਰੀ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ-ਹਰਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖੇਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ’ਤੇ ਹੰਢਾਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਆਖ਼ਰੀ ਪਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪੈਲੀਆਂ ਬਚਾਉਣ ’ਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ।ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜੰਗੀਰਾਣਾ ਦੀ ਹਰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਖੁਦ ਵੀ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ 26 ਜਨਵਰੀ ਦੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਲਈ ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਗੇ ਤਾਂ ਜੋ ਸਭ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਰ ਸਕਣ। ਸੂਤਰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਧਿਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਦੌਰਾਨ ਟਰੈਕਟਰਾਂ ਉੱਤੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਵਰਦੀਆਂ ਪੁਆ ਕੇ ਬਿਠਾਏ ਜਾਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਸੁਨੇਹਾ ਜਾਵੇਗਾ।

             ਐਕਸ ਸਰਵਿਸ ਮੈਨ ਲੀਗ ਬਰਨਾਲਾ ਦੇ ਆਗੂ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਬਰਨਾਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਵਿਚ ਪੈਦਲ ਮਾਰਚ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਖੇਤੀ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕਿਸਾਨ ਵੀ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ’ਚ ਪਿਛਾਂਹ ਨਹੀਂ ਹਟਣਗੇ। ਦੱਸਣਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ’ਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿ ਜੰਗ ’ਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਤਾਂ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿੱਚ ਡਟੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਬੀਕੇਯੂ (ਉਗਰਾਹਾਂ) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਉਗਰਾਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨਾਂ ਤਰਫੋਂ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਲਈ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਆਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕਾਫ਼ੀ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਵੀ ਗਏ ਹਨ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਅਫਸਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਤਗ਼ਮੇ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ 26 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ’ਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

             ਕਿਸਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਸੂਬਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਤਨਾਮ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਥੇਬੰਦੀ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹੁਣ ‘ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚੇ’ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚਲੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਢੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੱਝਵੇਂ ਰੂਪ ਵਿਚ 26 ਜਨਵਰੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ‘ਕਿਸਾਨ ਪਰੇਡ’ ਲਈ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨੀ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਲ ਮਿਲੇਗਾ। ਬੀਕੇਯੂ (ਡਕੌਂਦਾ) ਦੇ ਜਰਨਲ ਸਕੱਤਰ ਜਗਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਪਟਿਆਲਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤਗ਼ਮੇ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਅਫਸਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਨਾਲ 23 ਜਾਂ 24 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਮੀਟਿੰਗ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੇ ਵੀ ਅੱਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਪਾਸੋਂ ਹੱਥ ਖਾਲੀ ਹੀ ਹਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਖੇਤੀ ਵੀ ਸਭਨਾਂ ਤੋਂ ਖੋਹਣ ਦੇ ਰਾਹ ਪਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਹੁਲਾਰਾ ਮਿਲੇਗਾ।

                                 ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਿਵੱਚ 5.98 ਲੱਖ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ

ਵੇਰਵਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵੇਲੇ 5.98 ਲੱਖ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਹਨ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ 3.08 ਲੱਖ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ 2.90 ਲੱਖ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ 12,112 ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਹਵਾਈ ਫ਼ੌਜ ਵਿੱਚੋਂ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਏ ਹਨ। ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵੇਲੇ 26.75ਲੱਖ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀ ਹਨ, ਜਨ੍ਹਿਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 2.24 ਲੱਖ ਹਵਾਈ ਫ਼ੌਜ ਤੋਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮਾਝੇ ਦੇ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਸਾਬਕਾ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਹੈ